Έχω τις μαύρες μου! Είμαι πεσμένος, βρίσκομαι σε διάθεση «ντάουν», πώς το λένε… είμαι ζοχαδιασμένος… Όπως, λοιπόν, καταλαβαίνεις, μοναδικέ μου αναγνώστη ή μ’ αγαπάς και συνεχίζεις να διαβάζεις για να μάθεις την πηγή της …μουρτζουφλιάς μου ή γυρίζεις σελίδα. Το δεύτερο, βεβαίως, δεν θα σου το συνιστούσα, γιατί όταν γυρίζουμε σελίδα, θα πρέπει να περιμένουμε …κάπως. Να εδραιωθεί «η ελπίδα» ή τις πρώτες 100 μέρες ή το τετράμηνο που κερδίσαμε για να… Τέλος πάντων, θα πρέπει να περιμένεις, αν γυρίσεις σελίδα. Ενώ αν το πάμε μαζί, αράδα-αράδα, πολύ θα με βοηθήσεις… Πίστεψέ με…
Ένας άνθρωπος με δυνατό χαρακτήρα (όπως πιστεύω για τον εαυτό μου), δεν επηρεάζεται από αντιξοότητες για να …μαυρίζει η ψυχή του. Πολεμάει ή, μάλλον, είναι …απανουγότιρους, που έλεγε κι ο Αναστασέλλης μας (καλά, ε, το …κόρδωμα πάει σύννεφο…). Τι τα θες όμως; Συννεφιές… συννεφιές… όταν δεν τους βλέπω, έχω ακεφιές! [Λίτσα Δ.] Ήθελα να κάνω μια επι-Θεώρηση με τον Λιόστη και τη Λιόστρα Τ. (που ταιριάζουν με το θέμα), αλλά αυτοί στην ξενιτιά κι εμείς εδώ. Ένα το κρατούμενο. Εμείς εδώ, όπου οι συνεχιζόμενοι νοτιάδες μας έχουνε πρήξει… και παρόλο που οι βοριάδες δεν πάνε πίσω (δύο τα κρατούμενα), δεν κάναμε σαν άνθρωποι Καθαρή Δευτέρα, για δεύτερη χρονιά (τρία τα κρατούμενα)… Κι επειδή όσο δυνατός κι αν είσαι, όσο αν αντέχεις και κρατάς, άνθρωπος είσαι τελικά… [Στράτος Δ.] πριν εγώ συνεχίσω να πρήζω εσένα, πες μου ότι λόγω …των άστρων, των βιορυθμών, του γκρινιάρικου χαρακτήρα μου, πέφτω …κάπως και θέλω ανέβασμα με μια ζεστή κουβέντα… Όπως π.χ. να, έχουμε Προκόπη Πρόεδρο… (το πιασα το υπονοούμενο;)… Άσε, άσε μεγάλε τις κρυάδες κι άμα θέλεις να δεις πώς ανάβουνε τα αίματα, έλα μαζί μας για το ινσπέξιον που λέγαμε.
