Ηταν 21 Φεβρουαρίου 2021, όταν η Αφγανή πρόσφυγας, η οποία διήνυε τότε τον όγδοο μήνα κύησης στο τέταρτο παιδί της, επιχείρησε να αυτοκτονήσει μέσα στη σκηνή 959, στο κέντρο υποδοχής και ταυτοποίησης Μαυροβουνίου βάζοντας φωτιά στον εαυτό της, .με αποτέλεσμα να υποστεί πολλαπλά θερμικά εγκαύματα στο κεφάλι, την πλάτη, τα χέρια και τα πόδια και να χάσει τις αισθήσεις της μετά από εισπνοή καπνού. Εκείνο το πρωί βρισκόταν μαζί με τα δυο της παιδιά στο αντίσκηνο. Τα έβγαλε έξω και έβαλε φωτιά με έναν αναπτήρα στο συνθετικό περίβλημα. «Κάθισα στο κέντρο της σκηνής με σκοπό να αυτοκτονήσω. Εισέπνευσα καπνό και οι γείτονες με έβγαλαν έξω για να με σώσουν», δήλωσε αργότερα σε ανακριτικό υπάλληλο της Πυροσβεστικής.
Δεν γνωρίζουμε σε πιο παράλογο, απάνθρωπο και ανήθικο σύμπαν μια έγκυος παρ’ ολίγον αυτόχειρας που αυτοπυρπολήθηκε μη μπορώντας να αντέξει άλλο τη ζωή της μέσα στον καταυλισμό έχει να αντιμετωπίσει ακόμη ποινικές διώξεις εις βάρος της αλλά αυτό συμβαίνει σε δύο μέρες στη Μυτιλήνη (22/6/2022) όπου η Αφγανή αναγνωρισμένη πρόσφυγας καλείται να εμφανιστεί ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Μυτιλήνης για να δικαστεί για τις αξιόποινες πράξεις του εμπρησμού από πρόθεση από τον οποίο προέκυψε α. κίνδυνος για ξένα πράγματα και για άνθρωπο και β. φθορά πράγματος που χρησιμεύει για το κοινό όφελος, η οποία έγινε με φωτιά.Να σημειώσουμε πως η Μ. Μ. έχει περάσει όλο το διάστημα της εγκυμοσύνης της ανάμεσα σε δύο καταυλισμούς.
Εκείνη την ημέρα η Μ.Μ. διασώθηκε από τους κατοίκους των γειτονικών σκηνών, οι οποίοι την έβγαλαν από τη σκηνή και έπειτα κατέσβησαν την φωτιά με μπουκάλια νερού και πετσέτες πριν καταφτάσει στον τόπου του συμβάντος η πυροσβεστική. Αμέσως μετά, η Μ.Μ. μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο λόγω των πολλαπλών τραυμάτων που έφερε από τη φωτιά.
Αργότερα, στην Μ.Μ. και ενώ νοσηλευόταν της αποδόθηκαν κατηγορίες για «εμπρησμό από πρόθεση από τον οποίο προέκυψε κίνδυνος για ξένα πράγματα και για ανθρώπους» και «φθορά πράγματος που χρησιμεύει για κοινό όφελος η οποία έγινε με φωτιά» και της επιβλήθηκε ο περιοριστικός όρος της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα. Όπως αναφέρει η HIAS σε ανακοίνωσή της:
“Η Μ.Μ. και η οικογένεια της, αναγνωρισμένοι πρόσφυγες, ζούσαν εγκλωβισμένοι για ένα χρόνο και τέσσερις μήνες, στο ΚΥΤ της Μόριας και έπειτα στον προσωρινό καταυλισμό του Μαυροβουνίου, σε συνθήκες διαβίωσης που τους εξέθεταν σε κατάσταση έσχατης υλικής
στέρησης, αντίθετης προς την απαγόρευση της απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης. Ειδικότερα, οι συνθήκες διαβίωσης στον καταυλισμό όπως η αδυναμία πρόσβασης σε αξιοπρεπή στέγαση, το κακής ποιότητας φαγητό, η έλλειψη πόσιμου νερού, η ανυπαρξία
στοιχειωδών υποδομών υγιεινής, η αδυναμία πρόσβασης σε γιατρούς, η απουσία οποιασδήποτε ψυχοκοινωνικής υποστήριξης σε συνδυασμό και με τις ακραίες καιρικές συνθήκες όπου η Μ.Μ. έπρεπε να ζήσει, να μεγαλώσει τρία παιδιά και να γεννήσει το τέταρτο
παιδί της με καισαρική τομή, την οδήγησαν στην απόγνωση. Μετά δε την πολύμηνη αναμονή της οικογένειας να μετεγκατασταθεί στη Γερμανία και την αναβολή της μεταφοράς, λόγω της προχωρημένης εγκυμοσύνης της μητέρας, η Μ.Μ. έχασε και την τελευταία ελπίδα προοπτικής για το μέλλον.
