“Πολλοί άνθρωποι έχουν φτάσει στις ακτές του νησιού μας ακολουθώντας τους ανέμους της ζωής, από μακρινά ή όχι και τόσο μακρινά μέρη. Οι περισσότεροι από αυτούς συνέχισαν το ταξίδι τους για άλλους τόπους, κάποιοι ωστόσο αποφάσισαν να μείνουν. Έκαναν το νέο αυτό κόσμο πατρίδα τους, γύρω του έχτισαν τη νέα τους ζωή και έγιναν από τότε ένα αναπόσπαστο κομμάτι του” μας έλεγε ο Άρης Σπέρκος που πάνω στα βήματα της δημοφιλούς σελίδας Humans of New York, δημιούργησε το Aliens of Lesvos για όλους τους “ξενομπάτηδες”, τους “ξένοι”, αυτούς που “είτε από επιλογή είτε από… βίτσιο έκαναν τη Λέσβο σπίτι τους.
Σήμερα με την άδεια της σελίδας παρουσιάζουμε την ιστορία της Σαντάλ!
“Πρώτη φορά ήρθα στη Λέσβο το 2002 για καλοκαιρινές διακοπές και για να γνωρίσω την οικογένεια του συζύγου μου, ο οποίος είναι από το νησί. Μείναμε ένα μήνα πριν επιστρέψουμε στη Ζάμπια, απ’ όπου κατάγομαι.
Επιστρέψαμε το 2006 για οικογενειακούς λόγους, αρχικά στην Αθήνα αλλά αργότερα στη Μυτιλήνη καθώς μπορούσαμε να έχουμε τη βοήθεια της οικογένειας του συζύγου μου. Ήταν μία δύσκολη περίοδος για εμάς που θυμάμαι ακόμα έντονα, με την οποία ωστόσο έχω πια συμφιλιωθεί.
Το εμπόδιο της γλώσσας, αλλά και το ότι σαν χαρακτήρας ήμουν κλειστή και ντροπαλή, ήταν αρκετά για να εμποδίσουν αρχικά την κοινωνικοποίησή μου. Όμως είχα τα παιδιά μου και τα παιδιά, δεν μπορείς να τα κρατήσεις κλεισμένα μέσα. Έτσι, μαζί με αυτά, ”αναγκάστηκα” να κοινωνικοποιηθώ κι εγώ, ξεπερνώντας τους αρχικούς μου δισταγμούς και αποφασίζοντας πως αυτό είναι το μέρος που θα τα μεγαλώσω. Σιγά – σιγά λοιπόν, άρχισα να βλέπω ταινίες με υπότιτλους και έμαθα μόνη μου το ελληνικό αλφάβητο για να μπορώ να διαβάζω. Άρχισα επίσης να βγαίνω έξω πιο συχνά και ήταν τότε, που μπόρεσα να παρατηρήσω και να εκτιμήσω για πρώτη φορά την ομορφιά αυτού του τόπου και να ερωτευτώ τη θάλασσά του. Σε συνδυασμό με την επαφή με τους ανθρώπους του και γνωρίζοντας τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, ένιωσα πια το νησί σαν το σπίτι μου.
Με συνεπήρε η πλούσια ιστορία και ο πολιτισμός του νησιού και προσπάθησα να μάθω περισσότερα πράγματα, πέρα από τα γνωστά ιστορικά και πολιτιστικά στοιχεία. Κατάλαβα όμως πως πολλά από αυτά, δεν είναι ευρέως διαδεδομένα ή δεν έχουν προωθηθεί σωστά. Υπάρχουν σημαντικοί άνθρωποι, που έχουν συνδέσει με άμεσο ή έμμεσο τρόπο τη ζωή και το έργο τους με το νησί. Η Σαπφώ για παράδειγμα, μία εντυπωσιακή από κάθε άποψη ποιήτρια, μοναδική στο είδος της. Δεν ξέρω πως το βλέπουν οι άλλοι, για μένα πάντως, αυτό ακριβώς είναι το δυνατό της σημείο και αυτό που κάνει τη Λέσβο ξεχωριστή στα μάτια μου.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει πολύς κόσμος στο νησί που δεν γνωρίζει ή δεν αντιλαμβάνεται αυτή την ομορφιά και τους κρυμμένους θησαυρούς του νησιού. Αν περισσότεροι άνθρωποι ενδιαφερθούν να μάθουν το κάτι παραπάνω για τον τόπο τους, η εικόνα του σίγουρα θα αλλάξει τόσο για εμάς τους ίδιους που μένουμε εδω όσο και για τους επισκέπτες του.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, το αγαπημένο μου σημείο στο νησί ήταν η Χαραμίδα. Το 2022 όμως ερωτεύτηκα τον Γαβαθά, το μικρό χωριό και την ιστορία του αλλά και την ησυχία που επικρατεί τριγύρω σε συνδυασμό με τις βελανιδιές, που κυριαρχούν και χρωματίζουν το τοπίο ανάλογα με την εποχή.
