Τετρακόσια ευρώ για γκαρσονιέρες που με το ζόρι χωράει να ζήσει ένα άτομο, υπόγεια που χρεώνονται σαν να είναι ρετιρέ, πανάκριβα διαμερίσματα του ’70 χωρίς καμία ανακαίνιση… Όποια/ος ψάχνει για διαμέρισμα το τελευταίο διάστημα, γνωρίζει καλά τις αδιανόητες αυξήσεις που έχουν επέλθει στα ενοίκια.Το ίδια και χειρότερα και στη Μυτιλήνη όπου η ενοικίαση αρκετών καταλυμάτων από Μη κυβερνητικές οργανώσεις (που καταά τα άλλα να φύγουνε να πανε αλλού) φούσκωσε τα μυαλά των ιδιοκτητών αλλά και τα ενοίκια που σηκώθηκαν στον αέρα! Εδώ η κατάσταση έχει ξεφύγει καιρό και πολλές φορές βλέπουμε ιδιοκτήτες να κινούνται εως και “εκδικητικά” αφού αν τολμήσεις και είσαι πράγματι εργαζόμενος σε ΜΚΟ τότε “πρέπει” να τα σκας και χοντρά γιατί τι ανάγκη έχεις εσυ? Βέβαια όσοι έψαξαν σπίτια για τα παιδιά τους που πέρασαν σε κάποια επαρχιακή πόλη ή στην Αθήνα τότε θα έζησαν ενα παρόμοιο δράμα…
«Από τον Απρίλιο – Μάιο του 2021 παρατηρείται άνοδος των ενοικίων ευρύτερα στην Αττική –αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο– αλλά και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, από 30% μέχρι και 50%», περιγράφει στην «Εποχή» ο Άγγελος Σκιαδάς, πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Προστασίας Ενοικιαστών στην εφημερίδα Εποχή.
Το φαινόμενο οφείλεται σε έναν συνδυασμό παραγόντων, που όμως δεν αφορούν πάντα πραγματικές αιτίες, αλλά περισσότερο αφορμές για αισχροκέρδεια, όπως εξηγεί ο ίδιος: «Κύριος λόγος είναι η ψυχολογία των ιδιοκτητών. Λόγω του παγώματος της αγοράς που υπήρξε με το λοκντάουν και των διατάξεων για τις μειώσεις ενοικίων για όσους ήταν σε αναστολή εργασίας, τώρα νιώθουν ότι είναι η ευκαιρία για αυξήσεις πάλι, όπως είχε γίνει μετά την οικονομική κρίση. Αυτή η διάθεση τονώνεται επίσης και από τις ανακοινώσεις για αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών, που παρότι δεν σημαίνει ότι θα ανέβουν και οι φόροι που πληρώνουν, χρησιμοποιούνται σαν δικαιολογία για αύξηση των ενοικίων, οπότε όποιο τυχόν επιπλέον κόστος υπάρξει, να μετακυλισθεί στους ενοικιαστές».
Παράλληλα δε, οι αυξήσεις των ενοικίων οφείλονται και σε μια ήδη κακώς υπάρχουσα κατάσταση, έτοιμη προς εκμετάλλευση ανά πάσα στιγμή, όπως συμπληρώνει, που αφορά στις μισθώσεις αορίστου χρόνου. «Δυστυχώς πρόκειται για την πλειοψηφία των μισθώσεων αυτή τη στιγμή, που σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες μπορούν όποτε θέλουν να κάνουν έξωση στους ενοικιαστές. Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός αυτό, οι ιδιοκτήτες εκβιάζουν σε πολλές περιπτώσεις τους ενοικιαστές με απρόβλεπτες αυξήσεις στο ενοίκιο, αλλιώς τους πετάνε έξω. Το στοιχείο αυτό, μετά τον Μάρτιο, που ήταν πιο εύκολο να γίνουν μετακομίσεις, οδήγησε πολλούς ενοικιαστές να ψάξουν αλλού κατοικία και έτσι αυξήθηκε η ζήτηση, προκαλώντας και άλλη αύξηση τιμών».
