Η συγκινητική ανάρτηση της Μαρίας Βεκρή
Στη ζωή υπάρχει το καλό και το κακό..
Υπάρχει η αγάπη και το μίσος..
Υπάρχει το φως και το σκοτάδι..
Υπάρχει η ομορφιά και η ασχήμια..
Υπάρχουν τα χρώματα, υπάρχει και το μαύρο..
Υπάρχει το πράσινο, τα λουλούδια, υπάρχει και η καμμένη γη, η καταχνιά..
Στη δική μου ζωή τα τελευταία χρόνια, επιμένει να εισβάλει με το έτσι θελω, με οποιοδήποτε τρόπο ή μορφή, το κακό, το μαύρο, η ασχήμια..
Όσο ζω και αναπνέω θα παλεύω για το καλό, θα παλεύω για την αγάπη, θα παλεύω για το φως, την ομορφιά, τα χρώματα, θα παλεύω για κήπους λουλουδιαστούς..
Όσο ζω και αναπνέω θα δίνω μάχη με νύχια και με δόντια και θα διώχνω το μαύρο, το μίσος και την ασχήμια..
Όσο ζω και αναπνέω θα καθαρίζω τη μαυρίλα όποτε βρίσκεται στο δρόμο μου, και θα φυτεύω κήπους ευωδιαστους και αγάπη σε φωτεινές καρδιές και ανθρώπους όμορφους.. Θα επιλέγω φωτεινά χαμόγελα και μεγαλεία ψυχής στη ζωή μου..
Κάποιοι σκοτεινοί και μαύροι άνθρωποι αποφάσισαν να μας μαυρίσουν την καρδιά το Σάββατο 23/7/2022.
Όχι, δεν τα κατάφεραν!
Όχι, τα Βατερά μας δεν καταστραφηκαν!!
Τα Βατερά μας ήταν, είναι και θα είναι ένας επίγειος παράδεισος, ένα απέραντο γαλάζιο θάλασσας και ουρανού, με ανθρώπους όμορφους και ξεχωριστούς, με ανθρώπους που έχουν αγάπη, φως και χρώματα στην καρδιά τους, με ανθρώπους με ψυχή και δύναμη που πάλευαν να σώσουν ότι μπορούσαν από τις περιουσίες των συνανθρώπων τους, αψηφωντας συχνά τις δικές τους! Το πράσινο που χάθηκε σύντομα θα το ξανά χτίσουμε, το μαύρο σύντομα θα το εξαφανισουμε!
Ευχαριστώ τόσο πολύ τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου αυτές τις 2 τραγικές μέρες, τον Παναγιωτης Κουκουλας και όλα τα παιδιά του Βεγγέρα που μόνο σηκωτη δε με πήραν για να φύγω από το σπίτι όταν η φωτιά ήταν δίπλα μου, τον κο Γιάννη που με πήρε από τον ποταμό και με πέρασε μέσα από τη φωτιά για να δω τι έγινε στο σπίτι, τα παιδιά του πανέμορφου 7th heaven Τασσος Κουρλιαφτης και Panagiotis Kourliaftis που με περιεθαλψαν για ώρες όσο ειμασταν εκεί αποκλεισμενοι και δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα από τον καπνό και τις στάχτες, ενώ ταυτόχρονα έτρεχαν στο σπίτι μου για να ρίξουν νερό να σβήσει ότι έκαιγε ακόμα..
Ευχαριστώ όλους εσάς που με πήρατε τόσα τηλέφωνα και στείλατε τόσα μηνύματα, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε ούτε μπαταρία, αλλά ούτε ανάσα για να μιλήσω.. Ευχαριστώ τόσο πολύ και έναν τόσο ιδιαίτερο άνθρωπο που κατάφερε από μακριά να με ηρεμισει και να γλυκάνει την ψυχή μου..
Είμαστε όλοι εδώ, είμαστε καλά, είμαστε δυνατοί, είμαστε πολυυυυυυ επίμονοι, λατρεύουμε τα Βατερα μας, είναι η αναπνοή μας, η μεγάλη μας αγάπη, και θα μεταμορ
