Παναγιώτης Πρίμπας – προπονητής
“Η Μυτιλήνη μας είναι τόπος “ιερός”, τόπος βαθιά χαραγμένος στην ψυχή και στην καρδιά μου. Εντούτοις έρχομαι με ενθουσιασμό και φεύγω με απογοήτευση… ”
Ο Παναγιώτης Πρίμπας έφυγε από τη Μυτιλήνη τη δεκαετία του ΄ 90 αφήνοντας πίσω του τις καλύτερες εντυπώσεις ως παίκτης του water polo στον ιστορικό ΝΟΜ, αλλά και αποδεικνύοντας στη γενιά του ότι όταν έχεις στόχο μπορείς να κατορθώσεις τα ακατόρθωτα. Ακόμη κι αν ο τόπος του ποτέ δεν τον «χρησιμοποίησε» για να μεταδώσει τις γνώσεις που είχε ως προπονητής, εκείνος κατάφερε σε πανελλαδικό επίπεδο να διακριθεί αλλά και να χαρακτηριστεί ως ένας από τους καλύτερους προπονητές του υγρού στοιχείου, ως ένας συλλέκτης χρυσών μεταλλίων.
Σήμερα που ο ίδιος δραστηριοποιείται στην Αθήνα αλλά και ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο με τους καλύτερους παίκτες water polo στην Ελλάδα, νιώθει φανερά απογοητευμένος όταν έρχεται στο νησί το οποίο δεν διαθέτει καν εθνικό κολυμβητήριο…
Κύριε Πρίμπα είστε ένα αστέρι στο χώρο του Water Polo με πολλές επιτυχίες και πολλά μετάλλια και μάλιστα πολύ αγαπητός τόσο από τους αθλητές όσο κι απ’ όλους τους παράγοντες του χώρου. Μιλήστε μας για την μέχρι σήμερα διαδρομή σας, πώς ξεκινήσατε, τι έχετε καταφέρει, ποιες είναι οι σημερινές σας δραστηριότητες;
Π. Π. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Μυτιλήνη. Το καλοκαίρι του 1978-79 ο πατέρας μου με οδήγησε στον ναυτικό όμιλο Μυτιλήνης. Στον όμιλο της “καρδιάς” μου, ο οποίος έμελλε να σηματοδοτήσει το υπόλοιπο της ζωής μου και να με γαλουχήσει ως χαρακτήρα, αθλητή και άντρα. Ο πρώτος άνθρωπος ο οποίος με υποδέχτηκε ήταν ο Σπύρος Γαληνός. Εκτός από την αθλητική μου εξέλιξη, αυτά που έζησα στον όμιλό μας πραγματικά δεν χωρούν σε λίγες γραμμές, αλλά σε βιβλίο, πράγμα που κάποια στιγμή το έχω σαν αυτοσκοπό να πραγματοποιήσω. Είχα την τύχη και την ευτυχία να δω και να είμαι μέλος σε τεράστιες ομάδες με υψηλού επιπέδου αθλητές τόσο στην κολύμβηση όσο και στην υδατοσφαίριση. Συμμετείχα ανελλιπώς στην κολυμβητική ομάδα του Ν.Ο.Μ σε “αιγαιοπελαγίτικα”, σε “πανεπαρχιακά”, καθώς και σε πανελλήνια πρωταθλήματα κατακτώντας πολυάριθμες νίκες.
Σημειώνω δε με περηφάνια, τους προπονητές – δασκάλους της εποχής μου και τους ευχαριστώ για την υπομονή – ανοχή – επιμονή στο πρόσωπο μου: Βασιλείου Αλέκος, Ζορμπάς Βαγγέλης, Βογιατζής Παύλος, Σπυρέλης Κώστας. Σας παραθέτω την ομάδα κολύμβησης εκείνης της εποχής που ήμουν μέλος: Παναγιώτης, Κατερίνα, Φιλοκτήτης Βασιλείου, Ρίτσα – Γιώργος Δάλλα, Βαττός Γιώργος, Σταυρινός Άκης, Μαρία Βόμβα, Στέλιος Παλαιολόγος και άλλους πολλούς. Συγχρόνως (εκείνα τα χρόνια η διαδικασία εξέλιξης του Μυτιληνιού αθλητή ήταν διπλή, κολύμβησης – υδατοσφαίρισης) επιλέχθηκα να είμαι μέλος της ομάδας υδατοσφαίρισης σε όλα τα ηλικιακά επίπεδα.
