Του Βαγγέλη Γκιγκιλίνη
Σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, υπάρχουν (με κάθε επιφύλαξη, αφού ανά πάσα στιγμή μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα) δύο εκδοχές για το πιθανό αποτέλεσμα στις εκλογές της 25.6.2023.
Πρώτη εκδοχή. ΝΔ 42-43%, ΣΥΡΙΖΑ 15-16%, ΠΑΣΟΚ 11-13%, ΚΚΕ 8-9%, ΕΛ.ΛΥΣΗ 4-5%, ΠΛΕΥΣΗ 4%, ΝΙΚΗ 4%, ΜΕΡΑ25 2-3% ΛΟΙΠΑ 5-6%, δηλαδή επτά ή οκτώ κόμματα στη νέα Βουλή
Δεύτερη εκδοχή ΝΔ 40-41%, ΣΥΡΙΖΑ 21-23%, ΠΑΣΟΚ 10-11%, ΚΚΕ 8-9%, ΕΛ.ΛΥΣΗ 4-5%, ΠΛΕΥΣΗ 2-3%, ΝΙΚΗ 2%, ΜΕΡΑ25 2% ΛΟΙΠΑ 5-6%, δηλαδή 5 ή 6 κόμματα.
Και οι δύο εκδοχές θα δώσουν αυτοδυναμία, η δεύτερη μάλιστα παντοδυναμία στο κόμμα της ομάδας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Επίσης η «πολυφωνία» των 8 κομμάτων δεν είμαι βέβαιος, αν μπορεί να προσδώσει απ’ολους κάτι ουσιαστικό στον διάλογο και τη δημοκρατία, κάποιοι βέβαια ίσως προσβλέπουν μόνο στην επικοινωνία της γραφικότητας τους.
Στην παρούσα φάση δεν υπάρχει κόμμα που να κυριαρχεί στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σήμερα, τούτο ίσως δε μπορεί να γίνει και ίσως δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία.
Έχει όμως ιδιαίτερη σημασία μακροπρόθεσμα, καθώς είναι απαραίτητο να υπάρχει πάντα ένας ισχυρός πόλος αντιπολίτευσης που να περιορίζει την ενδεχόμενη ασυδοσία και αλαζονεία του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος.
Η δημοκρατία στις ημέρες μας δυστυχώς λειτουργεί με κανόνες φόβου, δηλαδή το κυβερνών κόμμα μετριάζει την εξουσιαστική απολυταρχία του και λειτουργεί κάπως «δημοκρατικά», μόνο όταν έχει έναν ισχυρό αντίπαλο και φοβάται αφενός ότι αυτός θα εκμεταλλευτεί αυτά τα λάθη του και μπορεί να γίνει στη θέση του Ιζνογκούντ, αφετέρου ότι αν αυτός γίνει, θα προχωρήσει (μέσω της μη αυτοδιοικούμενης δικαιοσύνης) σε ποινική διερεύνηση των πράξεων και παραλείψεων του, για τούτο και αναγκάζεται να λειτουργεί πιο νόμιμα…
Τους πολλούς και μικρούς σχηματισμούς δεν τους φοβάται, όσο μάλιστα αυτοί δεν βρίσκουν μεταξύ τους κανένα σημείο επαφής και συνεργασίας το κυβερνών κόμμα, θα «κάνει πάρτυ στο νησί»
Η εποχή μας, εποχή της επικοινωνίας, της τεχνητής νοημοσύνης και των παγκόσμιων οικονομικών ανακατατάξεων (μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που χρησιμοποιούν ως όχημα τα κράτη), έχει ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό την δια της κάθε μορφής επικοινωνίας, ταχύτητα μεταβολής των συνθηκών.
Η δυναμική των κομμάτων, μέσω των νέων μέσων επικοινωνίας μπορεί να αλλάξει δραματικά, μέσα σε λίγες εβδομάδες, λίγες μέρες, ακόμα και λίγες ώρες.
Μια δήλωση, μια ανάρτηση, ένα σκάνδαλο (συνήθως όχι πολιτικό και ουσιαστικό), ακόμα κι τα fake news, μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανατρέψουν τα παραδοσιακά δεδομένα.
Όποιος μπορεί να ελέγξει την διακίνηση και τον αποκλεισμό αυτής της επικοινωνίας…κερδίζει
