Είσαι δάσκαλος; Έμπα στη θέση του μαθητή. Είσαι μαγαζάτορας; Έμπα στη θέση του πελάτη. Είσαι πολιτικός; Έμπα στη θέση του πολίτη. Καλά, άσε το τελευταίο… Πάντως δουλεύει, ας υπάρχουν και ορισμένα παραδείγματα κάπως …άστοχα. Έτσι, μερακλή μου Σίτυ Ινσπέκτορ, ξεκίνησα για ένα ινσπέξιον του …τομέα σου, ως μοναδικός σου αναγνώστης, να δω με τα μάτια σου και να σκεφτώ με το μυαλό σου. Μπερδεμένο, ε; Εντάξει, να μη σε παιδεύω άλλο. Εντάξει, είμαι ο Σ.Ι. που σου γράφω, μοναδικέ μου αναγνώστη κι εσύ με διαβάζεις. Το θέτω στα ίσια του, έτσι για να μην μπερδευτούμε και μεταξύ μας, μιας κι είμαστε μπερδεμένοι ως λαός, ως γείτονες και συμπολίτες, ως παρέες διασκεδαζόντων και τσούρμα βασανιζομένων. Στα ίσια λοιπόν, ο γράφων Σ.Ι. πραγματοποιώ μία επιΘεώρηση και το κάνω σαν εσύ να επιΘεωρείς. Πολλές φορές, όπως σου έχω γράψει, το περιπατητικό επιΘεωρησιακό μας μπουλούκι φορούσε τα μάτια του επισκέπτη. Άλλοτε φορούσε τα μάτια του Γερμανού, άλλοτε του Γιαπωνέζου, του …σταυροφόρου …και πάει λέγοντας.
Αυτή τη φορά είπαμε να χωριστούμε, ο καθένας μόνος του να επιΘεωρήσει έναν τομέα που προτιμά και μετά να μαζευτούμε και να καταθέσουμε τις εντυπώσεις μας. Ήταν και το κλίμα των ημερών που βοήθησε… Μεθεόρτια Χριστουγέννων, προεόρτια εκλογών, πολύ το κρύο, πολλή η αγωνία, λίγες οι δουλειές ή και καθόλου δουλειά (για ορισμένους), λίγος ο παράς μέχρι και πανί με πανί για ορισμένους, ε, τουλάχιστον ας το ρίξουμε κάπως έξω και …ανέξοδα.
Μετά το ατομικό ινσπέξιον που πραγματοποίησε ο καθένας μας …φορώντας τα δικά σου μάτια, συγκεντρωθήκαμε στο στέκι «του ενός ευρώ ο καφές ή το σκέτο ούζο και ο μεζές δικός σας». Στραγαλάκια μασάγαμε, ουζάκια …χτυπάγαμε, το γέλιο περίσσευε, μα το δικαιολογημένο κλάμα το αποφεύγαμε. Είπαμε, ψηλά το κεφάλι. Μην πεις, μοναδικέ μου πως η παρέα μας δεν είναι ευρηματική. Ξέρεις τι ήταν η πρωτοτυπία; Δεν είπε κανένας πού πήγε για ίνσπέξιον. Μόνον διήγηση, μόνον γεγονότα και εντυπώσεις. Περίσσευε λοιπόν και ο θυμός, αλλά είπαμε ότι εσύ τα «έβλεπες», εσύ «θύμωνες» κι εμείς είμασταν οι παρατηρητές. Πολλά «είδες». Πολλά «έκρινες» και πολύ «προβληματίστηκες». Όχι, όχι, μη μου πνίγεσαι, μη φτερνίζεσαι, ο καθένας μας κι όλοι μαζί σε σκεφτόμαστε με αγάπη, γιατί εσύ μόνο είσαι ο δικός μας άνθρωπος. Πάντα σε σκεφτόμαστε με αγάπη και σαν μέλος της ομάδας μας. Στο ψαχνό, τώρα.
