Από το προφίλ της Βασιλικής Πλιάτσικα*
Από χτες το πρωί που έγινε αντιληπτό ότι θα χάσουμε το κομμάτι του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας που δεν είχε καεί το 2007 και το 2021, παρακολουθώ σε μια εφαρμογή εναγωνίως τη διαδικασία της πυρόσβεσης αλλά κυρίως, ένα συγκεκριμένο ελικόπτερο και τη διαδρομή του. Είναι αυτό που εικονίζεται στην φωτογραφία που βρήκα στο διαδίκτυο (φωτογράφος ο κ. Chris Tsakos), το NC154AC. Πρόκειται για ένα Sikorsky S-64E Skycrane της εταιρείας Erickson.
Μου έχει κάνει εντύπωση γιατί το βλέπω να βρίσκεται πάντοτε εκεί που η φωτιά είναι στο χειρότερό της στάδιο. Εχτές επιχειρούσε όλη μέρα, αδιάκοπα. Σήμερα πετάει από το πρωί και κινείται πάλι ανάμεσα στις μεγάλες εστίες, στο πάνω μέρος της πυρκαγιάς, αυτό που κινείται πια ανεξέλεγκτο προς την κορυφή του βουνού, και στο κάτω στην περιοχή του στρατοπέδου Καποτά όπου βρίσκεται οικισμός.
Σκέφτομαι ότι θέλω οι επιβαίνοντες (σε αυτό, και σε όλα τα σωστικά μέσα εννοείται!) να είναι καλά. Να προσγειωθούν ασφαλείς. Όχι μόνον ωφελιμιστικά, για να ξαναπετάξουν και να μας σώσουν. Αλλά γιατί εκπροσωπούν για μένα την Ελλάδα στην οποία θέλω να ζω. Αυτή των ανθρώπων που υπερασπίζονται την πατρίδα τους έμπρακτα, που προσφέρουν σε αυτή τον εαυτό τους, που κάνουν τη δουλειά τους, που προσφέρουν λειτούργημα. Θέλω να ζω στην Ελλάδα του πληρώματος του NC154AC. Που δεν ξέρουμε και πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ ούτε το όνομά τους – για σκεφτείτε.
Η Ελλάδα των δοσίλογων, αυτών που βασανίζουν ανθρώπους δυστυχείς, όσων διεκδικούν την κατάλυση του Κράτους και την δημιουργία πολιτοφυλακών δεν είναι η δική μας Ελλάδα. Όσο κι αν κρύβονται μερικοί και μερικές πίσω από τον συντηρητισμό των εκκλησιαστικών κύκλων και της Εκκλησίας Α.Ε. δεν είναι καν χριστιανοί. Η χριστιανική διδασκαλία έχει λύσει προ πολλού το ζήτημα της αλληλεγγύης στον συνάνθρωπο κι όσοι ξεχνούν, ας ανατρέξουν στο κατά Ματθαίον 25: “ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. τότε ἀποκριθήσονται καὶ αὐτοὶ λέγοντες· Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε.”
Αυτοί οι ελάχιστοι είναι οι συνάνθρωποι σε ανάγκη ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής προελεύσεως. Ο Ιησούς *δεν* έθεσε προϋποθέσεις.
Θα μου πεις, πιστεύεις στην Δευτέρα Παρουσία, οπότε θα κριθούν αυτοί που δεν διακόνησαν τον ελάχιστο; Θα σου πω πιστεύω πρωτίστως στον Άνθρωπο.
Αυτή τη στιγμή η πυρκαγιά μαίνεται πολυμέτωπη. Ο δρυμός καίγεται ήδη. Έχουν καεί σπίτια, έχουν ξεσπιτωθεί άνθρωποι και η νύχτα που θα έρθει θα είναι δύσκολη. Το μέλλον που θα έρθει για όλο το λεκανοπέδιο θα είναι ζοφερό.
Θυμίζω ότι το 2021 η φωτιά στο Τατόι έκαιγε έξι ημέρες. Τίποτα δεν αποκλείεται όταν μια πυρκαγιά είναι εκτός ελέγχου και όλοι όσοι κατοικούμε στην περιοχή είμαστε ήδη έτοιμοι για τα χειρότερα. Μέσα σε όλη αυτή δυστυχία και την καταστροφή, είναι μεγάλη παρηγοριά κα παράδειγμα το πλήρωμα των Ανθρώπων του NC154AC.
*Η Βασιλική Πλιάτσικα είναι Αρχαιολόγος στο Υπουργείο Πολιτισμού