Οι ανδρικές ομάδες κατά σειρά ετών 1983-1998 ήταν ομάδες με πολύ μεγάλες επιτυχίες που απαρτίζονταν από χαρισματικούς παίκτες που ούτε φανταζόμουν στον ύπνο μου ότι θα συνυπήρχα μαζί τους. Σε αντιστοιχία επιπέδου, θα μπορούσα να σας πω με σιγουριά, βασιζόμενος στην εμπειρία μου πια, ότι οι ομάδες του ομίλου εκείνης της εποχής ανήκαν στην σημερινή Α2 κατηγορία ανδρών και θα μπορούσαν να παλεύουν με αξιοπρέπεια ανάμεσα στις τελευταίες 3-4 ομάδες στην Α1 κατηγορία ανδρών. Δεν θα μπορούσα να μην εκθειάσω τους προπονητές μου που πίστεψαν σε μένα, ώστε να μπορώ σε τόσο μικρή ηλικία να ανταγωνιστώ και να είμαι συμπαίκτης με μεγαλύτερους παίκτες τόσο σε ηλικία όσο και σε αξία: Καρούλης Αλκίνοος, Σπύρος Γαληνός, Βογιατζής Παύλος, Τάσος Γιαννακόπουλος. Επίσης, για να δείτε το μέγεθος των αθλητών που είχα την τιμή να είμαι συναθλητής, σας παραθέτω ορισμένα ονόματα που συνάντησα κατά σειρά ετών στον Ν. Ο. Μ: Γιαννακόπουλος, Τσακμάκης, Παχύς, Φρατζέσκος, Χαραλάμπους, Τσακίρης, Γαληνός, Αρμούντας, Πλέλλης Δ., Κουλουμαριέτος, Λάλουσης, αφοί Χατζηανδρέου, Σταυρινός. Κλείνοντας την ερώτησή σας, θα έλεγα με βεβαιότητα, έχοντας υπόψη την τεχνογνωσία προπονητικής της εποχής, τα μέσα που διαθέταμε τότε, καθώς και τις συνθήκες που υπήρχαν, ότι έγιναν τρομερές υπερβάσεις και “θαύματα”.
Πόσα μετάλλια έχετε μέχρι σήμερα στο ενεργητικό σας ;
Π. Π. Η ερώτησή σας για έναν επαγγελματία προπονητή είναι ενδιαφέρουσα διότι δίνει την ευκαιρία να προβάλλει τον εαυτό του με τρόπο εγωιστικό και προβοκατόρικο. Το καλύτερο χρυσό μετάλλιο της ζωής μου είναι η αναγνώριση και η εκτίμηση των συναδέλφων μου στο πανελλήνιο και στο εξωτερικό, καθώς και η αγάπη και η παραδοχή κορυφαίων αθλητών σε όλο τον κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, σας παραθέτω ορισμένες επιτυχίες που κατέκτησα με πολύ προσωπικό κόστος και πόνο.
- Συμμετοχή στο Champions League.
- Συμμετοχή στο ευρωπαϊκό κύπελλο Len Trophy.
- Κατάκτηση πανελλήνιου πρωταθλήματος υδατοσφαίρισης ανδρών Α1.
- Κατάκτηση κυπέλλου Ελλάδος υδατοσφαίρισης ανδρών Α1.
- Κατάκτηση πανελλήνιου πρωταθλήματος υδατοσφαίρισης γυναικών Α2.
- Κατάκτηση πανελλήνιου πρωταθλήματος υδατοσφαίρισης κορασίδων.
- Κατάκτηση όλων των χρυσών μεταλλίων στα ηλικιακά πρωταθλήματα υδατοσφαίρισης αρένων( σχολών, μίνι παίδων, παίδων, εφήβων, νέων ανδρών).
Με την ομάδα της Βουλιαγμένης πόσο καιρό δουλεύετε και σε ποιο σημείο την έχετε φτάσει σήμερα;
Π. Π. Οι συνομιλίες και οι ανταλλαγή απόψεων ένταξης στο προπονητικό δυναμικό του ΝΟΒ κράτησαν δυο χρόνια. Το καλοκαίρι του 2003 ο ΝΟΒ μου πρόσφερε επίσημο συμβόλαιο για την θέση του προπονητή νέων ανδρών και προπονητή συνεργάτη στην ανδρική ομάδα. Σημειώστε δε ότι είμαι ο πρώτος Έλληνας προπονητής που προτάθηκε και επιλέχθηκε από τον ΝΟΒ ο οποίος δεν ανήκε στην μεγάλη οικογένεια της Βουλιαγμένης. Είναι γνωστή δε η θέση της Βουλιαγμένης να μην επιλέγει ποτέ προπονητές εκτός “φιλοσοφίας” Βουλιαγμένης. Κάνοντας το όνειρό μου πραγματικότητα από το 2003 έως τώρα είχα την τιμή να ηγηθώ σε όλες τις ηλικιακές ομάδες του ΝΟΒ συμμετέχοντας τόσο στις Ελληνικές διοργανώσεις όσο και στις διοργανώσεις του εξωτερικού. Η Βουλιαγμένη έτσι κι αλλιώς είναι ομάδα παραγωγής υψηλού επιπέδου αθλητών και ομάδων. Θεωρώ ότι είμαι ένα εργαλείο στην μηχανή της, ώστε να βοηθώ με τις γνώσεις μου και την εμπειρία μου να είναι πάντα στο υψηλότερο σκαλί.
