Όταν θέλεις να επενδύσεις πάνω σε μία επιχείρηση, πρώτα – πρώτα θα πρέπει να έχεις έτοιμο κεφάλαιο. Άσε κατά μέρους τις ιδέες περί δανεισμού από τους Τ… Τ… Τοκογλύφους (βλέπεις, σου έβαλα κεφαλαίο Τ, για να καταλάβεις για ποιους τοκογλύφους μιλώ). Απαραίτητη προϋπόθεση για το στήσιμο της επιχείρησής σου, είναι και η καλή γνώση του αντικειμένου με το οποίο θα ασχοληθείς. Αυτό, όχι μόνο για να έχεις την κερδοφορία σίγουρη, αλλά και, κυρίως, να μην πας φούντο με τα πρώτα βήματα.
Ακόμα και φιλανθρωπική «επιχείρηση» να στήσεις (αντίο παπα Στρατή, κατευόδιο, άνθρωπε), θα πρέπει να έχεις, εκτός από τις γερές πλάτες και την πίστη που διέθετε ο εκλειπών ιερέας, να έχεις, λέμε, και συμπαραστάτες συνανθρώπους σου στο θεάρεστο έργο σου. Τώρα, όταν μιλάμε για πλάτες, εννοούμε θεία ευλογία και όταν λέμε πίστη, εκτός από τη θρησκευτική, εννοούμε πίστη στον άνθρωπο. Έτσι, για διευκρίνηση, πλάτες έχουν και οι διακινητές που μας φέρνουν όλους αυτούς τους ταλαίπωρους. και πίστη …στο χρήμα ΚΑΙ στην πατρίδα τους έχουν. Καλοστημένη επιχείρηση, λέμε, μεγάλος ο τζίρος, αλλά και οργάνωση, ιεραρχία, επένδυση κεφαλαίων και γνωριμιών και χρήμα κάτω από το τραπέζι για Υπηρεσίες και Αρμόδιους, που τους έχουν μετατρέψει σε υπηρέτες της επιχείρησής τους (ή μήπως αυτοί είναι τα αφεντικά; Λέμε τώρα…).
Πάντως, εκτελώντας τα σχέδια του χοντρο Οζάλ για την ανάπτυξη μιας ανθρώπινης βόμβας μέσα στην πατρίδα μας, το κράτος της γείτονος, ως ο μέγας συμπαραστάτης αυτής της «μαφίας», την καλοδουλεύει την «Επιχείρηση …Διάβρωσης της Ελλάδας». Αρχίζοντας αθυρόστομα τον προβληματισμό μου, εκφράζω μεγαλοφώνως τα μουρμουρητά των συμπολιτών μας: «Τι στο διάολο κάνουν όλοι αυτοί οι βλαμμένοι στα υπουργεία της Αθήνας;» (το «βλαμμένοι» επιδέχεται όποια ερμηνεία θέλεις να του δώσεις. Δικαίωμά σου). Πάντως για «Επιχείρηση Κοινού Εθνικού Καλού» δεν τη βλέπω να έχει προκόψει ποτέ πάνω στο ζήτημα. Μην τα ρίχνουμε όλα στους τελευταίους, απλώς, αυτοί …ξέχασαν την πόρτα ανοιχτή. Όλο σου λέω, μοναδικέ μου αναγνώστη, όλο με διαβάζεις, αλλά πέρα από τα όσα έχουν βελτιωθεί στη Μυτιλήνη χάρη στα ινσπέξιον μας, χάρη σε αυτή την καλλιέργεια των «ποιοτικών λουλουδιών» μας, έρχεται ένα χαλάζι και το μόνο που μένει είναι ν’ αφήσουμε τις αναγκαίες και δημιουργικές λεπτομέρειες και ν’ αποδυθούμε σε αγώνα υπέρ εστιών. Σε προηγούμενη επι-Θεώρησή μας, σε ρωτούσα αν «έχεις έτοιμη τη σκούπα για να καθαρίσεις όλο αυτό το πράγμα;», αλλά τώρα χρειάζεται φτυάρι. Το χαλάζι, που …χαλάει τα λουλούδια, χρειάζεται ανεβασμένα μανίκια και ψυχή. Πρόσεξε, δεν εννοώ να φτυαρίζουμε σκουπίδια και σκ… Κυρίως για το φτυάρισμα των ηλίθιων και παθητικών πεποιθήσεών μας σου μιλώ.
