Του Μιχάλη Λαγκαδά
Φωτογραφία: Γιώργος Παπαδόπουλος
Σκηνή 1η: Είναι Σάββατο μεσημέρι και κάνω την βάρδια μου στην έκθεση με τίτλο “Μικρασία Αλλησμόνητες Πατρίδες. Από την Μεγάλη Ιδέα στην καταστροφή” , που διοργανώνουν ο Σύλλογος κατοίκων Κουλμπάρας και Κιόσκι “Το Κιρκινέτσι” και ο Σύλλογος Μικρασιατών Σκάλας Λουτρών “Το Δελφίνι” , στο κτήριο που έχει παραχωρηθεί στην ΦΕΜ , στο Κάτω Κάστρο. Ανεβαίνει με κόπο τις σκάλες και μπαίνει στην έκθεση μια γηραιά κυρία . Συστήνεται ως καθηγήτρια Αρχαίων Ελληνικών στην Αγγλία και μου λέει ότι ήρθε στην πόλη , διότι ήθελε να δει την έκθεση (!!!) , καθώς είχε κι εκείνη κάνει μια μικρή σχετική μελέτη . Αφού περιηγήθηκε την έκθεση και κάναμε μια σχετική κουβέντα , φθάνοντας στην τεταμένη κατάσταση που υπάρχει σήμερα με τις προκλήσεις της Τουρκίας , μου εξέφρασε και τα παράπονά της. Έψαχνε ολόκληρη μέρα να βρεί την είσοδο του Κάστρου και ευτυχώς που προθυμοποιήθηκε ένα γκαρσόνι από ταβέρνα της Επάνω Σκάλας και της την έδειξε. Εντυπωσιασμένη από το κάστρο , αλλά “….δεν υπάρχει τουαλέτα , ούτε ένα μέρος να σταθείς και να πιείς κάτι δροσερό”.
Δεν μπορώ να βρω ένα οδηγό της πόλης , δεν υπάρχει ένα γραφείο για πληροφορίες” ,συνέχισε. “Δεν είναι πολύ τουριστική πόλη η Μυτιλήνη” της λέω. “I noticed that” , ήταν η άμεση απάντηση.
Στην απορία της γιατί δεν βρίσκει πουθενά καρτποστάλ , της υπέδειξα ένα παλιό βιβλιοπωλείο της Ερμού , όπου ίσως έχουν ξεμείνει κάποιες . “Ξέρετε τώρα με τα email και τα κινητά ….δοκιμάστε στο Μόλυβο ή στην Ερεσό” της είπα και την ξεπροβόδισα.
Σκηνή 2η : Την επόμενη μέρα , Κυριακή στέκομαι στην είσοδο του κτηρίου. Παρακάτω , στον νέο ποδηλατόδρομο περνάν δύο νέοι σε ηλικία τουρίστες , με αθλητική περιβολή. “Where is the entrance of the castle???” μου φωνάζουν….!
Σκηνή 3η : Μετά από δυο μέρες , 27/9 Παγκόσμια Ημέρα του Τουρισμού , εγώ κουρεύομαι στον Γιώργο και κουβεντιάζω μαζί του για αυτά που προανέφερα. “Εγώ να δεις μου λέει , επέστρεφα με το ποδήλατο από Χαραμίδα και λίγο πριν το Πυροφυλάκειο διασταυρώθηκα με ένα αυτοκίνητο νοικιάρικο. Σταματά ο οδηγός , κατεβάζει το παράθυρο και με ρωτά : “Καλά πάμε για ….Μυτιλήνη???” Προφανώς είχε νοικιάσει το αυτοκίνητο από το αεροδρόμιο. Θυμήθηκα κι εγώ τις δεξερωπόσες φορές, όταν έμενα ακόμα στο πατρικό στην Βοστάνη , με είχαν ρωτήσει απηυδισμένοι οδηγοί , αν πάνε καλά για ……αεροδρόμιο!!!! ΥΓ. Ήρεμα κι ευγενικά προς τους Δημοτικούς μας Άρχοντες ” ΒΑΛΤΕ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΡΕΕΕΕΕΕ”!
