Όλγα Σαλιαμπούκου – φωτογράφος
Η μικρή καλλιτέχνης του φακού, Όλγα Σαλιαμπούκου, έμαθε από παιδί ν’ αγαπάει δύο πράγματα: Τη φωτογραφία και τα ταξίδια. Με την κάμερα της στο χέρι, από μικρή η Όλγα ακολουθώντας τα χνάρια του μπαμπά της ταξίδεψε πολύ αποκτώντας έτσι πολύτιμη εμπειρία και τόλμη.Γέννημα θρέμμα του νησιού ωστόσο, συγκινείται ακόμα από την πλούσια παράδοσή του και την άγρια φύση του, που χρόνια τώρα την προκαλεί να την «δαμάσει» με το φακό της. Έτσι φέτος, μετά από την περιπλάνησή της στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική, επιστρέφει στο νησί με ένα νέο «μεθυστικό» πρότζεκτ. Το φωτογραφικό ταξίδι της Όλγας στις Λεσβιακές ποτοποιίες, ξεκινά αυτό το διάστημα αποκαλύπτοντας την …τρίτη της αγάπη, που δεν είναι άλλη από το ούζο! «Υπάρχει πολύ αγάπη για το ούζο στο νησί και νομίζω ότι αυτό το κομμάτι, αλλά και ο τρόπος που φτιάχνεται δεν έχει αναδειχθεί καθόλου», λέει η Μυτιληνιά φωτογράφος που ετοιμάζεται να μας μεθύσει με τις εικόνες της…
Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη φωτογραφία; Ποια ήταν η πρώτη έμπνευση, η αφορμή;
Ο. Σ. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που υπήρχε γενικά αγάπη για τις τέχνες και τη δημιουργία.
Έπαιξε τεράστιο ρόλο η αγάπη του πατέρα μου και το ταλέντο της αδελφής μου.
Θυμάμαι υπήρξε περίοδος που είχαμε σκοτεινό θάλαμο στο σπίτι..
Μετά απλά ήρθε το στάδιο που ήμουν μονίμως με μια μηχανή στο χέρι.
Στην αρχή πιο ντροπαλά, έβγαζα ας πούμε τα πόδια των ανθρώπων.
Συνεχίζω βέβαια να το κάνω και σήμερα.
Πότε άρχισες να δουλεύεις ως φωτογράφος;
Ο. Σ. Η επαγγελματική μου εμπειρία είναι μικρή. Ξεκίνησα να δουλεύω στην Αθήνα όταν σπούδαζα στο Πάντειο, στο τμήμα Κοινωνικής πολιτικής. Εκεί έκανα τα πρώτα μου workshops σε συνδυασμό με τα σεμινάρια και τα μαθήματα που παρακολούθησα. Αργότερα ήρθαν κάποιες συνεργασίες με τη Lifo και το GREKA τις οποίες διατηρώ ακόμη.
Στη Μυτιλήνη βλέπω πολύ κόσμο με μια κάμερα στο χέρι. Είναι το ιδιαίτερο φως της πόλης που δίνει το κίνητρο ή πρόκειται περί μόδας;
Ο. Σ. Θεωρώ ότι καταδεικνύει γενικότερα μια τάση. Είναι πολύ εύκολο πια να έχεις στην κατοχή σου ένα εργαλείο που να βγάζει όμορφες εικόνες. Όλοι έχουν ένα κινητό με φοβερές δυνατότητες, μια κάμερα κλπ. Υπάρχουν εκατοντάδες εφαρμογές με φίλτρα που σε βάζουν στη διαδικασία να παίξεις κι εσύ με τον φακό, υπάρχουν τα social media όπως το instagram, το facebook που προωθούν αυτήν την τάση…
Όποιος πιάνει όμως ένα κινητό δεν γίνεται αυτόματα και φωτογράφος…
Ο. Σ. Ναι συμφωνώ, απλά καλλιεργεί την αισθητική σου όσον αφορά την εικόνα. Το τι βγάζεις τελικά, εξαρτάται από το πόσο σέβεσαι αυτό που κάνεις, εξαρτάται από τον τρόπο που εκθέτεις τα πράγματα, από τον τρόπο που το συμπληρώνεις όλο αυτό εσύ ο ίδιος και με το τι κάνεις παράλληλα στη ζωή σου, τι επιρροές έχεις.
Τα ταξίδια σε βοήθησαν στο να καλλιεργήσεις τη δική σου αισθητική σε σχέση με την εικόνα;
Ο. Σ. Τα ταξίδια βοηθάνε παντού. Σε καλλιεργούν σαν άνθρωπο, πόσο μάλλον σαν καλλιτέχνη. Οι γονείς μου ταξιδεύουν πολύ, έτσι και εγώ ακολουθώντας τα βήματα τους έφυγα από πολύ μικρή έξω. Έχω εικόνες από Σμύρνη, Λονδίνο, Κοπεγχάγη, Βαρκελώνη, Ολλανδία, Βραζιλία. Κάθε μέρος έχει να σου χαρίσει εικόνες που δεν μπορεί να το κάνει άλλο. Να επηρεάσει τις αισθήσεις σου και το ποιος είσαι και αν είσαι τυχερός να το αποτυπώσεις για να το θυμάσαι.
Τι έχει για σένα μεγαλύτερη σημασία σε μια λήψη; Τι σου αρέσει να τραβάς περισσότερο;
Ο. Σ. Έχω θέμα με τη στιγμή. Η φωτογραφία είναι καθημερινότητα, χαμόγελα και κινήσεις.
Δυσκολεύομαι λίγο στις “στημένες λήψεις”, λατρεύω τα αρχιτεκτονικά θέματα
και φυσικά το παραδοσιακό οικιστικό κομμάτι της Λέσβου.
Γλέντια, παιδικά πρόσωπα και λεπτομέρειες μπορούν να με κάνουν να τα επεξεργάζομαι μέσα απ’ τον φακό.
Τι εξακολουθεί να σε εντυπωσιάζει και να αποτελεί πηγή έμπνευσής σου στο νησί;
Ο. Σ. Η φύση. Για να είσαι ευτυχισμένος στη Λέσβο πρέπει ν’ αγαπάς τη φύση της. Ν’ αγαπάς τα βουνά, τις θάλασσες πάνω απ’ όλα. Και ν’ αγαπάς και τις παραδόσεις της. Είμαι σε φάση που το ζω και το παρατηρώ. Δεν θέλω ακόμη να το αποτυπώσω.
Υπάρχουν συνεχιστές της μεγάλης καλλιτεχνικής παράδοσης του νησιού;
Ο. Σ. Ναι υπάρχει κόσμος και ιστορία και παράδοση. Η Λέσβος εμπνέει τους καλλιτέχνες. Όποιος άνθρωπος έχει έρθει στη Μυτιλήνη τη λατρεύει. Πόσο μάλλον αν έχει σχέση με κάποιον καλλιτεχνικό τομέα. Είναι καθαρός σαν τόπος, πολύ. Έχουμε κρατήσει ανέπαφη τη φύση…
Ετοιμάζεις κάτι σχετικό με τον τόπο σου;
Ο. Σ. Ναι ετοιμάζω ένα κομμάτι σχετικό με τις ποτοποιίες. Εξαιτίας της αγάπης μου για το ούζο και επειδή δεν έχουμε ασχοληθεί όσο θα έπρεπε σε αυτό το επίπεδο με την ανάδειξη της τέχνης της ποτοποιίας. Έχω ζητήσει την άδεια και τη συνεργασία του Συνδέσμου ώστε να συγκεντρώσω το υλικό. Σκοπός είναι να γίνει μια έκθεση. Θα ήταν ωραίο να υπάρξει και ένα λεύκωμα…
Οι ανεξάντλητες προσφυγικές ροές που κατέφθασαν στη Λέσβο έφεραν μαζί τους και νέες εικόνες. Άλλες ελπιδοφόρες και εμβληματικές, άλλες θλιβερές και μακάβριες…
Ο. Σ. Ναι είχα κι εγώ τις ενστάσεις μου. Γι’ αυτόν το λόγο άργησα πολύ να σηκώσω την μηχανή μου. Μέχρι στιγμής έχω βγάλει μόνο αισιόδοξες εικόνες, χαμόγελα, ελπίδα. Ήμουν πάρα πολύ αμήχανη στην αρχή και ανώριμη αν θες. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ μέχρι τον Σεπτέμβρη. Μετά άρχισα να το συνδυάζω και με εθελοντισμό και έτσι προέκυψαν κάποιες εικόνες.
Είσαι σύμφωνη με τη διάδοση φωτογραφιών όπως αυτή του μικρού Αϊλάν;
Ο. Σ. Θεωρώ ότι το φωτορεπορτάζ είναι βασικό στοιχείο της ειδησιογραφίας.
Ο κόσμος πρέπει να μάθει και η εικόνα είναι ένας τρόπος μετάδοσης,
πιο ειλικρινής και πιο άμεσος απ’ τα λόγια. Στο νησί και τα παράλια της Μ.Ασίας τα τελευταία χρόνια έχουν εκτυλιχτεί αναρίθμητες τραγωδίες,που δεν συνάγουν με την κοινή λογική της σύγχρονης πραγματικότητας. Απλά μάλλον χρειαζόταν κάτι συναισθηματικά φορτισμένο για να τραβήξουμε έστω για λίγο την προσοχή του πλανήτη στα όσα γίνονται εδώ. Πολλές φορές απλά τίθενται ζητήματα σεβασμού και διαχείρισης των στιγμών του άλλου και εκεί είναι πολύ λεπτές οι γραμμές.