Ατενίζετε με αισιοδοξία το μέλλον; Ποια είναι τα σχέδιά σας για το αύριο;
Π. Π. Έτσι όπως έχουν δημιουργηθεί οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, το μέλλον σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας μας είναι δυσοίωνο. Προσπαθώ από το “μετερίζι” της ευθύνης που μου αναλογεί να προσφέρω και να συνεισφέρω με θετικό πρόσημο στο κοινωνικό σύνολο. Το μόνο ανεκπλήρωτο όνειρό μου είναι μια κλήση από την Ελληνική ομοσπονδία για μια θέση Εθνικού προπονητή, αλλά αυτό το θέμα άπτεται σε αποφάσεις και επιλογές άλλων.
Είστε Μυτιληνιός στην καταγωγή και έχετε ζήσει αρκετά χρόνια στο νησί. Εξακολουθείτε να έχετε δεσμούς με τον τόπο, τον επισκέπτεστε συχνά;
Π. Π. Η Μυτιλήνη μας και γενικότερα ο νομός Λέσβου από τον οποίο κατάγομαι είναι τόπος “ιερός”, τόπος βαθιά χαραγμένος στην ψυχή και στην καρδιά μου. Λόγω του επαγγέλματός μου ταξιδεύω συνεχώς σε όλο τον κόσμο, τούτο εδώ το νησί όμως πραγματικά είναι μια κουκίδα κάλους και θαύματος. Εν’ τούτοις η φυσιογνωμία – χαρακτήρας του Λέσβιου καθώς επίσης και οι διοικούσες αρχές, επί σειρά ετών, δυστυχώς δεν την έχουν κατατάξει στην αρμόζουσα θέση. Επισκεπτόμουν ως εργένης τον τόπο μου και συνεχίζω να το κάνω με την σύζυγό μου και τις δυο μου κόρες. Άλλωστε έχω τους γονείς μου οι οποίοι κατοικούν μονίμως στο νησί. Έρχομαι με ενθουσιασμό και φεύγω με απογοήτευση, με την πεποίθηση ότι κάποια πράγματα μένουν ίδια και απαράλλαχτα.
Μήπως ανάμεσα στα πράγματα που σκέπτεστε είναι και κάποια συνεργασία με μια ομάδα ή και τη δημιουργία μιας νέας ομάδας Water Polo εδώ στη Μυτιλήνη;
Π. Π. Δεν θα τολμούσα ποτέ στην ζωή μου να δημιουργήσω καινούρια ομάδα υδατοσφαίρισης στην Μυτιλήνη. Ο Ν.Ο.Μ είναι το κόσμημα του νησιού παρ’ ότι πολλοί προσπάθησαν και προσπαθούν να τον καταντήσουν σε “ντενεκέ” και μάλιστα ξεγάνωτο!!! Ο Ν.Ο.Μ γαλούχησε γενιές και γενιές. Δημιούργησε παρέες, φιλίες και μόδα. Έκανε πρωταθλητισμό, και έβγαλε από τα σπλάχνα του πολύ μεγάλους αθλητές-αθλήτριες. Έχω καταθέσει απόψεις σε φίλους, διοικούντες και γνωστούς ανά τακτά χρονικά διαστήματα για το τι συγκεκριμένα πρέπει να γίνει. Έχω αρκεστεί σε περιφρόνηση και σε αγνόηση. Λυπάμαι πολύ, εξοργίζομαι συνάμα, περιμένω δε καρτερικά ένα νεύμα για να βοηθήσω. Θα μου μείνει αξέχαστη η εικόνα του τελευταίου μου ταξιδιού όταν συνάντησα στο πλοίο της διαδρομής Πειραιά – Μυτιλήνης την ανδρική ομάδα του Ν.Ο.Μ., παιδιά περιφρονημένα, απογοητευμένα και λυπημένα χωρίς ίχνος ενδυμασίας χρωμάτων του Ν.Ο.Μ. Παιδιά περήφανα, αξιόμαχα, Μυτιληνάκια από την κορφή μέχρι τα νύχια που περιμένουν έναν ηγέτη να τους οδηγήσει.
