Γράφει ο Μιχάλης Μπάκας
«Τι είν’ η πατρίδα μας;» έγραφε στο γνωστό του ποίημα ο Ιωάννης Πολέμης.
«Μην είν’ οι κάμποι;
Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά;»
Και παρόλο που ο Ιωάννης Πολέμης δεν έγραψε το ποίημα αυτό για τη Λέσβο, το νησί μας, αυτό το ποίημα, είναι τόσο δικό μας. Μιλά για τους κάμπους μας, αυτούς της Γέρας με τους χρυσούς ελαιώνες, τα ψηλά μας βουνά, τον Όλυμπο ή τον Λεπέπτυμνο, τον ήλιο της, που για το μοναδικό του φως έγραψε ο Ελύτης και το έκαναν εικόνα τόσοι ζωγράφοι, για τα άστρα της τα φωτεινά, στο γιαλό της Ερεσού, που ύμνησε πρώτη η μεγάλη μας Σαπφώ.
Τι είναι λοιπόν η πατρίδα μας, η Λέσβος;
Λέσβος είναι οι ποιητές της, η Σαπφώ, η Λεσβιακή άνοιξη, ο Μυριβήλης και ο Βενέζης, ο Ελύτης και ο Θεόφιλος. Είναι ο πολιτισμός της, τα μουσεία της, το Τεριάντ ή του Θεόφιλου, τα μουσεία ελαιουργίας της Γέρας ή της Αγίας Παρασκευής, το αρχαιολογικό ή το μουσείο απολιθωμένου δάσους, τα χωριά της τα πανέμορφα, όπως ο Μόλυβος ή η Αγιάσος, αλλά και η Μυτιλήνη με την τόση ιστορία, το πήγαινε έλα στην Ερμού, την πολύβουη και πολύχρωμη αγορά της.
Λέσβος είναι και η οικονομία της. η παραγωγή της, το λάδι και τα μοναδικά τυριά της, ο τουρισμός, η φύση της, οι περιοχές Νατούρα, τα δάση της και οι υγρότοποι με τα αμέτρητα πουλιά που έρχονται απ’όλο τον κόσμο να τα δουν.
Λέσβος είναι οι άνθρωποι της, οι κτηνοτρόφοι του Μεσοτόπου, οι ψαράδες της Καλλονής, με την μοναδική παπαλίνα, ο Δημήτρης ο Κουβδής, ο τελευταίος παραδοσιακός αγγειοπλάστης του νησιού, που από το χώμα του Μανταμάδου κάνει θαύματα, ψήνοντας ακόμα στον φούρνο του με πυρήνα του νησιού τα κουμάρια και τα τσουκάλια του.
Πώς μου’ρθαν πάλι σήμερα όλα αυτά στο νου;
Ήρθε η κα Αγγελοπούλου στο νησί, που ανεξάρτητα από το εάν τη συμπαθεί κανείς ή όχι, είναι μια λαμπερή προσωπικότητα, που εύκολα κερδίζει τα φώτα της δημοσιότητας και όλες τις οι εμφανίσεις της απασχολούν τα ΜΜΕ και γίνονται πρωτοσέλιδα.
Και τίποτα απ’ όσα λέγαμε πριν, απ’όσα είναι το νησί μας, δεν τα είδαμε με την κα Γιάννα. Πάλι καλά που κάποιος είχε την ιδέα στην Αγία Παρασκευή να μεταφυτευτεί μια θεόρατη αιωνόβια ελιά. Από τον έναν στον άλλο, αγκαζέ με τον περιφερειάρχη, τον βουλευτή, τον δήμαρχο στα σκαλοπάτια, τον ένα ή τον άλλο παράγοντα. Φωτογραφίες για το facebook και για εσωτερική κατανάλωση για τα ψηφαλάκια…..
Αυτό είναι το νησί μας; Τόσο λίγο;
Μήπως κάποιοι μικραίνουν το νησί μας στο μπόι τους;
Πώς θα ήταν να έκανε μια στάση η κα Αγγελοπούλου στα μουσεία μας, να έπινε τον καφέ της στο σπίτι του Ελύτη, να ερχόταν μια βόλτα στο Πανεπιστήμιο να υποδεχτεί τους νέους φοιτητές στο μεγαλύτερο εκπαιδευτικό Ίδρυμα του Αιγαίου, να έμπαινε σε ένα ελαιοτριβείο να γευτεί την καπιράδα με το φρέσκο μας αγουρέλαιο με ένα ούζο και λίγο λαδοτύρι για μεζέ, να έκανε μια στάση στην Καλλονή να δει τα φλαμίγκο και μετά παρέα με τους ψαράδες να γευτεί τη σαρδέλα της. Και αυτές οι εικόνες από 2-3 δημοσιογράφους να έκαναν τον γύρο της Ελλάδας, και όχι μόνο, προβάλλοντας όλα όσα έχει να προσφέρει αυτό το νησί.
Και να την κάναμε πρέσβειρα του νησιού μας την κα Γιάννα, όχι διαφημίστρια των αρχόντων μας, αλλά πρέσβειρα του τόπου μας, των ανθρώπων του και του μόχθου τους. Και τα αποτελέσματα της επίσκεψής της να έχουν πολλαπλασιαστικά οφέλη. Για αυτά που είναι πατρίδα μας, όπως έγραφε και ο Πολέμης.
Γιατί αξίζουμε καλύτερα.
«Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που ‘χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!»
