Γράφει ο Κλεομένης Τζαννέτος
Θεωρώ ότι όταν επέλεξα να ζήσω στην Μυτιλήνη το 1981, επέλεξα μια από τις πιο όμορφες πόλεις της Ελλάδας, φιλική, ανθρώπινη και κυρίως με αισθητική. Πράγματι, έτσι ήταν! Σήμερα μετά από 40 χρόνια περίπου, κι ενώ θα περίμενε κάποιος να έχει γίνει ακόμα καλύτερη, γιατί και πολύ χρήμα κυκλοφόρησε και οι άνθρωποι γύρω μας είναι πολύ πιο καλλιεργημένοι και ταξιδεμένοι, η πόλη μας έχει φτάσει στο ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΗΜΕΙΟ παρακμής, ακαλαισθησίας, βρωμιάς, αγένειας, εγκατάλειψης και… και… και… Δεν βρίσκω πια λόγια να περιγράψω αυτό που νοιώθω γι’ αυτή την λατρεμένη από μένα πόλη.
Δεν θέλω πια να ζω εδώ. Με πληγώνει καθημερινά. Η διαδρομή από το σπίτι μου (Πυργέλια) προς την Αγορά ή στον Λιμενοβραχίονα έχει καταντήσει μια θυμωμένη απογοήτευση. Τι να περιγράψω! Τον αφόρητο θόρυβο και καυσαέριο από χιλιάδες χαλασμένα μηχανάκια!
Την έλλειψη διαβάσεων όπου κινδυνεύεις από αγενέστατους οδηγούς! Τα σκουπίδια παντού! Την αγένεια! Την αδιαφορία! Τους εξαθλιωμένους μετανάστες που βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί, νοιώθουν σαν στην πατρίδα τους, συμμετέχοντας κι αυτοί στο μπάχαλο! Την ανυπαρξία οποιασδήποτε Αρχής, είτε αυτό λέγεται Αστυνομία, Δήμος,
Λιμενικό, ή οποιασδήποτε άλλης, που σαν Έλληνας Φορολογούμενος πληρώνω τον μισθό τους για να έχω τις υπηρεσίες τους, Αλλά πού… “Έχουμε φόρτο με τους μετανάστες” λένε. Και; Εγώ γιατί να πληρώνω την φύλαξή τους (που κι’ αυτή είναι ελλειπής) και όχι για μένα και το σπίτι μου! Γιατί να πληρώνω τόσα Δημοτικά Τέλη για ένα Δήμο που δεν κάνει τίποτα για την ποιότητα ζωής μου.
Κι έχω πληρώσει
πάρα πολλά αυτά τα 40 χρόνια που ζω εδώ. Αν δεν κάνω λάθος, τα τέλη είναι ανταποδοτικά. Δηλαδή πληρώνω για να μου δίνουν. Κάτι δεν καταλαβαίνουμε σωστά σαν πολίτες αυτής της πόλης. Αυτά κι άλλα πολλά! ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΟΛΗ! Μια πόλη που λάτρεψα και συνεχίζω να λατρεύω. Αλλά δεν ξέρω πια, με πιο τρόπο να αντισταθώ στην εξαθλίωσή της.
