Μαράζι το ’χα, από το γυμνάσιο, να δω έναν μαθηματικό να φιλοσοφήσει χωρίς ν’ αναφερθεί σε θεωρήματα, αξιώματα και λοιπά …τερτίπια. Είναι που μας έχουνε πρήξει και οι περί τα οικονομικά, είναι κι εποχή φορολογικών δηλώσεων, ε, δεν άρχισα τα μπάνια και ό,τι το ζόρικο με φέρνει στα όριά μου. Ας είναι όμως, η καλή μου μοίρα με αξίωσε να έχω φίλο τον «Λιόστη π=3,14», έναν αξιόλογο μαθηματικό κι εντελώς ανάξιο στο θέμα της …κονόμας. Πράγμα που σημαίνει ότι τον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με τις επιΘεωρήσεις άστεως, το μηχανάκι του που πάντα χαλάει και… το ωραίον φύλον. Περπατάγαμε, που λες μοναδικέ μου αναγνώστη, πού αλλού; Στη Λεωφόρο Μπάι Πας και είπα να τον βοηθήσω να ξεχαστεί λίγο από μια …λαμαρίνα που είχε δαγκωμένη και πολύ τον απασχολούσε. «Αχ, βρε παλιομισοφόρια, τι τραβάν για σας τ’ αγόρια…». Του λέω, λοιπόν, ότι προβληματίζομαι αν το …πρόσωπο ήταν στο Στρογγυλό και θ’ αναχωρούσε από στιγμή σε στιγμή, κι εκείνος ήτανε στον Ναυτικό Όμιλο μ’ ένα βαρκάκι και ήθελε να την προλάβει… Τι θα έκανε; Θα κωπηλατούσε με όλη του τη δύναμη ή θα έτρεχε με κάθε μέσον από την αλλογύρα του δρόμου; (καλός φίλος που είμαι και του λόγου μου… πάλι γύρω από το νταλγκά του τον προβλημάτισα) Όμως χωρίς να μου πει το …κλισέ «Η ευθεία είναι συντομοτέρα πάσης οδού»… εκμεταλλεύτηκε το υποθετικό του προβλήματος και απάντησε ότι «Ο πιο μελετημένος δρόμος είναι και ο συντομότερος». Να ξεχάσω, λέει, το βαρκάκι, γιατί το πλοίο είναι έτοιμο να ξεμπουκάρει και η …ποθητή του δεν ξεκολλάει από κει που κάθεται, αν δεν δει το βαπόρι ν’ απομακρύνεται. Έχει, λοιπόν, το χρόνο και να …φρεσκαριστεί και να πάει με το μηχανάκι του …άνετος. Με λίγα λόγια: Η αξιοποίηση της πληροφορίας και η στρατηγική είναι οι παράγοντες που πλησιάζουν το στόχο και όχι η τυφλή ορμή. (εθεσε όμως δικές του, βολικές, παραμέτρους ο πονηρούλης) Και τι μ’ αυτό; Όταν θέλεις να πετύχεις κάτι, μην παίζεις το δικό του παιχνίδι. Βάλε το στο δικό σου πεδίο, με τους δικούς σου, βολικούς, κανόνες. Ξεχάστηκε ο φίλος και άρχισε ν’ αγορεύει, στο δρόμο για το Στρογγυλό. Τέτοιες ώρες, κι εσύ θα το έχεις διαπιστώσει, μοναδικέ μου, η Λεωφόρος μας γίνεται ο Υπερχώρος των φιλοσοφούντων. Εκτός από αυτούς που περπατάνε με …τυφλή ορμή, στον άθλο του Σίσυφου, να διώξουν το προκοίλι και οι άλλες τα ψωμάκια.
