Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος εξειδικευμενος στην εμβρυομητρικη ιατρική.
«Σαν γιατρός πρέπει να αγγίξεις όχι μόνο το σώμα των ασθενών σου, αλλά και το μυαλό και την ψυχή τους. Πρέπει να τους βλέπεις όλους σαν αδέρφια σου…»
Η εφημερίδα ΠΟΛΙΤΙΚΑ φιλοξενεί τον πολύ αγαπητό Μυτιληνιό γιατρό, Παναγιώτη Λίβανο, ο οποίος διαγράφει μια αξιόλογη και καθ’ όλα επιτυχημένη σταδιοδρομία στο χώρο της ιατρικής και μας μιλά απλά, ανθρώπινα και ειλικρινά για την επιλογή του, για τις δυσκολίες του επαγγέλματος – λειτουργήματος που ασκεί, αλλά και για τον πόνο που βιώνει ένας γιατρός κοντά στους ασθενείς του, αν βλέπει την ιατρική σαν λειτούργημα περισσότερο κι όχι σαν επάγγελμα.
Παναγιώτη, μίλησέ μας λίγο για τις σπουδές σου και για τη σταδιοδρομία σου μέχρι σήμερα.
Π. Λ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Μυτιλήνη! Αποφοίτησα από το 1ο Λύκειο και πέρασα με εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών! Τελειώνοντας επέστρεψα στο νησί όπου έκανα την υποχρεωτική υπηρεσία υπαίθρου στο κέντρο υγείας Καλλονής και τη στρατιωτική μου θητεία. Εργάστηκα στο Βοστάνειο ΓΝΝΜ για ένα χρόνο ως ειδικευμένος Χειρουργικής και τρία χρόνια ως ειδικευμένος Μαιευτικής Γυναικολογίας. Κατόπιν έφυγα στο εξωτερικό (Ηνωμένο Βασίλειο) για τα επόμενα 7 χρόνια όπου ολοκλήρωσα την ειδικότητα μου στη Μαιευτική Γυναικολογία και την υπό ειδικότητα μου στην εμβρυομητρική Ιατρική στο Λονδίνο όπου έμεινα για 3 χρόνια δίπλα στον Κύπρο Νικολαΐδη, παγκόσμια αναγνωρισμένο ηγέτη στον τομέα του Προγεννητικού ελέγχου. Επέστρεψα στην Ελλάδα το 2009 και έκτοτε διατηρώ ιατρείο προγεννητικού ελέγχου αλλά και Μαιευτικής γυναικολογίας στην Αθήνα. Συνεργάζομαι με την κλινική «Μητέρα» και στη Μυτιλήνη με το διαγνωστικό κέντρο EUROMEDICA το οποίο και επισκέπτομαι τακτικά.
Όλοι στη Μυτιλήνη θυμόμαστε τον Παναγιώτη Λίβανο, τον υποδειγματικό και αριστούχο μαθητή, που στόχο είχε να πετύχει στην Ιατρική. Και τελικά ο Παναγιώτης όχι μόνο έφτασε στο στόχο του, αλλά είναι σήμερα ένας επιτυχημένος και διακεκριμένος επιστήμονας κι επαγγελματίας. Πόσο δύσκολος είναι ο δρόμος που ακολούθησες και τι έχει προσφέρει σ’ σένα σαν άνθρωπο όλη αυτή η διαδρομή;
Π. Λ. Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια! Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στο νησί που με θυμούνται για τις επιδόσεις μου σαν μαθητή ιδιαίτερα στις πανελλήνιες εξετάσεις! Θα ήθελα να τους διαβεβαιώσω πως δεν έχω αλλάξει πολύ, τόσο ως επιστήμονας, όσο και ως άνθρωπος και ότι σε ένα βαθμό έχω τιμήσει τις προσδοκίες που είχαν για μένα. Ο δρόμος είναι πάντα δύσκολος. Απαιτεί προσωπικές και οικογενειακές θυσίες και είμαι από εκείνους τους τυχερούς που είχαν κοντά τους μια οικογένεια που στάθηκε δίπλα μου σε κάθε δύσκολη στιγμή. Ιδιαίτερα απέραντη, είναι η ευγνωμοσύνη μου για τον πατέρα μου που πρόσφατα έχασα! Χωρίς αυτόν δεν θα έφτανα
πουθενά!
