Δεν ξέρω από να ξεκινήσω ρε Μήτσο. Πέφτω πάνω στο πρόσωπό σου ξανά και ξανά στα προφίλ των φίλων στο facebook που γέμισε με τη φωτογραφία σου τόσο αγαπητός που ήσουν. Κοιτάζω το πρόσωπό σου και προσπαθώ να το κρατήσω στο μυαλό μου όσο μπορώ μην τυχόν και σε ξεχάσω. Η έκφραση σου σχεδόν η ίδια σε όλες τις φωτογραφίες γιατί “δεν υπάρχει ελπίδα για την ανθρωπότητα”.
Όσοι σε ήξεραν γνωρίζουν ότι πίσω από αυτό το αστείο μούτρο βρισκόταν πάντα ένας σοβαρός άνθρωπος ένας φίλος, ένας ευγενικός άνθρωπος και όπως έγραψαν οι συνάδελφοί σου στην Εφ. Συν ένα καλό παιδί. Ένα καλό παιδί που έφυγε νωρίς.
Σε φωνάζαμε «Πρύτανη» στην πλατεία Μαβίλη, εμείς οι εκλεκτοί σου φίλοι, εμείς σύντροφοί σου στο ποτό και στις ωραίες υπέροχες νύχτες στην πλατεία. Κορίτσια κι αγόρια που αγαπήθηκαν κι εσύ ήσουν πάντα ο συνδετικός κρίκος
Κι οι νύχτες έγιναν καλοκαίρια στη Μυτιλήνη με ούζα και στο αγαπημένο μας Σίγρι με μεγάλα τραπέζια με τη Βαρβάρα και τον Μιχάλη και με φίλους, την Πέπη και τη Βιβή για την οποία δεν σταματούσες να μιλάς. Κι ερχόσουν πάντα στην πιο μικρή εφημερίδα που έχεις μπει ποτέ. Στο δωματιάκι των Πολιτικών..
Και η καρδιά μας γέμιζε και λέγαμε ιστορίες για…. αγρίους από τις εφημερίδες τον παλιό καλό καιρό, ιστορίες από αφεντικά, ιστορίες από τη νύχτα και τον κόσμο της. Κι έφτασε η ώρα που άρχισαν να σκοτεινιάζουν όλα σιγά-σιγά και το άγχος μεγάλωνε και τα μεγάλα «μαγαζιά» έκλειναν και συνάδελφοι μένανε άνεργοι και φτάσαμε όλοι να αγκομαχούμε ρε Μήτσο.
Και κάπου εκεί σε ένα σκαλοπάτι σε χάσαμε…
Αντίο ρε Μήτσο θα λείψεις από όλους και όλα.
.
———————————————————
Ο Δημήτρης εισήχθη σε ιδιωτικό νοσοκομείο με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου το απόγευμα της Δευτέρας, για να καταλήξει λίγες ώρες αργότερα.
Ήταν από τους κορυφαίους Art Directors στην Ελλάδα και είχε εργαστεί σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά, μεταξύ των οποίων η «Νέα Σελίδα», ο «Επενδυτής» και ο «Ελεύθερος Τύπος».
Από το περσινό καλοκαίρι, εργαζόταν στην Εφημερίδα των Συντακτών.