Η κουβέντα μας, με το φίλο Λιόστη «π», διευρύνθηκε στα θέματα του νησιού με τους τόσους δρόμους και τους τόσους …θρόμβους. Έχουμε ένα εκτεταμένο δίκτυο ασφάλτινων διαδρομών, τέτοιο ώστε δεν υπάρχει πια χωριό με χωματόδρομο. Άσε την κατάσταση του οδοστρώματος, άσε τη σηματοδότηση και τα όσα παλιά τμήματα με στενωσιές. Εξελίσσεται το δίκτυο… ίσως πιο αργά από όσο εξελίσσονται τα τροχοφόρα. Το μυαλό μας έχει εξελιχθεί για τέτοιες ταχύτητες που …ποθούμε; Ορίστε: Κάθε δεκαετία κι ένας καινούριος δρόμος! (δεν το λέω ειρωνικά…) Εντάξει… κάποτε θα τελειώσει και ο νέος δρόμος για το Σίγρι… Δεν είναι όμως μόνο τα τιττάνια έργα. Οι διασυνδέσεις των αξόνων ολοκληρώνονται. Τι; Λίγο ήτανε που ενώθηκε η Νάπη με τον Μανταμάδο; Ένα παράδειγμα είπε ο «π» κι εγώ επίσης του θύμισα τη διασύνδεση με άσφαλτο από Αγιάσο προς Πλωμάρι που δεν έγινε ακόμα, αλλά είναι στα σκαριά. Και τις παρακάμψεις; Λίγη είναι η δημιουργία παρακάμψεων, όπου τα χωριά ήταν αδιάβατα; Μόρια, Βόρεια της Μυτιλήνης, άντε και Παναγιούδα Πάμφιλα, Μανταμάδος, Λάμπου Μύλοι, Στύψη, Πέτρα, …Κεραμειά… Μόνο η Νότια Παράκαμψη της Μυτιλήνης παραπέμπεται κάθε χρόνο …στις καλένδες. Γιατί, ρε μάτια μου; (εδώ βάζω λίγο πάθος, πριν ο …καψούρης …την ξαναθυμηθεί) Γιατί να τυραννιέται ολόκληρη πόλη με τόσες διελεύσεις από το μοναδικό δρόμο της Προκυμαίας, όπως και τόσοι διερχόμενοι οδηγοί, επειδή «κάπου μπλέκει»; Κι αν μπλέκει, ας το ξεμπλέξετε! Πάλι πάσα …στον κάθε επόμενο;
Ωραία λύση η παράκαμψη! Τι διαπλάτυνση της …ευθείας και άλλα …παλαιολιθικά… Ανοίγεις έναν εντελώς καινούριο και άνετο δρόμο και, κάνοντας ένα …ελαφρό ημικύκλιο, γλιτώνεις χρόνο, νευρική ενέργεια, γλιτώνει και ο οικιστικός πυρήνας από τη βαβούρα και τα προβλήματα. Τώρα, θα μου πεις, υπάρχουν και παράπονα μερικών επιχειρηματιών, αλλά μάλλον από διάθεση για γκρίνια γίνονται. Σιγά την …κατανάλωση που μειώθηκε, λες και κάποτε οι διερχόμενοι …άφηναν παρά. Ούτε ματιά δεν έριχναν, αλλά τώρα, με το που έγινε κανονικό χωριό κι όχι πέρασμα, μένει στους κατοίκους και τους μαγαζάτορες να βρούνε τρόπο πώς θα μετατρέψουν σε …λεμονάδα το …ξυνό λεμόνι της …ξαφνικής ησυχίας. Ο πιο μελετημένος δρόμος είναι και ο συντομότερος προς την πρόοδο και την εξέλιξη. Πρωτότυπες κινήσεις χρειάζονται, έμπνευση και σύμπνοια μεταξύ των κατοίκων, για να πάρει νέα πνοή το χωριό τους. Εστέ έτοιμοι, φίλοι, όπου το δροσερό νερό με το γλυκό του κουταλιού ή τα τοπικά προϊόντα και τα νόστιμα φαγητά του χωριού. Κάποτε το χωριό σας ήταν ένα πέρασμα, φασαριόζικο και ίσως επικίνδυνο. Ας ξεχάσουμε το «κάθε τόπος κι η μοίρα του». Αυτό που ισχύει είναι «κάθε ντόπιος διαμορφώνει τη μοίρα του τόπου του». Σήμερα, αύριο, μπορείτε να κάνετε τον τόπο σας προορισμό ή ξαπόστασμα. Φρέσκο μυαλό χρειάζεται και …καμμιά προσελκυστική πινακίδα στη διακλάδωση και κάποια διαφήμιση και με κάποιον τρόπο δημοσιοποίηση και …κάποια λεφτάκια, όχι πολλά όμως.
