Από την Δημοτική Κοινότητα Μυτιλήνης
Έπιασαν τόπο όπως όλα δείχνουν τα χρόνια αιτήματα που έχουν υποβληθεί τόσο από κατοίκους της Μυτιλήνης όσο και από επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται κατά μήκος των παραλιών πλησίον της πόλης της Μυτιλήνης όσον αφορά στην ανάπλαση και αξιοποίηση των ακτών οι οποίες προσελκύουν μεγάλο όγκο συμπολιτών μας αλλά και επισκεπτών τους θερινούς μήνες.
Έτσι μετά και από την επιστολή της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος του Δήμου Λέσβου σχετικά με την δημοπράτηση τμημάτων της παραλίας εντός του ορίου της πόλης για άσκηση δραστηριότητας εξυπηρέτησης και αναψυχής των λυομένων αλλά και την εισήγηση του Προέδρου της Δημοτικής Κοινότητας Μυτιλήνης Πάνου Πίτσιου το Συμβούλιο ζήτησε από τις αρμόδιες Υπηρεσίες του Δήμου Λέσβου να διερευνήσουν τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν προκειμένου να αξιοποιηθούν οι παλαιότερες μελέτες που έχουν εκπονηθεί τόσο για την περιοχή της Βίγλας (η οποία παλαιότερα αποτελούσε μια από τις πιο πολυσύχναστες παραλίες της πόλης της Μυτιλήνης) όσο και για την παραλία της Νεάπολης όπου μετά από πολλά χρόνια θα ανοίξει ξανά η επιχείρηση Ιστορικό που έδινε ζωή στην εν λόγω περιοχή.
Όπως σημειώνει στην εισήγησή του ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Μυτιλήνης: «“Η δημιουργία και αξιοποίηση ακτών – παραλιών”, αποτελούσε βασικότατη προεκλογική δέσμευση στο πλαίσιο της στρατηγικής τουριστικής ανάπτυξης της πόλης και του νησιού.
Η τουριστική ανάπτυξη μιας νησιωτικής πόλης, που κατά τεκμήριο φιλοξενεί τουρισμό παραθερισμού & αναψυχής για την καλοκαιρινή περίοδο, βασίζεται κατά κύριο λόγο στις παραλίες. Αν δεν υπάρχουν αυτές σε εξαιρετική ποιότητα και σε ικανοποιητικό μέγεθος, είναι ανέφικτη έως απαγορευτική η τουριστική ανάπτυξή της, ακόμη και οιουδήποτε άλλου θεματικού είδους, έστω κι’ αν υπάρχουν πλείστες άλλες υποδομές και θέλγητρα.
Η διατήρηση, η βελτίωση, ο ευπρεπισμός, η ανάπλαση – δημιουργία και η αξιοποίηση των ακτών, πρέπει να είναι δίχως υπερβολή η πρώτη προτεραιότητά της Δημοτικής Αρχής, με δεδομένο ότι η τουριστική ανάπτυξη της πόλης και του νησιού γενικότερα, αποτελούν ύψιστης σημασίας θέμα και όχι απλά λεκτική προσέγγιση. Οι παρεμβάσεις στον τομέα αυτόν μέχρι σήμερα στη Λέσβο και ιδιαίτερα στην πόλη της Μυτιλήνης, δεδομένου ότι ποτέ δεν υπήρξε φιλοσοφία τουριστικής ανάπτυξής της, είναι απόλυτα μηδενικές, όταν σε άλλα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού που έχουν αναπτυχθεί ή προσπαθούν να αναπτυχθούν τουριστικά, εφαρμόζονται κατά κόρον σύγχρονες και ήπιες μέθοδοι ανάπλασης και διαμόρφωσης ακτών (τεχνητή ανάπλαση, βυθισμένοι κυματοθραύστες, βυθισμένοι πρόβολοι, πλωτοί κυματοθραύστες, κ.α.).
Όλες οι παραλίες της ευρύτερης ακτογραμμής της πόλης, που δεν έχουν ακόμη τσιμεντοποιηθεί, τόσο στην ανατολική πλευρά της (από Κράτηγο – αεροδρόμιο μέχρι Παναγιούδα) όσο και στη δυτική πλευρά της (κόλπος Γέρας), καθώς επίσης και όλες οι παραλίες της χερσονήσου της Αμαλής αλλά και του νησιού γενικότερα, πρέπει με ειδικές παρεμβάσεις – επιστημονικές τεχνικές (τοποθέτηση ειδικών κάθετων ή εγκάρσιων πέτρινων προβόλων, δημιουργία αμμουδιάς σε μικρές αγκάλες, σπάσιμο πετρωδών υποστρωμάτων, κ.λπ.), να γίνουν όμορφες και λειτουργικές, για χρήση από τους λουόμενους τουλάχιστον 6 μήνες το χρόνο.