Αφήσαμε και συνέβη, τελικά, ώστε σαν άμισθα γρανάζια της καρσινής μπίζνας, αλλά και ως κοροϊδάρες της αθηνοκεντρικής αφασίας, μετατρέψαμε το νησί και την πόλη μας σε καραβάν σαράι. Με τις γραφειοκρατικές και …ευγενικές αναφορές προς το γκουβέρνο και κάθε αρμόδιο, το μόνο που καταφέραμε ήτανε να διαγράψουμε ακόμα μια χαζή πεποίθησή μας, ότι με τους τύπους και τα τερτίπια των χαρτογιακάδων θα έχουμε δήθεν λογική και αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματοός μας. Πέρα βρέχει. Δε λέω… Έστειλαν δυο διμοιρίες ΜΑΤ, οι άνθρωποι… Ε, αυτά τα μέσα διαθέτει η «επιχείρηση», από αυτά μας έστειλαν. Αλλά η πολιτεία ως επιχείρηση διαθέτει πολλούς καλαμαράδες (υπάλληλους γραφείου εννοώ και καθόλου μη με παρεξηγείς, μοναδικέ μου, αυτοί οι όροι χρησιμοποιούνται προς οικονομία της έκθεσης). Αν μας εγκαθιστούσανε στο λιμάνι (πού αλλού να δουλέψουν οι λιμενικοί;) ή στα οροπέδια του Ταύρου δεκαπέντε γκισέ καταγραφής, δεν θα χρειαζότανε να διδάσκουμε με ροπαλιές «αγγλική ουρά» στους Ανατολίτες, όπως και αν στέλνανε σαράντα χημικές τουαλέτες, δεν θα είχαμε τη χαρά …ν’ απολαμβάνουμε το θεσπέσιο άρωμα της πολυκοσμίας άνευ …καλλιόπης… Όμως, αυτή τη δι εγγράφων και αναφορών …βραδυγλωσία (γ … γ… γεια σας, θ… θ… θέλουμε…), αν κι αυτοί οι …μουσουλμάνοι έρχονταν με αργότερους ρυθμούς, οι αποδώ …χριστιανοί θα τη συνέχιζαν επάπειρον, μέχρι που να μας στείλουν …άλλα δυο μηχανήματα, δυο τουαλέτες και …εικοσιδύο επιτρόπους χαρτογιακάδες για …δημόσιες σχέσεις.