Η αλήθεια είναι πως δεν γνώριζα τίποτα για το νησί όταν έφτασα – και ακόμα ανακαλύπτω πράγματα. Δεν είχα ιδέα, για παράδειγμα, πόσο μεγάλο ήταν. Κάτι όμως που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, ήταν ο ρόλος του νησιού από πολύ παλιά – λόγω της γεωγραφικής του θέσης – τόσο ως εμπορικός κόμβος με τις απέναντι ακτές όσο και ως σημείο προσέγγισης διαφορετικών λαών.
Βέβαια, ακόμα κι αν κάποιος δεν το ήξερε αυτό, θα το συνειδητοποιούσε σίγουρα στην προσφυγική κρίση του 2015, μία από τις πιο έντονες στιγμές που έχω ζήσει στο νησί. Πρώτη φορά στη ζωή μου έβλεπα τόσο πόνο και τόση απελπισία, όχι μόνο από την πλευρά των προσφύγων αλλά και των ντόπιων. Κανείς δεν είχε ιδέα τι θα συνέβαινε την επόμενη μέρα.
Η σημαντικότερη διαφορά ανάμεσα στη Ζάμπια όπου μεγάλωσα και τη Λέσβο, είναι θα έλεγα οτι εδώ η ποιότητα ζωής είναι προσβάσιμη σε όλους. Μιλάω για το κομμάτι της εξυπηρέτησης των καθημερινών αναγκών των πολιτών, των υπηρεσιών, κοκ. Στη Ζάμπια δεν μπορείς να έχεις ποιότητα ζωής αν δεν έχεις χρήματα.
Αν κάτι άλλαζα στο νησί, αυτό θα ήταν να δημιουργήσω περισσότερους ελεύθερους χώρους για παιδιά μέσα στην πόλη, ειδικά για τις ηλικίες 8 -14 οι οποίες δεν βρίσκουν χώρους που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της ηλικίας τους. Υπάρχουν βέβαια και οι αλλαγές αυτές, που απαιτούν από εμάς τους ίδιους να δραστηριοποιηθούμε, να υιοθετήσουμε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης αλλά και να αλλάξουμε τις συνήθειές μας.
Μια τέτοια…απαίτηση για αλλαγή, οδήγησε και στη δημιουργία του Λέσβος Χωρίς Πλαστικά (Lesvos Plastic Free), όταν θελήσαμε να μοιραστούμε και με άλλους, τη συνήθεια να καθαρίζουμε οικογενειακώς τις παραλίες που πηγαίναμε για μπάνιο. Από το 2020 και εν μέσω πανδημίας, που ξεκινήσαμε την προσπάθεια, καταλήξαμε σήμερα να έχουμε έναν ενεργό σύλλογο με πολλά μέλη, με τον οποίο προσπαθούμε να ενημερώσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε τη νέα γενιά – κυρίως – για τα προβλήματα που δημιουργούν τα πλαστικά, για τη χρησιμότητα της ανακύκλωσης και για την ανάγκη να προστατέψουμε το νησί μας και το περιβάλλον γενικότερα.
– Συμπληρώστε τη φράση… “Η Λέσβος για μένα είναι…”
…απλά, πανέμορφη…
*** Ευχαριστούμε θερμά την κυρία Chantal Wratten για τη συνέντευξη.
Περισσότερα για τους Aliens of Lesvos
/https://www.facebook.com/aliensoflesvos/
Ο στόχος είναι μέσα από τη διαδικασία αυτή να γνωρίσουμε κι εμείς το νησί μας με τον τρόπο που τον βλέπουν όσοι ήρθαν να ζήσουν εδώ αλλά δεν έχουν την παιδική ανάμνηση, δεν τους συνδέει κάποια καταγωγή, έτσι βλέπουν και τις ομορφιές του και τις αδυναμίες τους με διαφορετικό φίλτρο. Ο τίτλος προέκυψε επειδή κάπως έτσι βλέπαμε τους ξένους που έρχονταν να μείνουν εδώ. Λίγο πολύ τους βλέπαμε σαν … εξωγήινους. Αυτοί οι εξωγήινοι μερικές φορές έβλεπα να εκθειάζουν και να διαφημίζουν το νησί πιο πολύ από τους ντόπιους. Έτσι μου γεννήθηκε η ιδέα να παρουσιάσω τις ιδιαίτερες ιστορίες τους. Άλλοι ήρθαν στο νησί από έρωτα, άλλοι για κάποια δουλειά, άλλοι για λίγο και έμειναν όλη της ζωή!
