ΚΟΥΚΛΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΚΛΟΙ, και σεις οι άλλες, οι πιο εμπριμέ, οι καρό και με τα λαχούρια, γεια και χαρά σας! Η αγαπημένη σας Πιπεριά είμαι και σας χαιρετώ με χαιρετισμούς εγκάρδιους και αγωνιστικούς.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ το μάθατε ειδησεογραφικώς, αλλά κάτι παλικαράκια της Ουέφα, εκεί στην Ελβετία που πήγανε να κάνουνε τα συνέδριά τους, τα μαζέψανε και τα χώσανε στην ψειρού, γιατί – λέει – κάνανε λαμογιές και μπαγαποντίες και βάζανε το χέρι στο μέλι και το γλύφανε και παίρνανε κάτι μίζες ξεγυρισμένες για να κάνουνε του κάθε Κατάρ τα γούστα και να του δίνουνε διοργανώσεις και φιέστες.
Δεν μπορώ να ξέρω την κατάληξη αυτής της υπόθεσης (που μπορεί να είναι και εσωτερική φαγωμάρα φατριών), αλλά το γεγονός της σύλληψης αποτελεί καλό παράδειγμα, για να φοβούνται τα λαμόγια τα μικρά και τα μεγάλα, που βλέπουν το μέλι από χιλιόμετρα, κι είναι το χέρι τους πιο μακρύ κι απ’ το λαιμό της καμηλοπαρδάλεως. Η οποία καμηλοπάρδαλις βρίσκεται σε κίνδυνο εξαφανίσεως, ενώ αυτοί οι γύπες ψόφο δεν έχουν!
ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ το πρόγραμμά μας με μουσικό ποικίλο πρόγραμμα και πολλά μπράβο στο Περιφερειακό Συμβούλιο, το οποίο αποφάσισε να ενισχύσει οικονομικά τους γιατρούς που θα αποφασίσουν να στελεχώσουν περιφερειακά Ιατρεία, αυτά που κάποτε τα λέγαμε «αγροτικά». Τα αγροτικά ιατρεία τα δυσπρόσιτα, τα άγονα, τα ξεχασμένα, που έχουν να δουν αγροτικό γιατρό χρόνια πολλά, κι οι κάτοικοι γιατροπορεύονται μοναχοί τους, άλλοτε στα καφενεία, άλλοτε στα μπακάλικα κι άλλοτε στο δρόμο.
ΜΠΡΑΒΟ, ΛΟΙΠΟΝ, γιατί πρέπει να κοιτάμε κι αυτούς τους ανθρώπους, χωριών μικρών και προβληματικών, νησιών μικρών και απομακρυσμένων. Αυτοί έχουν ανάγκες, αυτοί έχουν δυσκολίες που ένας αστός δεν μπορεί να τις καταλάβει παρά μόνο όταν πάει και ζήσει πέντε-δέκα μέρες εκεί. Υπάρχουν χωριά που δεν έχουν μπακάλικο, που ο αγρότης δεν ξέρει από πού να πάρει τα τσιγάρα του. Που δεν έχουν φουρνάρικο, που δεν έχουν φαρμακείο. Κι όσο είναι φυσιολογικό σε έναν κάτοικο της πόλης να πάει στο σουπερμάρκετ και να πάρει όποιο προϊόν θέλει και στο φαρμακείο απέναντι για τα χάπια του, ο άλλος, ο «δυσπρόσιτος», πρέπει να οργανώσει εκστρατεία στο διπλανό χωριό, ή στο διπλανό νησί.
ΚΑΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι αν θέλεις να κάνεις κάτι, να βρεις έναν γεωπόνο, να στήσεις μια επιχείρηση, να πληρώσεις το νερό σου, να στείλεις ένα γράμμα, να φωνάξεις μια κούριερ, να αγοράσεις βέρες, να τυπώσεις προσκλητήρια, να πάρεις υπολογιστή, να δεις ψηφιακό σήμα, να αλλάξεις λάδια στο αυτοκίνητο, να χτίσεις σπίτι, να σπουδάσεις παιδιά, να βρεις ανταλλακτικό, να πουλήσεις το προϊόν σου…
ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΒΕΒΑΙΑ, δεν μπορούν να τα καταλάβουν όλοι. Ο χορτάτος ποτέ δεν καταλαβαίνει τον πεινασμένο – όσα και να λέει. Γι’ αυτό θα ήθελα να μπορούσα να πιάσω απ’ τα’ αφτί τους καλαμαράδες της Ευρώπης, που λυσσάξανε να ισοπεδώσουν τον μειωμένο ΦΠΑ των νησιών. Αμ, άμα τα μετράς όλα με τσι παράδες, να σε δω πόσους παράδες θα πάρεις μαζί σου! Γιατί, αυτοί που μαζεύουν τσι παράδες, αυτοί που δεν δίνουν ούτε στον άγιο τους νερό, αυτοί μαζί τους θα τα πάρουν!
ΠΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ, έλεγα για τις δυσκολίες που έχουν στα χωριά, μεταξύ των οποίων και πχ., ότι δεν μπορούν να πληρώσουν το νερό τους. Αυτό, υπενθυμίζω, πως είναι πρόβλημα της Λέσβου ολόκληρης – πλην της περιοχής της πρωτευούσης – γιατί λογαριασμοί γιόκ! Εξακολουθούν δηλαδή να μην τυπώνονται λογαριασμοί ύδρευσης στα χωριά και οι πολίτες να μην μπορούν να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, για αντικειμενικούς λόγους, αφού για να πληρώσουν τα νερά τους πρέπει να μεταβούν σε έδρα πρώην δήμου και όχι στο κοντινό ταχυδρομικό πρακτορείο, όπως με τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού. Σπύρο μου Γαληνέ, ήρθε ο καιρός να διορθωθεί αυτό.
ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ, να μην τρέχετε μέσα στα στενά, εσείς, με τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια. Τρέμει η ψυχή μου κάθε φορά που ακούω γκαζιές…
Φιλάκια
Η Πιπεριά
