Στη Λέσβο ξαναπιάνουμε το νόημα και… το νήμα από την αρχή. Η Julie εδώ και αρκετά χρόνια ασχολείται με το wet felting τη διαδικασία κατά την οποία το μαλλί γίνεται μια ενοποιημένη συμπαγής μάζα βάζοντας ξανά τη Λέσβο στον δρόμο του μαλλιού. Αυτή τη φορά επιχειρεί κάτι διαφορετικό και μεταμορφώνοντας το μαλλί σε έργο τέχνης δηλώνει με ακόμη έναν τρόπο πως:
“Η διατήρηση της αξίας του μαλλιού έχει νόημα!”
Το felt ή αλλιώς κετσές, τσόχα, είναι ύφασμα φτιαγμένο από πρόβειο μαλλί. Η ιδιαιτερότητά του είναι ότι για την δημιουργία του δεν χρειάζονται εργαλεία, παρά μόνο τα χέρια μας και νερό! Αυτό είναι εφικτό λόγω της μορφολογίας τής πρόβειας ίνας. Άν την παρατηρήσουμε στο μικροσκόπιο βλέπουμε ότι έχει κάτι σαν λέπια, σε αντίθεση με την γίδινη π.χ. που είναι λεία. Αυτό ακριβώς είναι που κάνει το μαλλί να “κετσεδιάζει” καθώς το δουλεύεις με νερό και τριβή. Η τεχνική αυτή είναι ο αρχαιότερος τρόπος κατασκευής υφάσματος και έχει τις ρίζες του στις απέραντες στέπες της Μογγολίας και του Κιργιστάν. Στην αρχαία Ελλάδα το χρησιμοποιούσαν επίσης και το ονόμαζαν πίλημα”. Στη Λέσβο υπήρχαν δώδεκα εργοστάσια επεξεργασάις μαλιού ενώ το πίλημα έφτιαχναν οι γυναίκες μέχρι πριν από μια γενιά, ειδικά για τις κάλτσες των ψαράδων, αλλά και για τα χαλιά και για τα τσόχινα παλτά των βοσκών.
Σήμερα η Ζουλί προχωρά και σε ακόμη μία καινοτομία και τραβάει λίγο ακόμη το νήμα αναζητώντας το νόημα των πραγμάτων: Όπως αναφέρει η έκθεση που παρουσιάζεται στο Καφενείο π, είναι μια έρευνα για τη συνοχή, που έχει τις ρίζες της στην καθημερινότητα. Είναι η υλική έκφραση άυλων αναφορών σε μια θεραπευτική διαδικασία.
“Καθώς προσπαθώ να δώσω νόημα στα πράγματα, μερικές φορές, παράγω ενεργά νόημα όταν επισκευάζω ένα αντικείμενο ή μετασχηματίζω μια πρώτη ύλη”.
Μυημένη στη ζωγραφική με ακουαρέλα από παιδί, χρησιμοποιώντας δημόσιους ή ιδιωτικούς τοίχους ως καμβά, σύντομα επέλεξε το μελάνι ως μέσο και τα φτερά ως πινέλα.
“Αυτή η τεχνική επιτρέπει την αυθόρμητη γρήγορη οπτική έκφραση. Επί δεκαπέντε χρόνια ως μουσικός σε περιοδεία, ζωγράφισα εκατοντάδες εξώφυλλα CD. Τα τελευταία χρόνια, εργάζομαι επίσης με τοπικό μαλλί προβάτων, αντίθετα μια μακρά διαδικασία που περιλαμβάνει πολλά στάδια. Ερευνώ τον μετασχηματισμό και τις δυνατότητές του, ενεργοποιώ έναν διάλογο μέσω της δικτύωσης και μεταδίδοντας την τέχνη του wet-felting. Η διατήρηση της αξίας του μαλλιού έχει νόημα!”
Η έκθεση στο Cafe Pi αποτελείται από εννέα πορτραίτα ζωγραφισμένα με μελάνι και φτερά σε χαρτί και τρία από τοπικό μαλλί wet-felted.