Βλέπεις, μοναδικέ μου, δεν σου αναλύω τίποτα σε εθνικό τομέα ή πολιτικό. Για την πόλη σου μιλώ και τα καθημερινά του νησιού μας. Άλλος έχει τη χάρη και τη χαρά να θίγει τις παραπάνω παραμέτρους (καλημέρα σας κύριε Μανώλη), που σε προβληματίζει και σ’ αυτούς τους τομείς μέσα στα «Πολιτικά» μας. Τι ήτανε και τούτο που μας έλαχε, μοναδικέ μου; Οι χριστιανοί ν’ ανεβαίνουνε στη χάρη του Αρχάγγελου και οι εξ ευωνύμων να κατεβαίνουν για να μας αφήσουν το …λίπασμά τους, χάρη στον τύπο (και την τύπισσα) που τους κάλεσαν. Μα έχει ο καιρός γυρίσματα κι οι …εκλογές εκπλήξεις. Και… μιας και δεν την αποφύγαμε την πολιτική, ξέρεις ότι του το είχα γράψει του κυρ Σπύρου ότι δεν τον ψήφισα, αλλά είναι ο Δήμαρχός μας και σε ό,τι θετικό θα έχει τη συμπαράσταση και την …ευλογία από Λιόστες και Λιόστρες. Δεν μετανοιώνουμε. Αντιθέτως. Σε πολλά, στα περισσότερα, τον βρίσκουμε στις επάλξεις. Για το ενλόγω ζήτημα, έδωσε τη λύση ενός πρώτου …μπαραντίσματος, εκεί στον Καράτεπε. Το λιμάνι κάθε πρωί γίνεται άνω κάτω από τα μηχανήματα καθαριότητας. τρίνγκα, μέχρι που οι… αυτοί… να το ξανακάνουν «τα κάτω – πάνω». Όμως αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στην πρόσφατη ενέργειά του. «Εισήγηση στο αρμόδιο όργανο της πολιτείας, να κηρυχθεί η Λέσβος σε Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης». Ξέρεις τι σημαίνει αυτό, μοναδικέ μου; καταλαβαίνεις σε τι δημοκρατικό κλίμα μας εκτόξευσε ο Δήμαρχός μας; Υπενθυμίζω, ότι όταν ο Πρώτος Δημότης καταθέσει τέτοια εισήγηση, είναι σαν να την Κηρύσει ο ίδιος την αμεσοδημοκρατική αντιμετώπιση του εχθρού. Τώρα, θα μου πεις, «ποιος είναι ο εχθρός;» και σου απαντώ: Η αδράνεια και ο ωχαδερφισμός μας είναι. Η ανάληψη ευθύνης και δράσης από εσένα και εμένα, είναι. Και όποιος μας κόβει τον αέρα, είναι. Και όποιος μας κόβει το ρεύμα και το νερό και το τηλέφωνο, είναι. Και όποιος μας βάζει φόρους χωρίς αντίκρυσμα, είναι. Δεν πρόκειται για τίποτα που να μοιάζει με ασυδοσία και αυτοδικία, αν τυχόν παρεξήγησες τα γραφόμενά μου. Δεν λέω… Τον τελευταίο καιρό σε βλέπω κι εσένα στις επάλξεις. Μια για την ποιότητα περιβάλλοντος, μια για το χέρι βοήθειας στον συνάνθρωπο, μια για την αντιμετώπιση του θορύβου που σκοτώνει… και σε πόσα άλλα… Τώρα, στο απάνθρωπο κόψιμο, στην εκ του πονηρού κατάσχεση, στην από αδιαφορία έλλειψη υπηρεσιών, ο λόγος σου και η συλλογική νόμιμη δράση σου έχουν ίδιου βάρους αξία με την κάθε Υπηρεσία, Αρχή και Εξουσία, αν αυτές δεν δίνουν τη λύση αμέσως. …Για να ξέρεις. Δεν σου ’χει ξανατύχει, ε; Πρόσεξε μη χάσεις από τα χέρια σου το διαμάντι, μοναδικέ μου. Το σύστημα θέλει να μην το πάρεις είδηση. Το σύστημα σε θέλει κοιμισμένο. Το σύστημα θα σε παραπληροφορήσει και θα σε παραπλανήσει. Έσο έτοιμος. Έσο ορθός. «Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε» …ασχέτως …θρησκείας. Οι μέρες είναι πονηρές, αλλά γεμάτες φως για τη Λέσβο. Δεν είναι που δεν το βλέπεις, απλώς, δεν το αναγνωρίζεις. Μάθε. Του λόγου μου πάντως, την έκανα την …αυτοδικία: Απαγόρευσα στη Λιόστρα Ε. να εκφράζεται δημοσίως και μεγαλοφώνως, γιατί, ξέρεις τι θα φώναζε τώρα, ε; «Μέχρι πού πρέπει να φτάσουν τα σκατά, για να σηκωθείτε από τον καναπέ, ρε μαλθάκεεεεεες;»
City Inspector
