Ο Μιχάλης Ψημίτης, ο Νίκος Ναγόπουλος και ο Θεόδωρος Παραδέλλης εξετάζουν τις “Συνέπειες μιας αποτρεπτικής Μεταναστευτικής Πολιτικής” με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Ξυπολυτά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Διόνικος” και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη Μυτιλήνη την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου στις 7μ.μ. στα Κεντρικά Λύκεια.
Σε μία άρτια έκδοση ο συγγραφέας παρουσιάζει τα αποτελέσματα μιας επιτόπιας και πρωτογενούς έρευνας που πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) της Μόριας, στη Λέσβο. Οι συνεντεύξεις με πρόσφυγες αναδεικνύουν δυο σημαντικά στοιχεία. Πρώτον, το προσφυγικό ταξίδι αποτελεί μια μακρά διαδικασία περιθωριοποίησης που εκτείνεται από τη χώρα προέλευσης, έως την Τουρκία και τα ΚΥΤ των ελληνικών νησιών. Σε κάθε έναν από αυτούς τους τρεις χώρους οι πρόσφυγες βιώνουν τραυματικές εμπειρίες, ωστόσο έμφαση δίνεται στον τρόπο με τον οποίον η βιωμένη εμπειρία εξοικειώνει με το κοινωνικό περιθώριο και το χαμηλό κοινωνικό κύρος, προετοιμάζοντας χιλιάδες ανθρώπους για τον αποκλεισμό στις χώρες υποδοχής στις οποίες
θα καταλήξουν.
Από τις εκδόσεις ΔΙΟΝΙΚΟΣ κυκλοφόρησε το βιβλίο «Πρόσφυγες στη Μόρια: Οι Συνέπειες μιας Αποτρεπτικής Μεταναστευτικής Πολιτικής» του επίκουρου καθηγητή του Πανεπιστημίου του Αιγαίου Νίκου Ξυπολυτά.
Το δεύτερο ζήτημα με το οποίο καταπιάνεται η μελέτη αφορά την ανάδειξη του ΚΥΤ της Μόριας, αλλά και της γενικότερης προσέγγισης Hotspot, ως το κατεξοχήν υπόδειγμα μιας Ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής που βασίζεται στην αποτροπή των μεταναστευτικών ροών. Ο εγκλωβισμός των προσφύγων στα ΚΥΤ μέσα σε ειδεχθείς συνθήκες διαβίωσης αναδεικνύεται ως κεντρική στρατηγική στόχευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ελληνικού Κράτους. Η στρατηγική αυτή έχει διττό στόχο. Από τη μία πλευρά, οι έγκλειστοι πρόσφυγες να αναζητήσουν την «οικειοθελή» τους επιστροφή στις χώρες προέλευσης και από την άλλη, οι εικόνες της εξαθλίωσης στα ΚΥΤ να αποτρέψουν τους μελλοντικούς μετανάστες από την είσοδο στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Η μελέτη παρουσιάζει τις συνέπειες των συνθηκών ζωής των προσφύγων στις αξίες και τις αντιλήψεις τους και στηλιτεύει την υποκριτική ρητορική των ευρωπαϊκών πολιτικών ελίτ περί κοινωνικής ένταξης, καθώς η τελευταία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από διαδικασίες ακραίας περιθωριοποίησης του προσφυγικού πληθυσμού. Τέλος, σκιαγραφούνται κάποιες αρχές εναλλακτικής διαχείρισης της προσφυγικής κρίσης που σαφώς προϋποθέτουν μια ριζική αναχώρηση από ιδέες και πρακτικές που κυριαρχούν στην παρούσα διεθνή και εγχώρια πολιτική συγκυρία.