Εμεις εδώ στο τρανό χωριό θα χρειαστούμε πολύ χρήμα για τη δικιά μας …παράκαμψη, λέει ο «π», κι εγώ που τον βλέπω προς τα πού κοιτάζει, καταλαβαίνω για ποιον …άθλο μιλάει. Πάντως προς τη Νότια Παράκαμψη δεν κοιτάζει. Αχ, το λιμάνι… Το λιμάνι ή μάλλον τα δυο της λιμάνια έκαναν άστυ τη Μυτιλήνη. Μιλάμε… από τα χρόνια τα παλιά, τ’ αρχαία και τα νεότερα. Μαλόεις λιμήν η Επάνω Σκάλα, Τριηρικός η Προκυμαία και… φτάσαμε σήμερα να έχουμε βαπόρια που δεν χωράνε, να ξεφορτώνουν εμπόρευμα που δεν κουμαντάρεται καλά-καλά (για εξαγωγές ούτε συζήτηση, εκτός αν αναφερόμαστε σε καν’να καυσόξυλο. Άσε το λάδι, αυτό το …χαρίζουμε με το βυτίο). Δυο οι ντόκοι που κατασκευάστηκαν. Επιβατικός και Εμπορικός, κι ακόμα δεν χωράμε. Χώρος, τέλος. Έρχεται αργά μα σταθερά η ώρα των εργολάβων ή μάλλον των εθνικού επιπέδου εργολάβων (εσύ τι ξέρεις, Λιόστη «π», η ΜΟΜΑ του …κυρ Πάνου φτιάχνει και λιμάνια;). Έρχεται η ώρα που το νέο, …γενικής φύσεως, λιμάνι θα είναι η μόνη λύση (μη ξεγελιώμαστε, το πραγματικό εμπορικό είναι στα Μπλόκια). Ας πούμε ότι θα πάρει μια δεκαετία και θα γίνει κατά Παναγιούδα μεριά. Ας πούμε ότι τα Μπλόκια θα μείνουν ως …τουριστικό λιμάνι, για κρουαζιερόπολοια. Χα, χα, χα… Καλύτερα να λέμε για τα μικρά κρουαζιερόπολοια, αυτά που χωράνε να μανουβράρουν και, ένα ή δύο, άντε και τρίτο …απέναντι στο Πάρκινγκ, θα δένουν στις θέσεις που δένουν σήμερα τα ποστάλια μας. Όμως μην τρελαινόμαστε κιόλας… Η Μυτιλήνη τρία κρουαζιερόπλοια ταυτοχρόνως… Ούτε Ρίο ντε Τζανέιρο, ούτε …Κατάκολο.
Χε… Ήρθε τις προάλλες να φουντάρει αρόδου ένα πλωτό …βουνό, που έχει ξαναφουντάρει στα νερά μας. Βρήκε κύμα του βορριά και μη ρισκάροντας να βγάζει λάντζες με τουρίστες, τράβηξε κατά νοτιά κι εμείς …κλαίγαμε τους 2.000 που χάσαμε. (ο «π» θέλησε ν’ αναλύσει τη ναυτική ορολογία, κοντοστάθηκε, μα προτίμησε να σχολιάσει το …κλάμα. Ήδη βρισκόμασταν στο τρίτο πηγαινέλα της Λεωφόρου και σύντομα, με το φευγιό μας, θα την …ξαναθυμόταν τη …φρεγάτα του) Έτσι είναι τα πράγματα (εκ του πράττω, που εμείς δεν πράξαμε). Κατηγορούσαμε (αμάν, πάλι μωρ’ αδερφάκι μου) την κρατική αδιαφορία που μας έκανε λιμάνι λίγων θέσεων και δεν έχει πού να δέσει το «Νέο Άμστερνταμ». Μα πώς; Μπορεί τέτοιος κολοσός να μπουκάρει και να μανουβράρει στον Προλιμένα; Και μετά; Άμα πλαγιοδετήσει με την πρύμη στη ράμπα του Κολυμβητηρίου, η πλώρη του θα κοντεύει να κλείσει τη μπούκα της Προκυμαίας. Κοντά διακόσια ενενήντα μέτρα το χρυσό μου… Ένα, ας πούμε, νέο λιμάνι, με τα ποστάλια και τα καύσιμα και το …νταρί, εννοείται δεν γίνεται να περιλαμβάνει και αποβάθρα για κρουαζιερόπλοια. Τι αποκοτιά… που θα ήτανε, άσε που πάλι δεν το σηκώνει ο …εν Παναγιούδι όρμος. Επίσης, έχει σε άλλα νησιά κάτι μικρά διαδρομάκια που χρησιμεύουν για την αποβίβαση των …σταυροφόρων, αλλά βρίσκονται σε υπήνεμους όρμους και επίσης όταν συμβεί ατυχία με τον καιρό, κι εκεί δεν πιάνει η πλωτή πολιτεία. Σε τέτοιες περιπτώσεις ισχύει το «κάθε τόπος κι η μοίρα του». Δίκιο έχει ο «π», αλλά αυτά μόνον είναι τα …ναυτιλιακά… Πρακάτω;
