Πρωτοφτάνεις στο νησί ανοιξούλα, ωραίος καιρός, Πάσχα κοντά και με διάθεση «έτοιμη για όλα»! Κανονίζεις επαγγελματικό ραντεβού χωρίς να το πεις σε κανέναν, διαφημίζεις τον εαυτό σου όσο καλύτερα μπορείς για μια δουλειά που δεν έχεις ξανακάνει (δεν είχες κ πολλά να πεις άλλωστε!) κ μέσα σε λίγες ώρες βρίσκεις δουλειά που ξεκινάει ΑΜΕΣΑ!
Τρέχουμε τώρα! Νέο περιβάλλον, καινούριες συνθήκες, και βάζεις μπρος την προσαρμοστικότητα που νομίζεις ότι έχεις…!Ενθουσιασμός, ανυπομονησία, περιέργεια, αλλά κ το εύλογο αγχουλάκι! Παρουσιάζεσαι ΚΙΟΥΡΙΑ, με τα καινούρια σου, τα χαμογελά σου κ ακονισμένα μαχαίρια (που δεν σ ’αφήνουν να χρησιμοποιήσεις μην τυχόν κοπεί κάνα δάχτυλο…) Το κλίμα άκρως βοηθητικό, συνωμοτικά ομαδικό και επαγγελματικά φιλικό-αν υπάρχει αυτό σαν έννοια…Ακούς 268 καινούρια πράγματα τη μέρα…αλλά ο εγκέφαλός σου δεν είναι πλέον τόσο απορροφητικός (μέση ηλικία, είπαμε!), οπότε ρωτάς, ξαναρωτάς και τελικά μαθαίνεις κάνοντας! Κάνοντας προσπάθεια, κάνοντας πειράματα, κάνοντας λάθη και στην πορεία, κάνοντας και φίλους! Κ περίπου, πετυχαίνεις το σωστό αποτέλεσμα…περίπου…γιατί ποτέ δεν θα είναι ακριβώς αυτό που σου δείξανε…απειρία, γαρ!
Και αρχίζεις σιγά-σιγά κ «κυκλοφορείς»…στην κουζίνα, στη δουλειά, στο πατρικό σου κ πάλι…αλλά κυρίως στο καινούριο-παλιό νησί σου. Και βλέπεις την φαμίλια πιο πολύ, τους φίλους από το Γυμνάσιο λίγο παραπάνω αλλά κ φάτσες που δεν έχεις ξαναδεί γιατί-όσο να πεις- λείπεις κ τόσο καιρό…κ έχουν γεννηθεί καινούρια ανθρωπάκια! Όλοι σου φαίνονται γνωστοί και αναπόφευκτα χαμογελάς στους αγνώστους-καινούριο συναίσθημα! Σε ρωτάνε «Μωρέλιμ, ήρθες για Πάσχα…;»
Και τι να απαντήσεις…Λες ένα «Ήρθα και…βλέπουμε» γιατί ήδη γυρνοβολάει στο πίσω μυαλό σου η σκέψη…Αυτή που δεν ξέρει κανείς ακόμη, γιατί θες να σιγουρευτείς, να το έχεις σκεφτεί, να το νιώσεις σαν ιδέα και προοπτική… (Μωρε, λές…;) Σαν να σ ’αρέσει η πρωινή οδήγηση με φόντο την θάλασσα, σαν να χαίρεσαι που ο σκύλος έχει πιο πολλά μέρη να πάει βόλτα, που ο γιατρός σου είναι ένα λεπτό περπάτημα, που σε μια μέρα μόνο τελειώνεις και 2-3 δουλίτσες μαζί…με την προϋπόθεση βέβαια να μην έχεις υπερωρίες στο κουζινόβιο περιβάλλον για να τα κάνεις όλα αυτά! Γιατί, σιγά-σιγά καταλαβαίνεις πως στις μεγάλες αλλαγές, απλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα με τη μία… Ή επαγγελματική ζωή, ή οικογενειακή ζωή, ή φιλική ζωή…(να μην μιλήσουμε για προσωπική/ερωτική καν!). Γιατί ακόμη περνάς περίοδο αναπροσαρμογής κ μικρές φρικούλες εδώ κ εκεί…Διαχειρίσιμες; Διαχειρίσιμες θα πω και θα κλείσω εδώ…δεν είμαστε για τέτοια υπερανάλυση ακόμη…Να γνωριστούμε λίγο παραπάνω πρώτα…!