Έτσι η πλειοψηφία των ενοικιαστών αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μια απελπιστική κατάσταση: «Ιδίως όσοι έχουν μίσθωση αορίστου χρόνου, επειδή δεν βρίσκουν φθηνότερο σπίτι, αναγκάζονται στο τέλος να υποχωρήσουν στην αύξηση που επιβάλλουν οι ιδιοκτήτες, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύψουν άλλους βασικούς τομείς της ζωής τους. Έχουμε φτάσει στο σημείο το ενοίκιο να καταλαμβάνει σχεδόν το 50% του εισοδήματος. Αν λάβουμε υπόψιν δε ότι με τις αναστολές εργασίας λόγω του λοκντάουν, πολλοί ζούσαν επί μήνες με επιδόματα, ξοδεύοντας και ό,τι μπορεί να είχαν στην άκρη, ο χειμώνας προμηνύεται πολύ δύσκολος για τους ενοικιαστές. Τα μηνύματα που έρχονται στον σύλλογο είναι μηνύματα απόγνωσης. Αν δεν γίνει κάτι, θα έχουμε κοινωνική έκρηξη», υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Προστασίας Ενοικιαστών.
Αυτή η εποχή, βέβαια, ήταν πάντοτε η πιο ακριβή όσον αφορά την ενοικίαση, καθώς αυξάνεται η ζήτηση από τον φοιτητικό πληθυσμό. Ακόμα, όμως, και φέτος που λόγω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής πετσοκόφτηκαν τόσα παιδιά και έμειναν εκτός πανεπιστημίων, οι τιμές παραμένουν υψηλές, χωρίς το γεγονός να επέδρασε καθόλου στην αγορά, σύμφωνα με τον ίδιο: «Η μείωση των εισακτέων φοιτητών δεν φαίνεται να επηρέασε θετικά τις τιμές, αφού κυρίως αφορούσε τις μικρές πόλεις, που ούτως ή άλλως δεν συναντούσαμε εκεί το φαινόμενο. Ίσα ίσα που όσον αφορά τη φοιτητική στέγαση, παρατηρούμε ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα. Στις μεγάλες πόλεις που είναι και τουριστικές, οι ιδιοκτήτες νοικιάζουν τα σπίτια από Οκτώβρη μέχρι Μάιο μόνο, ώστε να τα νοικιάσουν την καλοκαιρινή σεζόν σε τουρίστες, με αποτέλεσμα οι φοιτητές και οι φοιτήτριες να αναγκάζονται κατά τις δύο εξεταστικές περιόδους να ξεσπιτώνονται και να μένουν σε ξενοδοχεία».
Σε συνδυασμό με τις επικείμενες ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά, στην ενέργεια, τη βενζίνη κτλ, όπως και με το πάγωμα του κατώτατου μισθού, είναι εμφανές πως πρέπει άμεσα να ληφθούν μέτρα και για την αγορά ενοικίασης, προκειμένου να μην γίνουμε μάρτυρες ενός νέου φαινομένου φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας. Τα μέτρα που εδώ και καιρό προτείνονται από τον Σύλλογο και μπορούν να ληφθούν αμέσως, είναι «πρώτον, η αύξηση της ελάχιστης διάρκειας μίσθωσης από τρία σε έξι χρόνια, ώστε να μειωθεί η αυθαίρετη αύξηση και ο εκβιασμός με έξωση αν αυτή δεν γίνει αποδεκτή. Δεύτερον, λόγω πανδημίας, πρέπει να δοθεί παράταση ενός χρόνου σε όλες τις μισθώσεις, ώστε να επέλθει μια εξισορρόπηση της κατάστασης και των οικονομικών των ανθρώπων. Τρίτον, να ξεκινήσουμε μια συζήτηση για ορισμό ενός ανώτατου επιτρεπόμενου μισθώματος, όπως υπήρχε πριν πολλά χρόνια, και να μην ζητάει ο καθένας ό,τι θέλει, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη των ενοικιαστών, χωρίς να βασίζεται σε κανένα αντικειμενικό κριτήριο. Ένα ανώτατο πλαφόν που θα βασίζεται στην αντικειμενική αξία, θα λειτουργούσε αρκετά εξισορροπητικά. Μακροπρόθεσμα, βέβαια, θα πρέπει να μιλήσουμε ξανά κάποια στιγμή και για τη δημιουργία εργατικών κατοικιών», καταλήγει ο Άγγελος Σκιαδάς.
