Από το προφίλ της Μαρίας Λουκά
Κάγκελα ανάμεσα σε δύο αδέρφια, ο ένας επιζών του ναυαγίου, ο άλλος ταξίδεψε από την Ολλανδία για να τον βρει ζωντανό ή νεκρό.
Πωρωμένοι από τη βία, διαβρωμένοι από το μίσος για τους φτωχούς, τους ευάλωτους, τους κατατρεγμένους, ποτισμένοι από το δηλητήριο της μικροεξουσίας της καταστολής και της τιμωρίας, βουτηγμένοι στην απάνθρωπη γραφειοκρατία του αυταρχισμού, παντελώς ανίκανοι να ριγήσουν από τα δράματα και τις ελπίδες των Άλλων, οι σύγχρονοι ανθρωποφύλακες, οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι και οι θλιβεροί οπαδοί τους. Δε φρόντισαν εκείνοι που πέρασαν μέσα από την κόλαση για να ανταμώσουν, τουλάχιστον να μπορούν να αγκαλιαστούν σαν άνθρωποι.
Η δική τους συγκίνηση, όμως, του Φαρντί και του Μοχάμεντ, η δική τους αγάπη, το δικό τους τρέμουλο, είναι πιο δυνατά απ’ τα κάγκελα. Κάτι ξεφεύγει πάντα από τη θηριωδία, από τα τείχη, από τους φράχτες, από τα σύνορα, κάτι για να χουμε να κρατιόμαστε τη στιγμή του οδυρμού
Η φωτογραφία είναι του Βίκτωρα Αντωνόπουλου
