Από την ομάδα “Παρκάρω σαν ηλίθιος”
Επιστολή σχετικά με την κυκλοφοριακή πραγματικότητα στην πόλη της Μυτιλήνης
Αυτή τη στιγμή, η κατάσταση στους δρόμους της πόλης μας μπορεί να περιγραφεί μόνο με λέξεις όπως ΑΣΥΔΟΣΙΑ, ΑΝΟΜΙΑ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ – και αυτές είναι μόνο οι λέξεις από άλφα…
Επί σειρά ετών, η ΕΠΙΛΟΓΗ των δημοτικών αρχών να ΜΗΝ ασχολούνται με το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης, έδωσε μορφή σε αυτό το τερατούργημα που παρατηρούμε καθημερινά να γιγαντώνεται στους δρόμους της πόλης.
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς…
Αδυναμία εφαρμογής ακόμη και των απλούστερων κανόνων οδικής κυκλοφορίας από τους δημότες, όπως η εκτεταμένη, παγιωμένη και εγκληματική σε όλη την πόλη παραβίαση μονοδρόμων, για να γλιτώσουν λίγα δευτερόλεπτα. Αόρατα stop, διπλοπαρκάρισμα, στάθμευση πάνω σε στροφές και ράμπες, παντελής έλλειψη ενσυναίσθησης και αντίληψης της πλειοψηφίας των οδηγών. Γονείς που τσουβαλιάζουν τα παιδιά τους χωρίς κράνος πάνω σε μηχανάκια ενω φοράνε οι ίδιοι, μη τύχει και τους…γράψουν.
Έλλειψη των πιο υποτυπωδών μελετών κυκλοφοριακών επιπτώσεων από επαγγελματικές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα ο οποιοσδήποτε να ανοίγει την επιχείρησή του OXI εκεί που μπορεί αλλά εκεί που θέλει. Ακόμα και δημοτικές/περιφερειακές/δημόσιες υπηρεσίες λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο… Ακολουθεί νομοτελειακά σχεδόν η έμμεση ή άμεση καταπάτηση δημόσιου χώρου, ακόμα και πεζοδρομίων, βαφτίζοντάς τους αυθαίρετα “χώρο εξυπηρέτησης πελατών”, “πάρκινγκ εργαζομένων” ή “χώρο φορτοεκφορτώσεων” ακόμα και στις πιο κεντρικές οδικές αρτηρίες της πόλης γιατί…έτσι βολεύει…
Έλλειψη ενός βασικού, γενικού ωραρίου και πλάνου φορτοεκφορτώσεων, που θα επέτρεπε να κυκλοφορείς ελεύθερα ως πεζος μέσα στο κέντρο της πόλης – και πέριξ αυτού – χωρίς να χρειάζεται να στριμώχνεσαι πίσω από και ανάμεσα σε φορτηγά μέχρι τη μία το μεσημέρι ή και αργότερα…
Σχεδόν ανύπαρκτο δίκτυο ασφαλών πεζοδρομίων μέσα στο ιστορικό κέντρο της πόλης και πέριξ αυτού, χωρίς ράμπες, με λάθος διαβάσεις, με λακούβες και κακοτεχνίες να χάσκουν περιμένωντας τον άτυχο πεζό που θα αφαιρεθεί… Να σταματούν οι πεζοί στις διαβάσεις για να περάσουν τα αυτοκίνητα! Να είναι οι κάδοι, τα καφάσια και οι παλέτες στο πεζοδρόμιο και οι πεζοί στον δρόμο!
Παρωχυμένες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, άχρηστες νησίδες και τρίγωνα, ανεξέλεγκτοι χώροι στάθμευσης, κοκ. Στηριζόμασταν μέχρι πρότινος – ίσως ακόμα και τώρα…- σε κυκλοφοριακές μελέτες 20+ ετών! Ζούμε στο κομμάτι του κόσμου, που οδηγεί τις εξελίξεις σε θέματα φιλικών προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον πρακτικών, η Μυτιληνη όμως αρνείται να δει, να ακούσει και να ακολουθήσει…
Έλλειψη αστυνόμευσης, η οποία έχει οδηγήσει στο…γκέτο της Βουρνάζων και της Πλατείας Αλυσίδας, στο μπάχαλο της πλατείας και της οδού Αγίας Ειρήνης, στη μία λωρίδα κυκλoφορίας σε Βενιζέλου και Καβέτσου, στις…Συμπληγάδες του Αγίου Κωνσταντίνου, κ.α. Η αστυνομία, που στηρίζεται στις κλήσεις των πολιτών για εφαρμογή του ΚΟΚ, εστιάζει στους εντατικούς ελέγχους χρήσης κράνους – που, όσο και να τη στηρίζουμε στην τελική αποτελεί προσωπική ευθύνη του καθενός – όμως την ίδια στιγμή, αναγκάζουν με την ανοχή τους πεζούς κάθε ηλικίας και κατάστασης, να ρισκάρουν καθημερινά στον δρόμο… Γιατί είναι – ακόμα – υποστελεχωμένη η Τροχαία; Πoιος ευθύνεται γι’ αυτό;
Eκτιμούμε και κατανοούμε τις προσπάθειες του διαθέσιμου προσωπικού, όμως πραγματικά από τύχη δεν έχουμε τραυματίες στους δρόμους σε καθημερινή βάση. Εμείς όπως έχουμε πει πολλές φορές, σαν ομάδα στοχοποιούμε συμπεριφορές. Κάποιος θα πρέπει επιτέλους να στοχοποιήσει και τους φορείς αυτών των συμπεριφορών στους δρόμους μας.
