Της Ιρέν Χαϊτόγλου
Συχνά σκέφτεσαι, κοιτάς τριγύρω και ανακαλύπτεις κρυφές ομορφιές, βουκαμβίλιες ανθισμένες, γατάκια να πίνουν νερό στην άκρη του δρόμου, παγκάκια καθαρά να ξαποστάσεις με τα ψώνια σου, και μια όμορφη (?) προκυμαία με…ολίγον χρονοκαθυστέρηση!
Η Μυτιλην’ μας, το τρανό χουργιό, έχει ιδιάιτερες γειτονιές, όμορφες αυλές και κόσμο πανέτοιμο να σε καλημερίσει/καλησπερίσει/καληνυχτίσει σε κάθε ευκαιρία!
«Μεγάλος ειν’ ο σκύλακος ε; Φαίνεται!»
«Δεν είναι τόσο μεγάλη…έχει ζάχαρο όμως και δεν βλέπει»
«Α του μουρέλιμ…! Και μένα η θκιά μ, είχε ένα σωρό…» …Και κάπως έτσι κατηφορίζεις προς την αγορά, όπου πάλι ένα παπί ξεχαρβαλωμένο που οδηγάει συχνά κάποιος μπάρμπας- επίσης ξεχαρβαλωμένος- κοντεύει να σε πατήσει γιατί τα μηχανάκια ΔΕΝ επιτρέπονται στην Ερμού…! Χμ χμ χμ …
Αυτοί οι επισκέπτες, οι γείτονες δα, πώς τα βρίσκουν όλα αυτά…? Κάνουν σλάλομ να αποφύγουν βανάκια, αγροτικά, μεταφορικά, μηχανάκια, ενώ παράλληλα παρακολουθούν με προσοχή και την ιστορία της Μητρόπολης από την ξεναγό…; Ψάχνουν κάπου να φάνε κάτι, περπατώντας με απορία μέσα στα στενά που -είπαμε : από την μια μπριΤζόλες και από την άλλη λογιστές…; Σαν να τους ακούς «Ωραία η Μυτιλήνη, αλλά δεν βρήκαμε και πολλά μέρη να πάμε…Μια ερημΝιά, μια καταχνιά, μια περίεργη ησυχία…»
Ναι, δεν θα γίνουμε Μύκονοοοοοοοοος, αλλά μια μορφιά να μην υπάρχει…? Να μην είμαστε «διαθέσιμοι», καλωσορίσιμοι, ευγενικοί και ευχάριστοι?! Φτάνει μόνο το μενού να είναι ΚΑΙ στα Τούρκικα…;
Χτες θα ήταν η 50ή φορά που είδες νοικιασμένο αμάξι να μπλέκεται στα στενά της Επάνω Σκάλας μην μπορώντας να καταλάβει ΑΠΟ ΠΟΥ παν για τα χουργιά! Οι πινακίδες είναι φτιαγμένες μόνο για Λέσβιους που ήδη ξέρουν κατά πού παν τα τέσσερα! Όλοι οι άλλοι, ταλαιπωρούνται κάνα δίωρο κάνοντας κύκλους μεταξύ Σαπφούς, Καβέτσου, προκυμαίας και ενίοτε και στην Χρυσομαλλούσα! Good luck!
Απλά, φέρτε τον Μόλυβο πιο κοντά αγαπητοί Αυτοδιοικητικοί! Την Ερεσό βάλτε την δίπλα στο λιμάνι μπας και την βρίσκουν αυτοί που τολμάνε να φέρουν αμάξι! Θα βοηθούσε επίσης και το Πλωμάρι να είναι απλά «Όπου έχει ήλιο»…Γιατί…έχει ήλιο, έχει Πλωμάρι…!
Έτσι μάλιστα! Θα τα βρίσκουν όλοι ΠΑΝΕΥΚΟΛΑ και δεν θα αναγκαζόμαστε να κορνάρουμε στους Χιώτες με το νοικιασμένο Γιάρις ακριβώς μπροστά μας στον δρόμο, να πάνε πιο γρήγορα!
Φιλοξενία, ΠΑΝΑΠΟΛΑ!
(Θυμήθηκα απόψε ότι ο παππούς μου ο Λυκούργος Κομνηνός (ταξίαρχος εν αποστρατεία), έγραφε στον «Λεσβιακό Κήρυκα» μια στήλη για τα στραβά και τ ’ανάποδα της πόλης μας…Βρε μπας και γίνομαι ίδια…;!)
