Της Όλγας Καούκη
Ενώ εδώ και λίγους μήνες χαιρόμαστε επιτέλους την επαναλειτουργία του «καφενείου Αθανασιάδειο»,
την εικόνα ερήμωσης και εγκατάλειψης δίνει πια η αγορά του Πλωμαρίου, με το ιστορικό πανέμορφο «καφενείο του Κουτζαμάνη» να έχει μαζέψει καρέκλες και τραπέζια μέσα,
και να είναι κατάκλειστο… «λογω αναμονής νέας δημοπρασίας».
Το κλείσιμο του καφενέ-στολιδιού, (ιδιοκτησίας και αυτό του πάλαι ποτέ Δήμου Πλωμαρίου, αλλά δυστυχώς… νυν Μυτιλήνης), εκτός οικονομικής ζημιάς, πλήττει και ολόκληρο το Πλωμάρι, μιας και ήταν ανέκαθεν το σήμα κατατεθέν της μικρής μας πόλης, για ντόπιους, επισκέπτες και τουρίστες.
Και φυσικά με το κλείσιμό του (ποιος ξέρει για πόσο καιρό), θα διογκωθεί ακόμα πιο πολύ και θα πολλαπλασιαστεί και το τεράστιο κτιριακό του πρόβλημα, μιας και όλο το κτίριο έχει αφεθεί από την Δήμο να ρημάξει και είναι σε άθλια κατάσταση.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, λόγω των βρόχινων νερών που μπαίνουν από την εδώ και χρόνια χαλασμένη του σκεπή, τα εκθέματα (δωρεές πολιτών) στο «Λαογραφικό Μουσείο» που στεγάζεται στον επάνω όροφο –αλλά είναι μονίμως κλειστό λόγω επικινδυνότητας και εγκατάλειψης-, έχουν όλα μουχλιάσει και σαπίσει. Εκθέματα όλα από την καθημερινή ζωή των ντόπιων κατά τους δύο προηγούμενους αιώνες και πλήθος παραδοσιακών στολών.
Και δω η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τις δημοτικές αρχές των τελευταίων χρόνων που εγκατέλειψαν ΚΑΙ αυτό το κόσμημα, στο έλεος της φθοράς του χρόνου και δεν νοιάστηκαν να το συντηρήσουν ούτε μετά τις ζημιές που υπέστη από τον σεισμό του 2017.
