Αν και ο Αριστοτελικός ευδαιμονισμός έχει ως κύριο στόχο του, την επίτευξη της ευτυχίας σε διάφορα επίπεδα, όσο περνούν τα χρόνια, βρίσκω την απόλυτη προσωπική ευδαιμονία σε ένα πιάτο καλομαγειρεμένου φαγητού.
Ακόμη και αν αυτό παραπέμπει περισσότερο στον Στωικισμό, ο ευδαιμονισμός της στιγμής, όπου ο ουρανίσκος γεύεται αρώματα και ξυπνά κυτταρικές μνήμες, όσο λίγο και αν διαρκεί, έχει τη δύναμη να γίνει μνήμη και μετέπειτα ανάμνηση που στωικά αναμένει τις συνθήκες ώστε να ξαναβγεί στην επιφάνεια.
Η απόλαυση λοιπόν είναι μια υποκειμενική έννοια και στην περίπτωση του φαγητού και της ευδαιμονιστικής επιλογής, μπορούμε να θεωρούμαστε τυχεροί, αφού οι προτάσεις που διαθέτει το νησί είναι πολλές και σχεδόν όλες καλές έως πολύ καλές .Εξαρτάται από το τι θέλει ο καθένας, πως και πότε το θέλει για να μπορέσει να βρει ακριβώς αυτό που χρειάζεται ώστε να ταξιδέψει για λίγο στη σφαίρα του ευδαιμονισμού. Από τούτο εδώ το δισέλιδο της εφημερίδας «ΠΟΛΙΤΙΚΑ» εδώ και κάμποσα χρόνια καταγράφουμε την ιστορία της γεύσης και παρουσιάζουμε , επιχειρήσεις , ανθρώπους , πιάτα , συνταγές και προϊόντα που σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, βάζουν την αυθεντική σφραγίδα της μεγάλης γαστρονομικής κουλτούρας μας.
Πιάτα με ιστορία ή έμπνευση, άνθρωποι που ο δρόμος τους έδωσε το χάρισμα των χρυσών χεριών, αφού μπορούν να εξελίσσουν την πρώτη ύλη σε κάτι που καταγράφεται στο παρόν και μετατρέπουν σημεία στο χάρτη του τόπου όπου η στιγμή, μαζί με τη γεύση γίνονται το απόλυτο χαρακτηριστικό μας.
Φέτα Γαλακτοκομικής
Μπορεί να την φάω σκέτη. Είναι γεμάτη, βουτυρένια και μυρίζει γάλα. Μάλιστα σε μια ξενάγηση στο τυροκομείο από τον Λάμπρο στα βουνά των Χιδήρων , έγινα ακόμη πιο φαν όταν είδα από κοντά την διαδικασία. Μαζί με το τυράκι, στην καλύτερη περίπτωση θα διαλέξω ένα ποτήρι καλό κρασί , όπως το κόκκινο του Άκρητου Οίνου που μου θυμίζει παλιά χειροποίητα κρασιά μικρής παραγωγής. Παρέα και λίγες ελίτσες, δικές μου, για σωστή αλμύρα ρουπαδιώτικη.
Ούζο Βαρβαγιάννη
Στην ποτοποιία του Ούζου Βαρβαγιάννη στο Πλωμάρι , στην πατρίδα του ούζου , αν δεν γνωρίσεις την Κα Βάγια , δεν έχεις επιτύχει να κατανοήσεις την κουλτούρα του ούζου.
Μοναδικά αρώματα σε έναν χώρο που είναι πάντα επισκέψιμος και η κινητήριος δύναμη κα Βάγια θα σου εξηγήσει τα πάντα για την ιστορία και το μοναδικό μας προϊόν. Το νέο αίμα της οικογενειακής επιχείρησης προχώρησε σε μια τετραλογία ετικέτας που έδωσε ακόμη μεγαλύτερη πρόσβαση στον σύγχρονο κόσμο.
Τρυγόνα με σπανάκι στον Μπαλουχανά
Καθημερινή μεσημεράκι, βρίσκομαι στον Μπαλουχανά στο Πέραμα. Αφού ρωτάμε με την παρέα μου αν είναι ανοιχτά , καθόμαστε στο πιο άνετο τραπέζι που βλέπεις από τρεις μεριές θάλασσα. Έξω βρέχει κι έχει μια ανεπαίσθητη νοτιά που φέρνει τη βροχή πάνω στο τζάμι. Η σόμπα είναι αναμμένη και ο Χρυσόστομος έχει κέφια. Μας φέρνει για πρώτο πιάτο μια σούπα κολοκύθας, βελούδινη και με μια ιδέα φρέσκου βουτύρου και μετά έρχονται παστά και διάφορα μεζεδάκια. Όμως αυτή η τρυγόνα με σπανάκι ήταν από τα ωραιότερα πιάτα ψαριού που έχω φάει .Λεπτή γεύση χωρίς να χάσει αυτή του ψαριού, με λίγα καρυκεύματα και φρέσκια ντομάτα που ίσα είχε πάρει μια βράση. Πιάτο για περισυλλογή και μπόλικη βούτα φρυγανισμένου ψωμιού.
Στον Ρεφενέ
Ο Νίκος στον Ρεφενέ , έχει την σπιρτάδα των παλιών γκαρσονιών. Ακόμη και αν αλλάξαμε γνώμη για το τραπέζι που κλείσαμε μέσα, με ευκολία, χάρη, χιούμορ και χωρίς καθόλου αγκομαχητό , μετέφερε το στρωμένο τραπέζι δίπλα στη θάλασσα, εκεί ακριβώς που θέλαμε. Ένα από τα πιο όμορφα , ρομαντικά και συνάμα γευστικά σημεία μέσα στην πόλη , όπου θα φας καλά, ενώ τα πιάτα θα έρθουν με σωστή σειρά και βέβαια όχι όλα μαζί…Στο τραπέζι μας ξεχώρισαν τα λαχανάκια με το ξινό αυγολέμονο για την όρεξη και οι ξεροψημένοι αμανίτες που εξαφανίστηκαν σε 5 λεπτά.
Σέρτικο
Μου αρέσει το ούζο. Και μου αρέσει τόσο με ψαρικά όσο και με κρεατικά. Αν και οι ειδήμονες θεωρούν ότι δεν πάει. Περί ορέξεως όμως …κολοκυθόπιτα , που λέει και ο λαός. Το ούζο, είναι μια ιεροτελεστία της παρέας, που τελικά καταλαβαίνεις ότι πιθανόν την ώρα του ούζου δεν έχει τόση σημασία η ποικιλία αλλά κυρίως η ποιότητα του μεζέ. Ο φίλος Ιγνάτης Πατρικόπουλος της ποτοποιίας ΕΒΑ το γνωρίζει καλά και κάθε φορά που έχει στα χέρια του κάτι εκλεκτό , θέλει να το μοιραστεί με φίλους. Εδώ ταιριάζει η αγαπημένη μου ρήση « Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει» κι εγώ ήμουν τυχερή που συνόδεψα το πικάντικο και πιπεράτο Σέρτικο, με χειροποίητο αυγοτάραχο Πολιχνίτου.