Διήγηση πρώτη: «« Όπως ξέρετε είμαι άνεργος και λόγω παλιόκαιρου δεν μπορούσα να κάνω ούτε μισό «μαύρο» μεροκάματο. Έτσι είπα να «την αράξω» σ’ ένα ζεστό τζάμπα μέρος. Δεν βρήκα ούτε ένα αδειανό κάθισμα για την κορμάρα μου που υπέφερε από την ορθοστασία ωρών. Πάλι καλά, εδωμέσα ήταν ζεστά. Μαζί μ’ εμένα βασανίζονταν πολλοί συμπολίτες μας, που αρκετοί είχαν έρθει από νωρίς κι ακόμα δεν έφτανε η σειρά τους για να… Δεν θα πω λεπτομέρειες, απλώς, αρκετοί είτε επειδή είχαν κάποια υποχρέωση, είτε μη αντέχοντας τη στάσιμη αναμονή, μπαινόβγαιναν. Έβλεπαν ψηλά σε ένα κουτί με αριθμό κι έλεγαν μεγαλόφωνα: «Ακόμα;;;». Μερικοί έβραζαν και άλλοι έβριζαν, γιατί ενώ υπήρχαν τέσσερα …απαυτά, ήταν στελεχωμένα μόνο τα δύο. Κυκλοφορούσε και η συνωμοσιολογική φήμη από ορισμένους, ότι μερικοί έκαναν ουρά απέξω …αχάραγα, κι ενώ έπρεπε ο πρώτος που μπήκε να έχει και το πρώτο νούμερο στο χαρτάκι του, έπιανε ένα …δεκατριάρι. Η απάντηση στα παράπονά του ήταν ότι γίνονται δοκιμές για την τοποθέτηση της ταινίας, παρόλα ταύτα πριν από αυτόν καλούνταν για εξυπηρέτηση χαμηλότερα νούμερα που θα έπρεπε, ως άκυρα, να είχαν πεταχτεί στον κάλαθο αχρήστων … »». Στόοοοπ! Προφανής ο χώρος. Ο επόμενος.
Επόμενος λοιπόν: «« Όταν σχόλασα, πήρα μαζί μου ένα μικρό κολατσιό και ειδοποίησα στο σπίτι να φάνε, γιατί θα αργούσα. Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω και φτάνω στα σύνορα δύο «πολιτειών». Αυτός ο δρόμος που τις χωρίζει, κατά κάποιο τρόπο ανήκει στην από εδώ, να πούμε, πολιτεία, όμως είναι και πολύ χρήσιμος και για την από εκεί, να πούμε. Ως γνωστόν, οι δρόμοι χρησιμεύουν πρωτίστως για την κυκλοφορία, μα παρόλο που δυσκολεύονται να περνάνε άλλα οχήματα, οι …από δω τον …κλωσάνε και ως πάρκιν. Το ίδιο θέλουνε να κάνουν και οι ερχόμενοι για την …από κει …μεριά, όμως μη μπορώντας να βρουν ελεύθερη θέση, τριγυρίζουν για ώρα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχιση σε αυτούς που απλώς διέρχονται. Το πρόβλημα εμφανίζεται οξύ, όταν ο Θεός το φέρει λίγοι ή πολλοί ταυτοχρόνως να κατευθυνθούν στην …από κει μεριά. Παρόλα ταύτα, μέχρι των ημερών μας κανένας αρμόδιος δεν θέλησε να οδηγήσει την όποια …πολεοδομική κίνηση στη δημιουργία ενός μεγάλου χώρου στάθμευσης… »». Άλτ! Μέρες που είναι, τέτοιο μέρος βρήκες να επιΘεωρήσεις; Όχι ότι δεν είναι …πρωτότυπο, βεβαίως… Πάμε παρακάτω.
