Σε είδα και σε θαύμασα, μοναδικέ μου αναγνώστη, όταν χόρευες εκεί στη συγκέντρωση του συλλόγου σου. Το ότι δεν είσαι και κανένας χορευταράς, δεν χρειάζεται να μου το πεις. Αυτό που προέχει, όμως, όταν χορεύουμε, είναι η χάρη, είναι το πώς ο χορός δίνει φτερά στον άνθρωπο, ανεξαρτήτως ηλικίας. Τι να τα κάνεις τα βήματα και τι είναι σωστό στο ζεϊμπέκικο; Το έχεις το τέμπο; Τον έχεις τον νταλγκά; Δεν είναι η εκτέλεση, αλλά το πώς βγαίνει από μέσα σου ο λαβωμένος άγγελος, κι αυτό είναι που μετράει
Μου ήρθες όμως και «λαβωμένος» προχθές, να μου πεις για τον καινούριο δρόμο της Επάνω Σκάλας. «Γιατί δεν μιλάς τόσον καιρό, πολυλογά μου Σίτυ Ινσπέκτορ, για τη …γαϊδαρομοδιστρική του νέου δρόμου; Αυτό το έργο, που ήμουνα νιος και γέρασα, για να το δω να γίνεται, είναι ανάγκη να μας «σαμαρώνει» με τέτοιο τρόπο;» Ε, τώρα με ρίχνεις, μοναδικέ μου, εγώ δεν είμαι που έχω φάει τα λυσσακά μου για να γίνει κάτι προς την ανάρτηση κάθε μέλλοντος να εκτελεστεί; Εγώ δεν σου γράφω ότι θα πρέπει παράλληλα με τον σχεδιασμό να έχει λόγο και ο πραγματικός χρήστης και η τοπική κοινωνία; Επίσης, τι θα πει, δηλαδή, ειδικός επιστήμονας, αν δεν είναι υποχρεωτική η αξιοποίηση και ανάλογων επιστημόνων με το περιβάλλον και τις ιδιαιτερότητες μιας περιοχής; Και ποιος δεν τον περίμενε αυτόν το δρόμο…
Τον παρακολουθώ από το ξεκίνημα του έργου κι έκανα κι εγώ χαρά, όμως τον Κίπλινγκ που λέει «πρόσεξε το όνειρό σου να μή γίνει ο όλεθρός σου» δεν μπόρεσα να τον βγάλω απ’ το μυαλό μου. Μελέτη, λένε, έγινε, κι αλλοίμονο να μη γινότανε για κάθε έργο… Αμ το ζήτημα δεν είναι ν’ ακολουθάμε μόνο τα βήματα, χωρίς χάρη… Όσο και να τα εκτελείς καλά, ο χορός χωρίς νταλγκά θα σου βγει …αρκουδίσιος. Και φαίνεται πολύ, που να πάρει… Δεν μιλάμε για τους μπετατζήδες, τι θα κάνουμε τώρα; Τον τελευταίο τροχό της αμάξης θα βαράμε; Για όλα φταίει το κεφάλι. Εκεί μέσα βρίσκεται και το κακό πλάνο του χορού. Αυτός ο χορός, όμως, που είχε ο χορευτής στο διαταραγμένο του, μάλλον προς απτάλικος μου έρχεται ή «σουρωμένος θά ’ρθω πάλι»… Διαμαρτυρήθηκες με το αγριοντούβαρο (αχ, καημένο τοιχαλάκι του Μακρύ Γιαλού, πόσο προσεγμένο σε είχε φτιάξει ο μάστοράς σου. Περασμένα μεγαλεία, με πεζοδρόμιο ανθρώπινο, με …χάρη και ψυχή. Μάστορες ήτανε, όχι επιστήμονες κι επιτελεία, αλλά επιτελούσαν θαύματα). Διαμαρτυρήθηκες με τα βράχια που μετατρέπουν το Ιστορικό Βόρειο Λιμάνι σε… εσωτερικό λιμενοβραχίονα. Μα εκεί είναι το πρόβλημα. Για το τμήμα του οδοστρώματος και τα τεχνικά, …κουκλίστικο το έργο… Για το ντουβάρι, ας πούμε ότι κάτι έπρεπε να γίνει για να μην έχουμε νερά από τα κύματα. Ήθελε και τη λιθοριπή της η όλη προσπάθεια προστασίας, αλλά όχι κι έτσι ωρέ πατριώτες. Τι να κάνω τώρα; Να βρίσω το συνάδελφο που σας έδωσε πτυχίο; Δεν έχετε νταλγκά, ωρ’ παληκάρια, αλλάξτε καφενέ… εδώ είναι ζόρικα για ’σας… Κρίμα στα μάτια που βλέπουνε την πίστα κι είναι ντελικάτη η αφιλότιμη… Την κάνατε υδροηλεκτρικό φράγμα, νταγιανάμαντιμ πια…
Άμα κάτσουμε και το ψιλολογήσουμε, θα τελειώσουμε μεθαύριο. Όμως, πατριώτες, αυτός ο δρόμος είναι εντός αστικού ιστού και δεν πρέπει να έχει κλίση εκεί στο Υποθηκοφυλακείο. Τώρα, άντε να ξεμπερδέψει ο γείτονας και ο διερχόμενος με τους γκαζάκηδες. Ανεβαίνει ο δρόμος, ανεβαίνει το τοιχείο και είναι πανάθλιο όταν κινήσαι προς την πόλη. Στου Καλαμάρη δίπλα είναι άχρηστη μάντρα. Να ξέρετε, δεν θα δούμε νερά, όχι γιατί όλα είναι τόσο ψηλά, αλλά επειδή εδώ δεν υπάρχει βαθειά θάλασσα και όγκος προσκρούοντος ύδατος. Καρουλιάζουν τα κυματάκια. Τότε, προς τι το …οχυρωματικό έργο; Προς τι τόσα βράχια και σε τόσο ύψος; Για τα …τσουνάμια; Βεβαίως το σπρέι, την αλισάχνη, ντε, των 6 μποφόρ, δεν τη γλιτώνει ούτε και το γειτονικό τετραώροφο, ο δρόμος θα τη γλιτώσει; Κι αυτό το δύο επιπέδων πεζοδρόμιο… τι αποκοτιά, Θεέ μου; Σούπερ σούπρις… Ύβρις. Πού θα περπατήσει, ωρέ, άνθρωπος, πεζός, επισκέπτης, τουρίστας πελάτης, σε αυτό εδώ το αναπτυσσόμενο τουριστικά σημείο; Θα κάνει σλάλομ ανάμεσα από τις κολώνες; Θα προσέχει μην πέσει… στο παρακάτω; Τα βράχια που έρχονται ψηλότερα κι από το (ασοβάντιστο, ακόμα) οχυρό, τι ρόλο βαράνε; Λοιπόν, λίγα λόγια και σταράτα. Πάρτε τα βράχια μέχρι το ύψος βάσης του τοιχείου και βάλτε τα…. εκεί που ξέρετε… πίσω στο νταμάρι ή ζζζμπρώξτε τα παραμέσα (Αρχαιολογία, ούου…). Ρίξτε χώμα, φυτέψτε παραθαλάσσια έρποντα φυτά. Δώστε σε όλο το πεζοδρόμιο το μεγαλύτερο ύψος, με σκαλάκι όπως της Προκυμαίας, κουρέψτε κι ευπρεπίστε το τοιχείο, πάρετε μαθήματα χορού. Απτάληδες, ε, απτάληδες.
City Inspector