Το επάγγελμα – λειτούργημα του γιατρού είναι αναμφισβήτητα ένα επάγγελμα με πολλές δεσμεύσεις, με πολλές ευθύνες, μιας και έχει να κάνει με ανθρώπινες ζωές, και βέβαια αδιάκοπη μελέτη. Υπήρξαν στιγμές στη ζωή σου που προβληματίστηκες για αυτήν την επιλογή σου, ή που σκέφτηκες ότι αν είχες ασχοληθεί με κάποιο άλλο επιστημονικό πεδίο τα πράγματα θα ήταν πιο απλά;
Π. Λ. Η επιλογή μου να γίνω γιατρός δεν ήταν δική μου! Ήμουν καλός μαθητής και η προτροπή όλων γύρω μου ήταν να ακολουθήσω αυτόν το δρόμο. Όχι ότι δεν μου άρεσε, απλά δεν υπήρχε κάτι που να μου αρέσει περισσότερο! Συνδύαζε βέβαια στο μυαλό μου την προσφορά προς τον άνθρωπο με την κοινωνική καταξίωση και την επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά δεν ήξερα τι θα βρω μπροστά μου. Και στην αρχή ομολογώ δυσκολεύτηκα, όταν βρέθηκα μπροστά στον πόνο, την αρρώστια, τον θάνατο. Όταν συνειδητοποίησα τι σημαίνει να φοράς την άσπρη ποδιά … τι ευθύνες έχει. Τι θυσίες απαιτεί. Πόση προσπάθεια καθημερινή… Να εξελίσσεσαι συνεχώς. Να μην μένεις πίσω γιατί έχεις να βοηθήσεις ανθρώπους που σε έχουν ανάγκη, που πονάνε, που πρέπει να καταλάβεις, που πρέπει να σε καταλάβουν. Που πρέπει να αγγίξεις το σώμα, αλλά και το μυαλό και την ψυχή τους! Που πρέπει να τους βλέπεις όλους σαν αδέρφια σου και ας μην ακούς πάντα ευχαριστώ! Μπορεί και και να σε κατηγορήσουν ή να σε βρίσουν. Αλλά εσύ πρέπει να συνεχίσεις … Με αγάπη, με ήθος, με προσοχή !! Για να κάνεις το ΚΑΛΟ!! Υπάρχει κάτι ανώτερο από αυτό; Γι’ αυτό και το ερωτεύτηκα αυτό που κάνω και ποτέ δεν μετάνιωσα που έγινα γιατρός και ποτέ δεν θα έκανα τίποτε άλλο!
Από την μέχρι τώρα πορεία σου στο χώρο της υγείας, υπήρξε κάποιο περιστατικό που σε συγκλόνισε και σε έκανε πιθανώς να αλλάξεις στάση ζωής ή νοοτροπία;
Π. Λ. Περιστατικά υπάρχουν πολλά καθημερινά. Κάθε ένα από αυτά είναι μοναδικό με τον τρόπο του. Το κλάμα της μάνας που παίρνει για πρώτη φορά ένα νεογέννητο στην αγκαλιά ή το κλάμα μιας μάνας όταν της ανακοινώνεις ότι το έμβρυο που κυοφορεί πάσχει από μια σοβαρή ή ανίατη ασθένεια. Τι είναι πιο συγκλονιστικό; Πώς μπορείς να σταθείς και να συμβουλεύσεις το ζευγάρι εκείνο που πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει μια εγκυμοσύνη με ένα παιδί μη αρτιμελές σωματικά ή νοητικά, σε έναν κόσμο σαν το σημερινό; Πόση κατανόηση, ηθική, συμπάθεια πραγματική πρέπει να επιστρατεύσεις; Και πως να απαντήσεις στο ερώτημα: γιατρέ, τι θα έκανες εσύ στη θέση μου;
Γνωρίζουμε ότι ζεις και εργάζεσαι στην Αθήνα και μάλιστα πνίγεσαι στη δουλειά. Παρ’ όλα αυτά όμως έρχεσαι στη Μυτιλήνη σε τακτά διαστήματα εξασκώντας κι εδώ την ιατρική. Τελικά η Μυτιλήνη βρίσκεται πάντα στην καρδιά σου; Υπάρχει μήπως στο βάθος του μυαλού σου το ενδεχόμενο της επιστροφής;
Π. Λ. Είμαι Μυτιληνιός! Με ότι αυτό συνεπάγεται. Με τα καλά και τα κακά του! Την Μυτιλήνη την αγαπώ και η Μυτιλήνη με αγαπά. Δεν σκοπεύω όμως να γυρίσω πίσω σύντομα για μόνιμη εγκατάσταση. Αργότερα ίσως. Ποτέ δεν ξέρεις. Έρχομαι όμως πολύ τακτικά και για προσωπικούς, αλλά και για επαγγελματικούς λόγους 1-2 φορές το μήνα.
Δείτε τη συνέντευξη του στην εκπομπή Για μια καλύτερη ζωή του ΣΚΑΪ.
