Τον συνάντησα στο εργαστήρι του Δημήτρη Κουβδή, στον Άγιο Στέφανο.
Ήταν μια από αυτές τις Κυριακές που τα τζιτζίκια «έκρωζαν» από νωρίς το πρωί, σημάδι ότι θα είχε πολύ ζέστη, όπως και έγινε.
Πήρα μαζί τον 15χρονο γιό μου Βαγγέλη (πάντα με ακολουθεί αν πρόκειται να γνωρίσει μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα) για να μιλήσει δια ζώσης με έναν επιστήμονα, καθηγητή Πανεπιστημίου, συγγραφέα και παραγωγό αλλά κυρίως για να μάθει περισσότερα για το περίφημο Imperial College στο οποίο είναι καθηγητής Εξελικτικής Αναπτυξιακής Βιολογίας.
Η αρχή πάντα στις προγραμματισμένες συνεντεύξεις είναι περίεργη, μέχρι να βρεις ένα τρόπο να συνδεθείς με αυτόν που έχεις απέναντί σου.
Έχει απίστευτο ενδιαφέρον το πώς οι «κάλυκες» της αντίληψης ανοίγουν για να σου προσφέρουν μια εμπειρία – κυρίως γνώσης- με αυτόν που βρίσκεται εκεί και περιμένει τις ερωτήσεις που θα τον βοηθήσουν να ξετυλίξει την ιστορία του.
Με τον Αρμάντ ήταν σχεδόν εύκολο.
Σε ένα τραπέζι μέσα στο εργαστήριο του κου Κουβδή μαζί με την κυρία Ολυμπία να μας βγάζει καφέδες και γλυκά, κουλούρια και παγωμένα νερά, ξεκινήσαμε σαν δυο φίλοι που πίνουν τον καφέ τους και αρχίσαμε να βιώνουμε την ομορφιά της επικοινωνίας, που έκανε την Κυριακή να γίνει άξια ενδιαφέροντος.
Οι φιλοσοφικές έννοιες του Αριστοτέλη, έκαναν αρκετές γύρες στις κουβέντες μας για να μου δώσει ο Αρμάντ να καταλάβω, πως μέσα από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία αποκωδικοποίησε την σχέση του με το νησί, ως μια συγκλονιστική Αριστοτελική σύμπτωση.
Από το 2001 και μετά έρχεται στη Λέσβο αισθανόμενος μια σύνδεση με το νησί και την ιστορία του.
Η μελέτη για τον αγαπημένο του Αριστοτέλη που γέννησε ένα βιβλίο «Η ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ» ΠΩΣ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΕΠΙΝΟΗΣΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, αλλά και ένα ντοκιμαντέρ “Aristotle’s Lagoon”, με χιλιάδες προβολές από το BBC, οι διαλέξεις και οι δεκάδες άλλες δράσεις στο όνομα του αρχαίου φιλόσοφου έχει κλείσει πια για τον Αρμάντ, τον κύκλο της, που ήδη έχει βρει, το επόμενο θέμα μελέτης, το οποίο και αυτό πηγάζει από το νησί και την ιστορία του.
Ο ίδιος, περιπλανώμενος για χρόνια στην Αρχαία Πύρρα αλλά και τα βουνά και λαγκάδια, για να δει αυτά που από περίπου δύο χιλιάδες χρόνια πριν, κατέγραψε ο Αριστοτέλης, για να εξερευνήσει τα μυστήρια του φυσικού κόσμου, ως ο πρώτος ιστορικά βιολόγος και φιλόσοφος, ήταν η αρχή του προσωπικού του τέλους.
Σήμερα θεωρεί ότι ο κύκλος τους έκλεισε και ήρθε καιρός για άλλα σημαντικά για τον ίδιο αλλά και για τους ιστορικούς του κόσμου.
Τους τελευταίους μήνες έχοντας νοικιάσει ένα εγκαταλελειμμένο εργαστήρι αγγειοπλαστικής, αφουγκράζεται τα ιερά χώματα και μαθαίνει αγγειοπλαστική, απόλυτα συνεπής στην τέχνη, τον χρόνο και την λεπτομέρεια αλλά και σε αυτά που του μαθαίνουν οι αυτοδίδακτοι αγγειοπλάστες της περιοχής, όπως ο φίλος του, Δημήτρης Κουβδής, που με προσκάλεσε να τον γνωρίσω.
Σε ένα λεσβιακό παλιό αγροτόσπιτο χωρίς τις ανέσεις ενός ενοικιαζομένου δωματίου, που θα μπορούσε κάλλιστα να υποστηρίξει ο ίδιος, ο Αρμάντ μελετά , συγγράφει αλλά και στοχάζεται, απολαμβάνοντας με αριστοτελική προέκταση την απλότητα της ευδαιμονίας της ζωής, μιας Ελλάδας που χάνεται.
Σε αυτά τα χώματα, επέστρεψε και ο ίδιος καθώς ήθελε να εμβαθύνει στην αγγειοπλαστική τέχνη, μαθαίνοντας εξ αρχής κάτι τόσο δύσκολο, που εμπεριέχει ιστορία, τέχνη ταλέντο και επιμονή.
Σήμερα ο στόχος του είναι να επιστρέφει όποτε του το επιτρέπει η ακαδημαϊκή του καριέρα και να πηγαίνει στο εργαστήριο κάθε πρωί και απόγευμα με μια εξαντλητική συνέπεια και να πασαλείβει με πηλό την καθημερινότητά του. Το ζει, το γεύεται και το μαθαίνει μέσα από τη δράση, ως ένα αριστοτελικό αποτύπωμα.
Σε αυτή τη συνάντηση το παρών έδωσε και ο σκηνοθέτης του, Harry Killas, γνώστης της αρχαίας ελληνικής ιστορίας καθώς και μερικών λέξεων στη ντοπιολαλιά που έδωσαν μια χιουμοριστική διάθεση στην παρέα.
Και καθώς πήρα το δρόμο της επιστροφής , πάλι μου ήρθε αυτό το περίεργο συναίσθημα που θέλει τους κατ’ επιλογήν Λέσβιους να ξέρουν , να νοιάζονται και να καταγράφουν όλα τούτα τα μοναδικά και πολύτιμα που έχουμε,
τα οποία αρνούμαστε να μάθουμε , να ανακαλύψουμε και να εκμεταλλευτούμε ….