Εν τω μεταξυ, κοντεύουν 10 χρόνια που δεν υφίσταται πλέον το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής και είμαστε σίγουροι οτι θα τα φτάσουμε πιθανότατα τα 10 χρόνια και θα τα ξεπεράσουμε. Την ίδια στιγμή, οι παλιές εγκαταστάσεις στον Καρά Τεπέ που μπορούν πολύ εύκολα να επαναλειτουργήσουν στον ίδιο χώρο, άμεσα και με ελάχιστο κόστος ακόμα και χωρίς το 100% του εξοπλισμού, κάθονται και περιμένουν. Ταυτόχρονα, νεαρά παιδιά οδηγούν ή θα οδηγούν σε λίγο καιρό δίκυκλα στους δρόμους με κανόνες ζόυγκλας – αφού στη ζούγκλα έχουν μάθει να ζούν μέχρι τώρα – και εμείς θα στήνουμε εκκλησάκια κλαίγοντας υποκριτικά…
Δικαιολογίες άφθονες φυσικά, προκειμένου να αιτιολογηθεί ο καθημερινός πλέον παραλογισμός των οδηγών στην πόλη…
“Δεν έχουμε που να παρκάρουμε”
“Δύο λεπτά έκανα”
“Εσένα τι σε νοιάζει;”
“Χρόνια το κάνω έτσι, δεν θα μου πεις εσύ τι να κάνω..”
“Αφού περνάς…”
“Πως θα δουλέψουμε;”
Κουραστήκαμε πια, εδώ και 8 χρόνια που υπάρχει αυτή η ομάδα, να λέμε και να ζητάμε τα ίδια και τα ίδια. Πράγματα απλά και αυτονόητα, όχι όμως και για την τριτοκοσμική πόλη μας, από τις πιο εχθρικές σε κάθε είδους βιώσιμη μετακίνηση. Ακομη και τον “ποδηλατόδρομο” στα Τσαμάκια, πίστα αυτοκινήτων τον καταντήσαμε – με όλες φυσικά τις “πρέπουσες” πολιτικές και μη αερολογίες για να το δικαιολογήσουν…
Κουραστήκαμε να στοχοποιούμε συμπεριφορές και να μη τις πετυχαίνει τίποτα!
Η νέα δημοτική αρχή του Δήμου Μυτιλήνης από την άλλη πλευρά, στις λιγότερες από 100 μέρες από την ημέρα ανάληψης καθηκόντων, έχει ήδη δείξει τη διάθεσή της να προσπαθήσει για αλλαγές – διάθεση ανύπαρκτη στην τοπική μας αυτοδιοίκηση, εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια. Και στ’ αλήθεια, έχει μία μοναδική ευκαιρία στα χέρια της, να θέσει τις σοβαρές αυτές βάσεις πάνω στις οποίες θα διαμορφωθεί το νέο σύγχρονο πρόσωπο της πόλης.
Μιας πόλης που σέβεται τις ανάγκες των δημοτών της για ελεύθερους, προσβάσιμους σε όλους δημόσιους χώρους, βοηθώντας ταυτόχρονα τους πολίτες αλλά και τον επιχειρηματικό κόσμο, να ενσωματωθεί ομαλά και αποτελεσματικά στην πραγματικότητα της βιώσιμής αστικής κινητικότητας. Η προσπάθεια αυτή βέβαια, απαιτεί πολλά και μεγάλα…ξεβολέματα, είναι όμως αναγκαία και αναπόφευκτη, αν θέλουμε να συμβαδίζουμε σαν κοινότητα με την εποχή μας. Αλλιώς είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε για πάντα στη δεκαετία του ‘80 – χωρίς αραμπάδες στους δρόμους πια, αλλά με πολλά γαιδούρια να κυκλοφορούν ακόμα ελεύθερα…
Για τη διάσωση λοιπόν μιας πόλης που παρακμάζει και υποφέρει υπό το βάρος ενός ανεξέλεγκτου κυκλοφοριακού προβλήματος, θα ήταν πιστεύουμε απόλυτα λογική και θεμιτή η σύσταση – αν κάτι αντίστοιχο δεν έχει ήδη δρομολογηθεί – μίας αυτοτελούς (γνωμοδοτικής) επιτροπής Ελέγχου και Διαχείρισης του Κυκλοφοριακού στην πόλη της Μυτιλήνης. Μιας ομάδας ευέλικτης, ιδανικά δομημένης γύρω από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, με συγκεκριμένες αρμοδιότητες, ορίζοντα 5ετίας για την επίτευξη των αρχικών, βασικών στόχων που θα θέσει και με μέλη/συνεργάτες, που θα μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε επίπεδο βιώσιμων προτάσεων, καινοτόμων λύσεων και δραστικών, πρακτικών αποφάσεων – εξειδικευμένων για την πόλη της Μυτιλήνης. Ένα τέτοιο σοβαρό πρόβλημα δεν γίνεται να αντιμετωπίζεται στα πλαίσια Τμημάτων, Υπηρεσιών ή Επιτροπών με πολλές και διαφορετικές αρμοδιότητες.
Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι πως, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, οποιαδήποτε προσπάθεια για εφαρμογή μοντέλων βιώσιμής αστικής κινητικότητας στην πολη μας, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, όπως το…πείραμα του ποδηλατόδρομου στα Τσαμάκια.
Τελικός μας στόχος, είναι να διεκδικήσουμε όλοι μαζί πίσω την πόλη που ονειρευόμαστε από όλους αυτούς που ασελγούν κατά συρροή εις βάρος της. Στο όνομα των παιδιών μας και του κάθε παιδιού που θα μεγαλώσει μέσα σε αυτή.
Καιρός να ξεβολευτούμε…
