…τις πρώτες βδομάδες της Μυτιληνέικης ζωής σου, μένεις αναγκαστικούλικα με την φαμίλια…Άφησες το σπιτάκι των Αθηνών, γειτονιά, παρέες, μοναξιές, Νέτφλιξ και την κούκλα Καλλιθέα και γύρισες…Χρυσομαλλούσα. Και τι ομορφιά, ελευθερία, φρέσκος αέρας, σπιτικό φαγητό, βόλτες με τον σκύλο στην ακροθαλασσιά-όσο σε αφήνει η νέα καριέρα βέβαια να τα χαρείς όλα αυτά…(Γιατί μ’ αυτά και μ’ αυτά, πήγες στης αδερφής σου το σπίτι, μια τον Απρίλιο που πρωτοέφτασες στο νησί και μετά ξανά τον Ιούλιο!- αφού έγκωσες και επαραιτήθεις…)
Και οι εβδομάδες γίναν μήνες και οι μήνες γίνανε 6μηνο… και κάπου είπες ένα «ΩΠΑ»…Μέση ηλικία και μένεις πού? Πίσω στα σπιτικά? Πίσω στην κουζίνα που ενίοτε μυρίζει κουνουπίδι κ πολύ συχνά κολοκυθάκια-κυρίως το καλοκαίρι? ΕΕΕ, όχι, δεν το βλέπεις…Υπέροχα η φροντίδα , η προσοχή, το νοιάξιμο και τα ψώνια στο σούπερ-μάρκετ, αλλάάά…Σαν να βγαίνει από μέσα σου μια φωνούλα να λέει: Θέλω μόνο δικό μου WiFiiiiiiiiiiii!!! Και μετά θέλω το σκυλί να μην τρώει bullying από τις 38 γάτες που έχουν υιοθετηθεί στο πατρικό! Και μετά θέλεις να χωρέσουν κάπου τα 43 ζευγάρια παπούτσια που έφερες μόνο για την καλοκαιρινή σεζόν! Και σου λείπει η αγαπημένη σου κούπα, ο καναπές που χωράς εσύ και ο σκύλος στα πόδια σου, η απλώστρα σου και το πλυντήριο που βάζεις 12 φορές τη βδομάδα γιατί σου αρέσει η μυρωδιά του μαλακτικού, ο τηλεφωνητής που έχει ακόμα μηνύματα μέσα από την γιαγιά, τα τηλεκοντρόλ σου και η …ησυχία να την πω…? Μια κάποια ησυχία… στο κεφάλι μέσα…να σκεφτείς τα πάντα αλλά και τίποτα ταυτόχρονα…
Και λές, ας ψαξουμε σπίτι κάπου όμορφα, κάπου γλυκά, κάπου χωριάτικα, κάπου δικό σου…Αλλά να που η Μυτιλην’ μας, έχει θέματα με τα σπιτάκια…φοιτητόνια, γκαρσονιερούλες, φουρνάκια με 2 μάτια και διακόπτη για θερμοσίφωνο, υπόγεια, ισόγεια, διαμερίσματα 50ετίας σε τιμές 2028, ή 28 τετραγωνικών με ενοίκιο βιλίτσας στην Ίμπιζα!
Και για πές, πού θα βάλεις κ όλη την πραμάτεια, τζατζαλοιστορία, ρουχοκατάσταση και τεχνολογικό εξοπλισμό που χωρούσε άνετα στην Καλλιθέα, ολέ? 3άρι όπως και δήποτε! Καλή τύχη αγαπημένη μου! Το βρίσκεις όμως ρε θηρίο-πας στο πιο ιδιαίτερο απ’ όλα όσα είδες! Σου ταιριάζει, σε χωράει και έρχεται και με κρυφές χαρές-που δεν είναι του παρόντος! Λίγο προβληματικό Φενγκ Σούι έχει το καημένο, γιατί χάνει νερά από κάπου, αλλά κι αυτό λύνεται με λίγο υπομονή και λίγα λεφτάκια…- που δεν έχεις. Τι κι αν ο σκύλος είναι ολίγον τυφλός και δεν ακούει και υπέροχα? Τα ‘μαθε τα κατατόπια όλα μια χαρά και χοροπηδάει ήδη στα κρεβάτια!
Άντε να δούμε…θα στεριώσουμε…?