Παρά το γεγονός ότι η Μ.Μ., ως έγκυος, ανήκε στην κατηγορία των ευάλωτων προσώπων κατά το νόμο [άρθρο 58 του Ν.4636/2019] στα οποία πρέπει να εξασφαλίζονται ειδικές συνθήκες υποδοχής, οι αρχές παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις της οικογένειας για βοήθεια δεν τους μετέφεραν σε κατάλληλο και ασφαλές κατάλυμα. Ενώ η υπόθεση εκκρεμούσε ακόμη στο στάδιο της προδικασίας, η μεταφορά της γυναίκας στη Γερμανία μαζί με την οικογένειά της, κατέστη εφικτή κατόπιν αιτήματος των πληρεξούσιων δικηγόρων της, όπου με νέα διάταξη του ανακριτή, ήρθη η απαγόρευση εξόδου και ορίστηκε ως μοναδικός περιοριστικός όρος η εμφάνισή της σε ελληνική προξενική αρχή μια φορά το μήνα, μέχρι την οριστική εκδίκαση της σε βάρος της κατηγορίας Για αυτή την πράξης της απελπισίας η Μ.Μ. παραπέμφθηκε αμετάκλητα στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Μυτιλήνης όπως δικαστεί για το κακούργημα του εμπρησμού από πρόθεση και της φθορά πράγματος που χρησιμεύει για το κοινό όφελος [σκηνή]”, Οι συνήγοροί της από την οργάνωση HIAS Ελλάδος είχαν ζητήσει να αφεθεί ελεύθερη χωρίς περιοριστικούς όρους και να απαλλαγεί διά βουλεύματος. Τόνιζαν ότι αφενός η φωτιά δεν είχε εκδηλωθεί σε μεγάλη έκταση, ότι σβήστηκε εύκολα χωρίς να προκύψει κίνδυνος για άλλους ανθρώπους και ότι αφετέρου δεν υπήρξε από την πλευρά της δόλος, ήθελε να βλάψει μόνο τον εαυτό της. Κατέθεσαν αίτημα αντικατάστασης περιοριστικών όρων για να της επιτραπεί να ταξιδέψει μετά τη γέννα στη Γερμανία, όπως και συνέβη. Με έγγραφα της Υπηρεσίας Ασύλου υποστηρίχθηκε ότι όντως εκεί θα έχει γνωστό τόπο διαμονής σε πόλη όπου υπάρχουν ελληνικές προξενικές αρχές. Για το αδίκημα που κατηγορείται (εμπρησμός από πρόθεση, από τον οποίο προέκυψε κίνδυνος για ανθρώπους) προβλέπεται ποινή κάθειρξης έως και δέκα έτη.
“Δυστυχώς αυτή η υπόθεση αποτελεί ένα παράδειγμα εσφαλμένης ενεργοποίησης του ποινικού κατασταλτικού μηχανισμού σε βάρος μιας ατιμώρητης κατά το ποινικό μας δίκαιο αυτοπροσβολής, της απόπειρας αυτοκτονίας, ενώ συσκοτίζει την ευθύνη του Κράτους να δράσει προληπτικά και να εξασφαλίσει αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για τους ανθρώπους που ζητούν διεθνή προστασία στην Ελλάδα, η έλλειψη των οποίων τους οδηγεί στην απελπισία που φθάνει στο σημείο να θέλουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους. Παρά τη βαθιά ανησυχία της HIAS για την ποινική δίωξη αυτής της συμπεριφοράς, ελπίζουμε ότι ο ποινικός νόμος θα εφαρμοστεί ορθά και το δικαίωμα της σε δίκαιη δίκη θα γίνει σεβαστό”, αναφέρουν οι συνήγοροί της από την HIAS.