Τρίτος: «« Η Λιόστρα Ε. με …παρέσυρε σε ένα μέρος, τρεις φορές, παρακαλώ, γιατί, όπως είπε βαριότανε να το περιδιαβαίνει μόνη της ή και, επιπλέον φοβότανε μην της επιτεθούν (όχι άνθρωποι). Μου επεσήμανε ότι δεν θα δω κάτι καινούριο, μιας και το μέρος ήταν …πολυεπιΘεωρημένο, αλλά με οδήγησε να εντοπίσω την κατάσταση ορισμένων λειτουργικών …επίπλων του χώρου, μέσα στο διάστημα των ινσπέξιον μας. Ποια η κατάσταση, ποια η εξέλιξη, ποιες οι φθορές και ποιο το μέγεθος της ανοργανωσιάς των αρμοδίων. Μερικά …επίπλα είναι πλέον μη λειτουργικά, άλλα κατάντησαν επικίνδυνα, άλλα διατηρούν αιωνίως τον κιτς χαρακτήρα τους και άλλα στέκουν ως …μνημεία χοντρανθρωπιάς, όχι μόνον για τον άξεστο τρόπο που τα μεταχειρίστηκαν στο παρελθόν, αλλά και πώς Δεν Τα Βλέπουν οι αρμόδιοι ώστε να παρέμβουν. »» Χμ…, το χειρότερο είναι ότι τέτοιου είδους …χοντράδες έχουν περιγραφεί, εντοπισθεί και έχει στιγματισθεί η αβελτηρία των αρμοδίων, αλλά, δυστυχώς, …δεν είναι άνθρωποι για …μαγαζί, λιόστη μου… Πέρα βρέχει. Εμείς πάντως θα επιμένουμε να τα / τους …ξεφωνίζουμε… Όσο για τη Λ.Ε., έτσι που φωνασκεί στο δρόμο (και την παρέα την επιζητά μόνο και μόνο για να έχει κάποιον να την ακούει) και με αυτές τις πληθωρικές, ατσούμπαλες κινήσεις, είναι θαύμα το πώς δεν της επιτίθενται και πώς δεν τη λυντσάρουν ακόμα τα… όχι άνθρωποι. Επόμενοοοος;…
Να μην τα πολυλογώ και σε κουράζω με περιγραφές, μοναδικέ μου, άλλωστε εσύ «τα είδες» και τα στραβά, είδες και τα καλά, όπως π.χ. τις κινήσεις ανθρωπιάς κάποιων συμπολιτών μας, που όσο σεμνές κι αν ήταν δεν καταφέρανε να κρυφτούν από τα έμπειρα στην παρατήρηση μάτια σου, όπως «είδες» και την παρακολούθηση των εθίμων από τον κόσμο του νησιού… Το ξέρω ότι με εντόπισες εκεί στη Φανερωμένη που πήγαμε για το Αμίλητο Νερό, αλλά όπως σου είπα, …χατζημπερδεμένοι είμαστε. Άλλος δεν μίλαγε πριν πάρει το νερό, άλλες έβγαλε τα λαρύγκια του πηγαίνοντας και το …σκασμό φεύγοντας, ενώ άλλοι, και πηγαίνοντας και φεύγοντας, γλώσσα δε βάλανε μέσα, …τα χρυσά μου… Αυτοί όμως που φανήκανε μπερδεμένοι, ήταν οι πιστοί των Φώτων, με τον Αγιασμό των Υδάτων και στην Προκυμαία και στην Επάνω Σκάλα. Δεν τους έφτανε μόνο ένας Αγιασμός. Είναι και το έρμο το …σεργιάνι, να πούμε… Άντε να τελειώνουμε από δώ, να προλάβουμε και το από κεί. Δε λέω, παραδεκτή και η θρησκευτικότητα, παραδεκτή και η εφαρμογή των εθίμων, αλλά, βρε αδερφέ, προς τι η καλλιέργεια πολυδιάσπασης; Α λα Επιτάφιο θα το …παίζουμε από δω και μπρος; Αντί για ό,τι τηρείται εντός του κάθε Ιερού Ναού, συν μια συγκεντρωτική δημοτελής διαδικασία Αγιασμού, κι όλα καλά, στο τέλος θα κάνουν και …λιμνούλα στις …ορεινές ενορίες της πόλης… άντε πια… Εκεί, βεβαίως, που έγινε το σώσε, ήταν στο Πλωμάρι. Δεν φτάνει που έχουμε ως φυλή το χρωμόσωμα της διχόνοιας, του μπερδέματος, της αλλοφροσύνης, τώρα θα πρέπει να ρίχνουμε για …βρέξιμο και τη σανίδα που χρειάζονται μερικοί …διασπαστές.
