Γράφει ο Δημήτρης Μαμάκος
Συμπολίτες μου!
Ήπια πάρα πολύ σαμπάνια και έφαγα χωρίς να το καταλάβω κερί που είχε λιώσει απ’ τα κεράκια, πάνω σε ένα κομμάτι της τούρτας. Γι αυτό, και για πρώτη και τελευταία φορά, θα σας απευθυνθώ λέγοντας αλήθειες.
Αλήθεια πρώτη: έχουν πια καταλάβει και οι πέτρες (οι πέτρες έχουν σταματήσει εδώ και καιρό να επιλέγουν την τηλεόραση για την ενημέρωσή τους) ότι ο κόβιντ δεν αντιμετωπίζεται με ελέγχους, πρόστιμα και προσλήψεις αστυνομικών. Εσάς που εξακολουθείτε να αμφιταλαντεύεστε πάνω σε αυτό, να ξέρετε, πολύ σας γουστάρω. Γιο μάι μαν!
Αλήθεια δεύτερη: λυπάμαι (δεν είμαι και του θανατά) που πολλοί από εσάς έχετε χάσει τις δουλειές σας και φοβάμαι ότι δεν θα τις ξαναβρείτε, όσα χαρτάκια με το τηλέφωνό σας και αν κολλήσετε στους στύλους της ΔΕΗ. Λυπάμαι ακόμα που έχετε σαλτάρει και αδειάζετε τα ζάναξ από τα φαρμακεία. Λυπάμαι που έχετε χάσει κάθε αίσθηση δημοκρατικής αξιοπρέπειας και σας έχω βάλει να φοράτε μάσκες σε εξωτερικούς χώρους και να στέλνετε μηνύματα σε μια μηχανή-φάντασμα για να πετάξετε τα σκουπίδια -αυτά είναι μέτρα που δεν έχουν εφαρμοστεί σε καμία άλλη χώρα. Η σαμπάνια (τι σχέση έχει η συμπόνια;!) με οδηγεί να σας εξομολογηθώ, ότι με αυτές τις αστειότητες, είμαστε η χώρα με τις περισσότερες μέρες σε γενικό λοκ ντάουν στον πλανήτη και την ίδια ώρα έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων (σε σχέση με τον πληθυσμό) από την Δανία, που δεν μπήκε σε καραντίνα ούτε τις μισές μέρες -χικ! Συγγνώμη! Έχουμε 76 φορές μεγαλύτερο αριθμό θανάτων από την υπερ-τουριστική Ταϊλάνδη, που έχει 7 φορές μεγαλύτερο πληθυσμό (6.570 και 85 θάνατοι, αντίστοιχα).
Θα διερωτηθείτε συνεπώς, ίσως, κάποιοι από εσάς -οι υπόλοιποι τον νου σας στον ΣΚΑΙ- “ποιος είναι ο λόγος που έχω επιμείνει έναν χρόνο τώρα, και συνεχίζω και επιμένω, στα νέα αυστηρότερα μέτρα, προς μία κατεύθυνση καταστροφική και εδιέξοδη…
Η απάντηση είναι απλή:
Αν είχαμε, ως κυβέρνηση, αναζητήσει μέτρα που να ανακόπτουν τον κόβιντ, χωρίς να καταστρέφουν την κοινωνική και οικονομική λειτουργικότητα, τότε αυτά θα στόχευαν εκεί που γνωρίζουμε από τους επιστημονικούς μας συμβούλους ότι διαδίδεται ο Ιός. Στα ΜΜΜ δηλαδή, στους χώρους εργασίας και -κυρίως- στα σχολειά (μας έχουν ζαλίσει οι λοιμοξιολόγοι: τα παιδιά είναι υπερ-μεταδότες). Αυτό όμως θα ήταν αντίθετο με τον πυρήνα της πολιτικής μας ατζέντας (και με την ατζέντα των περισσότερων δυτικών χωρών που γράφουν τα αρνητικά ρεκόρ του κόβιντ) και με το σύνολο των προεκλογικών μας δεσμεύσεων που υπόσχονταν ιδιωτικοποιήσεις στον δημόσιο τομέα και γενικότερο ξεπούλημα.
.
Όσο μεγαλύτερος γίνεται ένας δημόσιος οργανισμός τόσο δυσκολότερα τον ξεφορτώνεσαι, αυτό είναι μάθημα πρώτου εξαμήνου στο Ματσατσούσετς απ’ όπου είχα την τιμή ν’ αποφοιτήσω.
Επίπλέον, και έτσι κλείνω για να μην σας κουράσω: η βασική μας επιδίωξη είναι η εμπιστοσύνη σας, ώστε να μπορούμε να διαχειριζόμαστε την κρατική περιουσία και το κρατικό χρήμα, που το προσεχές διάστημα θα αβγατίσει με τις ενισχύσεις του ΤΧΣ για τις ζημιές από την πανδημία. Φρέσκο ευρωπαϊκό χρήμα, που εγώ και οι φίλοι μου θέλουμε να διαχειριστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για εμένα και τους φίλους μου.
Αλλά χρειαζόμαστε την εμπιστοσύνη σας και αυτό το πετυχαίνουμε με την συνεχή εξαγγελία μέτρων που έχουν περιορισμένο αποτέλεσμα με τεράστιο (για εσάς) κόστος, αλλά που ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ.
Μέτρα που η τήρησή τους υποτίθεται ότι ελέγχεται από τους αμέτρητους πλέον αστυνομικούς, που τους βλέπετε πια και στον ύπνο σας και αποκτάτε έτσι την αίσθηση ότι υπάρχει ένα στιβαρό και οργανωμένο κράτος που μεριμνά… Θα είχαμε πετύχει το ίδιο αν είχαμε προσλάβει ειδικό προσωπικό για την δημιουργία ειδικού πλαισίου προστασίας στα γηροκομεία; -όχι σας ερωτώ!
Το αν είναι, όμως ένα κράτος στιβαρό και οργανωμένο, φαίνεται εκ του συνολικού αποτελέσματος βρε κουτά.
Ας είναι.
Οι εμβολιασμοί προχωρούν, δύο κρίσιμες εβδομάδες μάς μένουν μόνο (χιχι), σας ζητώ λοιπόν να κάνετε υπομονή.
Το ίδιο που θα ζητούσα και από ένα θύμα χρόνιας οικογενειακής βίας. Υπομονή!
Και θα δείτε που θα τα θυμόμαστε όλα αυτά μετά από χρόνια και θα γελάμε.
Μαζί σας.
