42, 52, 54, 70 ETΩΝ, ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ ΝΗΣΙ,
από κόβιντ, μέσα σε 3 μέρες και χωρίς υποκείμενα νοσήματα οι πιο πολλοί (36 σύνολο στη Λέσβο, τον τελευταίο καιρό, ναι, μόνο από κόβιντ, εκτός από τους επιπλέον, από καρκίνους, εγκεφαλικά, καρδιακά, γεράματα, τροχαία και τόσα άλλα….).
Και πολλοί άλλοι που χαροπάλεψαν και δυστυχώς χαροπαλεύουν ακόμα, για μέρες μέσα στις ΜΕΘ ή μεταφέρθηκαν με ντακότα στην Αθήνα και άλλοι που γλύτωσαν παρά τρίχα, αλλά έχοντας μεγάλη αναρρωτική πορεία μπροστά τους (τους ξέρουμε όλοι στα μικρά μας μέρη, είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας).
Μήπως κάποιοι που ακόμα το παίζουν σούπερ-χαλαροί και άνετοι, να αναθεωρήσουν;
Μια μασκούλα βρε αδερφέ, μήπως και προστατευτείς και προστατέψεις…. Και, αν νιώθεις λίγο άρρωστος ή περίεργα, και δεν θες να πας για τεστ, κλείσου μέσα τουλάχιστον για λίγες μέρες, απομονώσου, δεν θα πάθεις κάτι. Από κάποιον που δεν πρόσεξε και, όντας φορέας, μετέδωσε τον ιό, έφυγαν οι συμπολίτες μας.
Δεν μιλάω για άγρια λοκ ντάουν που κανένα νόημα δεν έχουν στην τελική, αν μόνο κάποιοι προσέχουν και όχι όλοι,
και αν το Κράτος πουλάει τρέλα, πέφτει συνεχώς απ’ την
μια αντίφαση στην άλλη και δεν δίνει δεκάρα τσακιστή…
Μιλάω για την συνειδητοποίηση, πως μπορεί ο κλήρος αύριο να πέσει σε σένα ή στον/στην σύντροφό σου, σε κάποια/ον φίλη/ο σου, στον/στην συγγενή σου.
Για την συνειδητοποίηση πως μας αφορά όλους και πως δεν αποκλείεται να τύχει και σε μας κάτι τέτοιο, ακόμα και τέρατα δύναμης και υγείας κι αν νιώθουμε.
Δεν υποκύπτουμε σε καμιά τρομοκρατία, με το να προσέχουμε στοιχειωδώς, με το να φερόμαστε γύρω μας σαν κοινωνικά και αλληλέγγυα -προς τους συνανθρώπους μας- όντα, με το να μην το παίζουμε αφασία και υπεράνω, ή με το να ξεκολλήσουμε από την ιδέα πως ξορκίζοντας το κακό και κάνοντας σαν να μην υπάρχει, το αποτρέπουμε….
(Εξαιρώ και πάω –αναγκαστικά- πάσο, σε κάποιους λίγους, που γνωρίζουν μεν την επικινδυνότητα του ιού, δεν προσπαθούν να την υποβαθμίσουν στο μυαλό τους εθελοτυφλώντας, ξέρουν πως όντως τα νοσοκομεία είναι τίγκα, αλλά έχουν συνολικά την φιλοσοφία: «δεν βαριέσαι, δεν αφήνω να με απασχολεί, ας πεθάνω ή ας πεθάνουν οι γύρω μου, τι τώρα-τι μετά από χρόνια, ας χαρώ την κάθε μου στιγμή τώρα που ζω, δεν θέλω να ζοριστώ για τίποτα, όλα εφήμερα και ένα ρίσκο είναι…». Αυτοί, ούτως ή άλλως είναι αναγκαστικά εκτός συναγωνισμού και σε άλλα μήκη κύματος από ότι εμείς, οι κοινοί θνητοί… )
Από το προφιλ Olga Kaou