Στη συνέχεια απαιτείται η αξιοποίησή τους, με όλες τις σύγχρονες υποδομές και τον απαραίτητο εξοπλισμό για άσκηση δραστηριοτήτων που εξυπηρετούν όσους ντόπιους και ξένους λουόμενους επιθυμούν (εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής, ξαπλωστρών, ομπρελών, τραπεζοκαθισμάτων, λειτουργία αναψυκτηρίων, κ.α. κατά τους καλοκαιρινούς μήνες), καθώς και ο συνεχής καθαρισμός τους, με την προμήθεια ειδικού μηχανήματος καθαρισμού των ακτών. Εννοείται ότι η πρόσβαση των λουομένων στις παραλίες αυτές που διαθέτουν τον οποιοδήποτε εξοπλισμό, θα πρέπει να είναι απολύτως ελεύθερη (χωρίς χρέωση εισόδου).
Τότε και μόνο τότε, οι Έλληνες και ξένοι επισκέπτες θα αρχίσουν να σκέπτονται ότι ίσως θα ήταν σκόπιμο να παραμείνουν και στην πόλη, προκειμένου να περάσουν μέρος των διακοπών τους.
Η εν λόγω “ιστορική” παραλία της Βίγλας επί σειρά ετών (δεκαετίες του 60, του 70 και του 80), ήταν ο σπουδαιότερος ίσως προορισμός για του κατοίκους της Μυτιλήνης, προκειμένου να κάνουν θαλάσσια μπάνια κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, δεδομένου ότι διέθετε εκπληκτική αμμουδιά. Μετά από τη διαμόρφωση που έγινε, με τη δημιουργία τοιχίου και πλακόστρωτου πεζοδρομίου για περπάτημα, αλλά και την τοποθέτηση των “μπαζών” από τη λάξευση του λόφου του αεροδρομίου, η παραλία αυτή έχασε την αίγλη της και υποβαθμίστηκε πλήρως, με αποτέλεσμα σήμερα παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί και διαθέτει αμμώδες υπόστρωμα σε πολλά σημεία της, να μην είναι πλέον επισκέψιμη από το σύνολο σχεδόν των κατοίκων της πόλης μας, πλην ελαχίστων.
Μία απλή δε παρατήρηση, μπορεί να πείσει τον καθένα, ότι όχι μόνο δεν έλκει τον οιονδήποτε για θαλάσσιο μπάνιο, αλλά αντιθέτως τον αποτρέπει να πλησιάσει, αφού η κατάστασή της είναι από τραγική έως ντροπιαστική (βλ. φωτογραφίες), με εμφανέστατα τα σημάδια της πλήρους και χρόνιας εγκατάλειψης.
Σήμερα, η αλματώδης οικοδόμηση της περιοχής, έχει επιφέρει δραματική αύξηση του πληθυσμού που κατοικεί στην ευρύτερη περιοχή των νοτίων προαστίων (Βαριά, Βίγλα, Νεάπολη, Ακρωτήρι, κ.α.), γεγονός που σημαίνει ότι όλος αυτός ο νέος πληθυσμός επιζητεί διεξόδους προς κοντινές παραλίες για καλοκαιρινά μπάνια. Επιπλέον, στην ευρύτερη περιοχή λειτουργούν αρκετές επιχειρηματικές μονάδες του τουριστικού τομέα, όπως ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες και cafes, οι οποίες έχουν δημιουργήσει κατά κάποιο τρόπο μία υποτυπώδη έστω τουριστική υποδομή. Αυτό έχει σαν συνέπεια, τους καλοκαιρινούς μήνες να υπάρχουν στην περιοχή πολλοί επισκέπτες – τουρίστες, οι οποίοι επιθυμούν να έχουν εύκολη πρόσβαση σε μία κοντινή παραλία.
Κατόπιν όλων των παραπάνω, θα πρέπει να διερευνηθεί άμεσα η περίπτωση ανάπλασης της παραλίας αυτής, καθώς και πολλών άλλων που γειτνιάζουν προς βορρά και νότο, είτε από υπάρχουσες μελέτες, είτε με την εκπόνηση μιας νέας μελέτης.