Ομονοείτε χριστιανοί, να ξυπνήσουμε και ως Έλληνες, γιατί …δύσκολα τα πράματα… Λύκοι κι αητοί ένα γύρω, ύαινες εξ Εσπερίας και, πέρα απ’ αυτά τα …πολεμοαποικιακά, έχουμε και την απειλή του σεισμού που δεν θα μας αφήσει. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Ό,τι ζόρικο έρχεται, από δω και μπρος δεν θα φεύγει, τουλάχιστον γρήγορα. Δεν φτάνουν οι εκλογές και το όποιο θετικό αποτέλεσμα ευελπιστείς και ούτε οι απειλές θα είναι μόνον ανθρωπογενείς. Από δω και πέρα η Φύση θα εκδικείται τον αλαζόνα, τον χοντράνθρωπο, τον αδιάφορο και …μαζί με τα ξερά… Τώρα, παρόλο που μπορεί να με κατηγορήσεις για συνωμοσιολόγο και …Κασσάνδρα, θα σου το …ρίξω το …ανάποδο ψαλίδι. Πόσες φορές σου έχω μιλήσει για έτοιμο σακίδιο ανάγκης; Έκανες τίποτα;. Δεν πειράζει. Ξεκίνα τώρα. Έσο έτοιμος.
Και για να μη ξεχνιώμαστε, εμείς οι Λιόστες και Λιόστρες νοιαζόμαστε για έναν τομέα στο γίγνεσθαι της πόλης και του νησιού. Τον ξέρεις. Θα πρέπει, λοιπόν, να θυμάσαι, ότι σ’ αυτόν τον τομέα όλα να πηγαίνουν καλά δεν γίνεται. Μπορούν όμως να βελτιωθούν πολλά, όταν όλοι μας δηλώνουμε την παρουσία μας, την επαγρύπνησή μας και το δημοσιοποιούμε. Επιπλέον, (τώρα έρχεται το… ανάποδο ψαλίδι στον Άρχοντα) δεν θα ησυχάσουμε να διαλαλούμε ότι θα πρέπει να θεσμοθετηθεί ώστε σε μελλοντικά έργα, που οπωσδήποτε τον αφορούν, ο Δημότης να ενημερώνεται με εκλαϊκευμένη ανάρτηση, να γνωμοδοτεί, να παρεμβαίνει κατά το στάδιο του σχεδιασμού. Αλλιώς, όσο καλές προθέσεις και να έχει η όποια Αρχή, ποτέ δεν θα καταφέρουμε να έχουμε το αστικό περιβάλλον που μας αξίζει. Αυτά επειδή εκλογές έρχονται… και, ασχέτως αν είναι Εθνικές. Το ’πιασες, μοναδικέ μου αναγνώστη; Στραγάλια θα τρώμε, αλλά δεν το βάζουμε κάτω. Πάντα με χιούμορ κι επειδή σε ζόρισα, θα σου διηγηθώ μια …μεγάαααλη και παλαβή ιστορία, δίκην ανεκδότου: «Με την εγγύηση του Κράτους» Χααααα χα χα, ωχ μάνα μου… Κλαυσίγελως.
City Inspector