Στην παρέα μας μια καινούρια Λιόστρα η «Ν.». Όχι τίποτα το …μαθηματικό, όπως τον άλλο, τον πορωμένο που διάλεξε για όνομα το «π=3,14», αρχικό του ονόματός της είναι το Ν. Η παρέα, που δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο, πρότεινε να βάλουμε στην πλάτη της το Ν., ως νέα που είναι. Τι κρυάδες είναι αυτές ρε καψωνόμουτρα που περνιόσαστε για παλιοσειρές; Άντε και ανατριχιάζω, έχουμε κι αυτή την υγρή νοτιά… Εγώ σας λέω πως πιο πολύ ταιριάζει με Νυστέρι, μιας και με το ζήλο της πρωτης επι-Θεώρησης μού μέτρησε ήδη δεκαέξι. Τι πράγμα δεκαέξι;
Τώρα, εσύ θα λες, μοναδικέ μου, πως δεν σε βάζω στο θέμα. Επίτηδες το κάνω, για να ξεχαστείς, όπως ξεχασμένοι περπατάνε, βουλιαγμένοι στα βάσανα και την τυρανία της καθημερινότητας οι συμπολίτες μας, ώσπου ν’ ακούσουν την κόρνα. Αφυπνιστικό κορνάρισμα, κορνάρισμα που μαλώνει, κορνάρισμα που διεκδικεί το δρόμο του, καψώνι σκληρό στον πεζό που δεν έχει από που να διαβεί ορισμένα σημεία των δρόμων της Μυτιλήνης και αποφασίζει να περπατήσει στο οδόστρωμα, έξω από (παρανόμως) παρκαρισμένους αραμπάδες, ενώ άλλοι αραμπάδες περνούν με ταχύτητα από πίσω του. (πρότασις μακρόσυρτη, όπως η αρρωστημένη συννεφιά των ημερών, όπως οι συνεχείς κίνδυνοι των δρόμων μας) Πού πας χωρίς αγάπη , στη νύχτα στη βροχή ; Το δρόμο θα τον χάσεις, καρδιά μου μοναχή [Δούκισσα] Και, όπως εσύ το κατάλαβες, μοναδικέ μου, πάλι για πεζοδρόμια που λείπουν, …δεν θα μιλήσουμε.
Ακόμα δεν έκλεισε …χρόνο η Δημοτική Αρχή, τι το πέρασες; Σωστά θα γίνει, μελετημένα και σταθερά. Άλλο οι …μεγάλοι. Είδες κανένανε Άρχοντα με κασκόλ, εδώ στη Λέσβο; Τι; Είδες; Ναι, αλλά δεν το έδωσε σε καμμιά ασπρομάλλα… Δεν θα μιλήσουμε, επίσης, για κάποια συγκεκριμένη γειτονιά ή για τη γαϊδουριά των σταθμευόντων παρανόμως.
Το θέμα μας είναι η …ΣΗΜΑΤΟΡΥΠΑΝΣΗ! Κάποτε είχε γίνει θέμα η …αγριοταμπελορύπανση στην Προκυμαία. Κάποτε, που υπήρχε …παλμός (και ασυδοσία) σε προεκλογικές περιόδους, μιλούσαμε για αφισορύπανση και ήδη, πριν μερικά τεύχη στα «Πολιτικά», σου είχα γράψει για την αισθητική ρύπανση της ΔΕΗ (Βραβείο «Αττίλας», μην ξεχνάμε να …τιμούμε τους …νικητές). Αυτό, όμως, που συμβαίνει με τα σήματα της τροχαίας κίνησης, είναι τρομερό. Όπως σου το γράφω: Τρομερό, επειδή συμβαίνει αυτά ν’ αντιμετωπίζονται με …συντεχνειακή απαξίωση κι έτσι καταντάει εξοφθάλμως ειρωνικό. Καλά το διαβάζεις: Συντεχνιακή. Όλοι οι καλοί, οι έχοντες το δίκιο με το μέρος τους, οι …κατατρεγμένοι, είναι οι οδηγοί και οι …καβαλάρηδες, ενώ οι κακοί είναι ο νόμος και τα όργανά του. Ε, όχι ρε αδέρφια… Όσο και άδικο να σας βρίσκω, τώρα δεν θα τα βάλω μαζί σας. Με την ειρωνία των Αρχών τα βάζω. Είναι πολλά τα σήματα, απλώς εμείς δεν τα …βλέπουμε… γιατί συνηθίσαμε στο υποβαθμισμένο και