Πριν δυο μήνες συμπληρώθηκαν εφτά χρόνια από την καταστροφή του θεάτρου του Αναγνωστηρίου εξαιτίας μιας θεομηνίας. Ήδη βαδίζουμε στον όγδοο χρόνο και ακόμα δεν έχει μπει ούτε μια πέτρα πάνω στην άλλη!
Οι αθεράπευτες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και η απροθυμία της κεντρικής εξουσίας να τροποποιήσει κατ’ εξαίρεση το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, για να δώσει λύση στο πρόβλημα, απαξιώνουν έναν ιστορικό χώρο πολιτισμού όπου ήκμασε το ερασιτεχνικό θέατρο και όχι μόνο.
Φέτος ο Αγιασώτης καρνάβαλος ξέσπασε για την απαράδεκτη αυτή κατάντια.
Από τη σάτιρα του Γιώργου Παπάνη:
Τσι για τ’ Αναγνουστήριου
ρουτώ αυτοί μι τ’ς θέσεις
πού πήγι γιου πουλιτισμός
μι τόσις υπουσχέσεις;
Ένα διαμάντ’ πα στου νησί
δε δώκαν σημασία
αφήκαντου ξιστσέπαστου
τσι τρώντου γ’ υγρασία.
Τουλάχιστουν γη στσιπαστή
να κανουν’στεί τσινούργια
είνι ανάτζ’ για τα μουρά
που παίζιν τα σαντούρια.
Βγάλιτι δίσκου στου χωριό
τσ’ όπ’ μένιν πατριώτις
τουλάχιστουν μια στσιπαστή
θα κάνιν γ’ Αγιασώτις.
Φύτρουσι μέσα πλάτανους
έφτου που ’χαν αρχείου
τώρα θέλ’ άδεια να κουπεί
απί του Δασαρχείου.
Από τη σάτιρα του Παναγιώτη Κορομηλά:
Γη πλατεία χώρις φώτα
χώρις φώτα τ’ Κατσαμπού
τσι ιφτά χρόνια σβησμένους
φάρους του πολιτισμού.
Να π’ αλλού τα ξιμπιρδέψαν
τσι τα σάσαν πι κι φι
για τ’ Αναγνουστήριού μας
δε τουν καίγιτι καρφί.
’Πουψήφιοι ’π’ τα κόμματα
πιράσαν τσ’ ούλ’ ντουν τάξαν
μα ύστιρα απ’ τς ικλουγές
στα …τέτοια ντουν μας γράψαν.
-Πώς τα βλέπ’ς του ’κουσ’τέσσιρα
θαν έμπιν τσιραμίδια;
-Δε θα βάλιν, χάρ’ λέγ’ κάνιν
μη παγαίνιν τα ατσίδια.
Πρέπ’ πια ούλ’ να ξισκουθούμι
γη Αγιάσου να σειστεί!
Ξιμπιρδέβγιτι, καπτούρις,
βάλτι μας μια στσιπαστή!
