Είναι ο ένας εκ των δύο υιών, του κτηνιάτρου Γιάννη Τσακίρη. Ο Στέλιος, από παιδί ήταν μέσα «στα πόδια του μπαμπά του» και έβλεπε τη σχέση του με τα ζώα, είτε αυτά ήταν παραγωγικά, είτε συντροφιάς, είτε ζώα του δρόμου.
Το μικρόβιο αναπτύχθηκε με τα χρόνια και ο Στέλιος βρέθηκε μετά από ένα κύκλο σπουδών στο Ντουμπάι να γιατρεύει άγρια και σπάνια είδη ζώων αλλά και να εμπλουτίζει το ήδη σπουδαίο βιογραφικό του. Σήμερα βρίσκεται σε μια κλινική ζώων και μεταδίδει τη φιλοζωία του αλλά και δίνει τις πολύτιμες συμβουλές του.
Τον πετύχαμε στο νησί και συνομιλήσαμε για τα ζώα αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια.
Γιατί κτηνίατρος και γιατί τόσο μακριά ;
Ήθελα από μικρός να γίνω κτηνίατρος, βλέποντας τον πατέρα μου να αντιμετωπίσει πολλά ενδιαφέροντα και ιδιαίτερα περιστατικά.
Μου άρεσε το απρόβλεπτο κομμάτι της δουλειάς, μπορεί μια μέρα να κάναμε χειρουργείο, κλινική εξέταση σε κατοικίδια και την επόμενη να πηγαίναμε σε στάβλους για άλογα και άλλα παραγωγικά ζώα…
Στο Ντουμπάι, κατέληξα σε σχετικά νεαρή ηλικία αφού στόχος μου ήταν να φύγω από την Ελλάδα για κάποιο καιρό, καθώς μου αρέσουν τα ταξίδια , και ήθελα να δω πως εξασκείται η κτηνιατρική σε άλλα μέρη του κόσμου, θεωρώντας ότι θα ήταν πολύτιμη εμπειρία.
Αρχικά σκεπτόμουν την Αγγλία, όπου υπάρχει μια δυνατή κτηνιατρική παράδοση , αλλά λόγω μιας φίλης μου που δούλευε στο Ντουμπάι, την ακολούθησα και βρήκα δουλειά εκεί.
Γιατί σε άγρια ζώα;
Η πρώτη μου δουλειά στο Ντουμπάι ήταν σε μια κλινική με ειδίκευση στα εξωτικά ζώα. Εκεί είδα πολλά περιστατικά, από απλά κουνέλια και άλλα τρωκτικά, μέχρι λιονταράκια, γενειοφόρους δράκους και πιθήκους.
Ήταν κάτι που με τράβηξε από την αρχή λόγω της ιδιαίτερης πρόκλησης στη διαχείριση των περιστατικών και τις ομορφιάς των εξωτικών ζώων .
Θα γύριζες ποτέ πίσω ;
Σίγουρα μου αρέσει πολύ στο νησί και έρχομαι τουλάχιστον μία φορά το χρόνο. Αλλά είμαι 10 χρόνια στο Ντουμπάι και νομίζω ότι ήδη έχω συνηθίσει σε έναν άλλο τρόπο ζωής που θα με δυσκόλευε να ξεκινήσω κάτι στο νησί μετά από τόσο καιρό.
Τι σου λείπει από τη Λέσβο;
Παρά πολλά πράγματα, οι χαλαροί ρυθμοί ζωής , το φαγητό, η θάλασσα και η φύση…
Βλέπεις να έχεις αλλάξει η φιλοζωία των Λέσβιων σε σχέση με τα χρόνια που ήσουν εδώ παιδί;
Σίγουρα ναι. Βλέπω πολύ περισσότερο κόσμο να έχει κατοικίδια, λιγότερα αδέσποτα ζώα και βλέπω κόσμο να φέρνουν τα σκυλάκια τους μαζί τους σε μαγαζιά και παραλίες, που δεν ήταν συνηθισμένο όταν ήμουν παιδί.
Ποιά είναι τα σχέδια σου για το μέλλον ;
Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα. Έχω τη γυναίκα μου, η οποία είναι Ολλανδέζα, γνωριστήκαμε στο Ντουμπάι και τα 2 κορίτσια μου σαν προτεραιότητα, και θα εξαρτηθεί από όλους μας που θέλουμε και που μπορούμε να πάμε…