κάτω του μηδενός επίπεδο, στην ποιότητα τοπίου της πόλης που ζούμε. Το κακό είναι ότι εφόσον η Εκτελεστική Εξουσία, κατά κάποιο τρόπο, αδιαφορεί, η παρανομία εναντίον της λογικής «Διαταγής» τα καθιστά πλήρως άχρηστα. Άρα, όταν έχουμε έναν εντελώς απαξιωμένο αριθμό σημάτων και επαναπαυόμαστε στο …φιλότιμο των …αφιλότιμων, μπορεί να εκληφθεί ως απλή επιθυμία της Εξουσίας, που όποιος θέλει την εκτελεί, δηλαδή κανένας. Αυτό, όμως, δεν είναι γνώρισμα της Εξουσίας, γιατί έτσι αδικείται και κινδυνεύει μία άλλη μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, πράγμα που αντιβαίνει στην ισοπολιτεία και την ασφάλεια. Μην το ρίχνουμε στην αυστηρότητα μόνον όπου κάποιος οδηγός «δεν πληρώνει» το χώρο που καταλαμβάνει, ενώ από όπου δεν προβλέπεται να υπάρχουν έσοδα το αφήνουμε «ξέφραγο αμπέλι»… Αν μία νέα Λιόστρα, σε βραχύ διάστημα, μπορεί να μετρήσει πέριξ ης Προκυμαίας δεκαέξι πινακίδες με τις οποίες απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση να παραβιάζονται, ενώ διερχόμενα οχήματα και πεζοί βρίσκονται …ριγμένοι… δεν θα τεθεί ερώτημα γιατί δεν επεμβαίνουν ή δεν σχεδιάζουν κάτι πιο αποτελεσματικό οι Αρχές, αλλά γιατί δεν αφαιρούνται, τέλος πάντων, αυτές οι πινακίδες, να μην αισθανόμαστε … την αισθητική και την ειρωνική επιβάρυνση.
Πώς τη βρίσκεις την πρότασή μου, μοναδικέ μου; Λογική ή …παλαβή; Ελπίζω το δεύτερο. Καλά σου λέω… Χωρίς τρέλα δεν ξεμπερδεύεις με την κατάσταση. Εδήλωσα τρελός, εδήλωσα τρελός δεν έχω ουτ’ ένα πρόβλημα, τελείως κι εντελώς… [Θέμης Α.] Μην ψάχνεις μέσα στο μυαλό σου πού υπάρχει το πρόβλημα, ούτε σου προτείνω να σε πάρω στο λαιμό μου να επι-Θεωρήσεις μόνος σου… Κίνδυνος, για εμένα, μην κατηγορηθώ για προτροπή συμπολίτη σε έκθεση κινδύνου. Και μη νομίσεις ότι σου γράφω μόνο για το …εγκληματικό παρκάρισμα. Πάρε μιά άλλη περίπτωση. Απαγορεύεται η διέλευση της Αγοράς με σήματα από τον Ερμή και σε κάθε σταυροδρόμι; Εσύ τι βλέπεις; Γράφουμε τα σήματα στα παλιά μας τα παπούτσια και άνθρωπος δεν υπάρχει ν’ αντιδράσει. Κατάλαβες τι σου γράφω; Δεν αναφέρομαι σε όργανο του νόμου, σ’ εσένα και σ’ εμένα αναφέρομαι. (φυσικά δεν λέω να υποκαταστήσουμε τις Αρχές) Αναφερθήκαμε; Διαμαρτυρηθήκαμε; Αντιδράσαμε ως Δημότες και Πολίτες; Τι ν’ αντιδράσουμε, αφού κι εμείς περνάμε… Κι όταν λέω «Αρχές» δεν αναφέρομαι μόνο στης Εκτελεστικής Εξουσίας, περιλαμβάνεται και η Αυτοδιοίκηση. Γιαυτό επαναλαμβάνω: Ξηλώστε τις πινακίδες να πάνε στο καλό, να μη …δουλευόμαστε…
Κατάλαβες γιατί πρέπει να πετάξω, να πετάξω, να πετάξω το χαρταετό μου; Και λίγο χαλβαδάκι με λαγάνα, δεν θα μ’ έβλαφτε… Όποτε κάνει ξαστεριά, …συ κι εγώ, συ κι εγώ, στης ακρογιαλιάς τη γαλήνη… συ κι εγώ, συ κι εγώ, μακρυά από τη Μυτιλήνη… Λιόστρα Ν. μου.
City Inspector