Φαντάζομαι ότι εσύ, μοναδικέ μου, το γνωρίζεις καλά το παρακάτω ή μάλλον το …παραμέσα. Ε, δεν σε έχω και γι αδιάφορο, 132 συναπτές επι-Θεωρήσεις έχουμε κάνει μαζί. Για να τις παρακολουθείς και να μου γράφεις και να μου επισημαίνεις, δεν μπορει, τον πονάς τον τόπο μας. Και ο «π» συμφώνησε κι εσύ θα συμφωνήσεις, αν σου αναφέρω ότι ανατριχιάζω στην ιδέα και μόνον του …ξαμολήματος δύο χιλιάδων κρουαζιεροεπισκεπτών από την πλαγιοδετημένη …βαπόρα τους. Η …ευθεία κατεύθυνση προς το στόχο, δηλαδή να έχουμε ως δια μαγείας μια λιμανάρα …να, με το συμπάθειο, όπου θα δένουν οι παραπάνω βαπόρες, θα μας κατευθύνει σαν βέλος προς την οριστική υποβάθμιση της πόλης μας. Εκτός κι αν θέλουμε την αρπαχτή, για λίγο καιρό. Ξέρεις, το Κατάκολο που δέχεται αρκετά κρουαζιερόπλοια, δεν είναι Μυτιλήνη. Από εκεί μπαίνουνε στα πούλμαν και ξαμολιούνται για τα παραμέσα της Πελοποννήσου ή και για το …Άθενς. Εδώ; Που θα τους πάμε τους ανθρώπους; Οι πιο πολλοί από αυτούς δεν είναι δα και στην πρώτη νεότητα… Άντε, να σεργιανίσουν, όσοι δεν πάνε εκδρομή με πούλμαν. Σε τι χώρους; Όχι άλλο ινσπέξιον. Δεν αντέχω… Μάλλιασε η γλώσσα μου ή, μάλλον, μαράθηκαν τα χέρια μου να πληκτρολογώ για τον τόπο του …παρελθόντος. Μπορεί να χρειάζονται και λίγα λεφτάκια στον τόπο μας, για να βγει στο …μέλλον, αλλά περισσότερο χρειάζεται να τον κάνουμε προορισμό γι αυτό που είναι κι όχι για ό,τι θέλουμε, βαυκαλιζόμενοι, να νομίζουν ότι είναι. Ρε, μπας και δεν ξέρουμε καλά-καλά τι είναι ο τόπος μας;
Δίκιο έχεις Λιόστη «π» μου, «Ο πιο μελετημένος δρόμος είναι και ο συντομότερος». Είναι η …παράκαμψη στον τρόπο αντιμετώπισης, που θα μας βγάλει από τη στενωπό των παρελθοντικών πρακτικών. Το να αναμασάμε συνεχώς το χορτάρι της παλαιάς βόσκησης, δεν θα μας θρέψει στο μέλλον. Πρέπει να γίνουμε αετοί και να υπερβούμε τις ευθείες του κάμπου. Πάρε ύψος, μελέτησε το πεδίο σου κι ύστερα ίσως και να εφορμήσεις προς το στόχο σου. Πάλι πιο γρήγορα θα φτάσεις το …ποθούμενο.
Επέμενε ο «π», να περάσουμε από το χώρο στάθμευσης, ενώ ελόγουμου που αντιπαθώ το …σλάλομ ανάμεσα από …καρούχες, του έλεγα να πάμε από Άγαλμα. Στο τέλος κέρδισε, γιατί από τη διαδρομή που πρότεινα, ποτέ δεν θα πέρναγε η …ποθητή του. Και να που τη βρήκε. Μελετημένος δρόμος… Αξιοποίηση της πληροφορίας και …στρατηγική. Όσο για ’μας, αν επιθυμούμε να τη βρούμε την …άκρη, καλό θα είναι ν’ αφήσουμε τις …παλιομοδίτικες ευθείες και πρώτα-πρώτα να πάρουμε μια στροφή γύρω από τον εαυτό μας. Άντε, γιατί με τις παρωπίδες που φοράμε, χαΐρι δεν πρόκειται να δούμε.
City Inspector