Είναι δε απολύτως βέβαιο, ότι υπάρχουν σχετικές μελέτες εδώ και μια δεκαετία, οι οποίες έχουν “παραπεμφθεί στις καλένδες”. Οι μελέτες αυτές, έχουν εκπονηθεί τόσο από τη μελετητική ομάδα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, υπό την καθοδήγηση του τ. Πρύτανη και συμπατριώτη μας καθηγητή ειδικού σε θέματα λιμένων & ακτών κ. Κώστα Μουτζούρη, όσο και από τον καθηγητή Παράκτιας Μηχανικής & Τεχνικών Προστασίας Ακτών του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών, της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Θεοφάνη Καραμπά.
Η μελέτη του καθηγητή κ. Θεοφάνη Καραμπά είχε εκπονηθεί μετά το 2006 και ήταν το αποτέλεσμα μιας πολύ στενής και εποικοδομητικής συνεργασίας που είχε ξεκινήσει το 2005 με την τότε Δημοτική Επιχείρηση Τουριστικής Ανάπτυξης Μυτιλήνης (Δ.Ε.Τ.Α.Μ.), προκειμένου να αναπλαστούν όλες οι παραλίες της πόλης και συνεχίστηκε με την επόμενη Δημοτική Αρχή του κ. Νάσου Γιακαλή και τον Αντιδήμαρχο Έργων κ. Παντελή Πατερέλλη.
Και οι δύο προαναφερόμενες μελέτες, αναφερόταν στο σύνολο της ακτογραμμής της Μυτιλήνης και οπωσδήποτε βρίσκονται στην Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου».
Το Συμβούλιο της Μυτιλήνης, αφού μελέτησε λεπτομερώς την παραπάνω εισήγηση, μετά από διαλογική συζήτηση, αποφάσισε ομόφωνα:
“Να διερευνηθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Λέσβου η περίπτωση ανάπλασης και ευπρεπισμού της παραλίας “ΒΙΓΛΑ”, σύμφωνα με την παραπάνω εισήγηση, είτε από υπάρχουσες μελέτες, είτε με την εκπόνηση μιας νέας μελέτης, καθώς και η αξιοποίησή της με την άσκηση δραστηριοτήτων (εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής, ξαπλωστρών, ομπρελών, τραπεζοκαθισμάτων, λειτουργία αναψυκτηρίου, κ.α.) που εξυπηρετούν τους λουόμενους (ντόπιους και επισκέπτες) κατά τους καλοκαιρινούς μήνες”.
Ακολουθώντας ακριβώς την ίδια φιλοσοφία για την αξιοποίηση και την καλώς εννοούμενη “εκμετάλλευση” των ακτών, προς όφελος του ντόπιου πληθυσμού, αλλά και συνδράμοντας στην τουριστική ανάπτυξη, το Συμβούλιο της Μυτιλήνης ενέκρινε και χορήγησε άδεια ίδρυσης επιχείρησης αναψυχής και μαζικής εστίασης (καφενείο και ουζερί), στο χώρο του παραδοσιακού café “ΙΣΤΟΡΙΚΟ” στη Νεάπολη Μυτιλήνης.
Το συγκεκριμένο κτήριο έχει χαρακτηριστεί από το 1989 ως διατηρητέο και παλιότερα λειτουργούσε ως café, ενώ η παρακείμενη παραλία, όπως ακριβώς και η Βίγλα, επί σειρά ετών ήταν ένας σημαντικός προορισμός για θαλάσσιο μπάνιο, τόσο των περιοίκων όσο και όλων των Μυτιληνιών.
Από τότε που το συγκεκριμένο παραδοσιακό café έπαψε να λειτουργεί, όλη η ακτή και η περιοχή περιέπεσε σε πλήρη παρακμή, με αποτέλεσμα να χαθεί ακόμη μία σημαντική παραλία – διέξοδος των Μυτιληνιών και όχι μόνο.
Το Συμβούλιο της Μυτιλήνης δίνοντας την άδεια λειτουργίας του “ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ”, ως επιχείρηση υγειονομικού ενδιαφέροντος εκτός των καθορισμένων οριογραμμών αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού, συμβάλλει στην ανάπλαση με ιδιωτικά κεφάλαια ενός εκ των παραδοσιακών αρχιτεκτονικών κομψοτεχνημάτων της Μυτιλήνης, που επί δεκαετίες βρίσκεται σε πλήρη εγκατάλειψη.
Επιπλέον ευελπιστεί ότι με την ενέργεια αυτή, θα αναβιώσει μία ολόκληρη “ξεχασμένη” περιοχή, δίνοντας μία ακόμη διέξοδο αναψυχής σε Μυτιληνιούς και επισκέπτες, ενώ παράλληλα η παρακείμενη παραλία θα αποκτήσει άμεσα τη ζωή και την αίγλη του παρελθόντος, για ευνόητους λόγους».
