Από τον Δημήτρη Χατζηχαραλάμπους
Το ραντεβού για ούζο και μεζέ με το Δήμαρχο Δυτικής Λέσβου Ταξιάρχη Βέρρο κλείστηκε από την εκδότρια των Πολιτικών Βαρβάρα Γκιγκιλίνη. Αυτή η λεπτομέρεια, δηλαδή το γεγονός πως ο Δήμαρχος ανταποκρίθηκε μέσω ενός δημοσιογραφικού μέσου στο κάλεσμα ενός πολίτη, αντιλήφθηκα πως στέρησε από όσα θα σας μεταφέρω πολλά από τα στοιχεία που θα ήθελα να έχει η συνάντησή μας.
Ο Δήμαρχος, από δικό μου λάθος, είχε από την αρχή την αίσθηση πως δίνει συνέντευξη, έτσι του ήταν εξαιρετικά δύσκολο να απεκδυθεί το μανδύα του Δημοτικού άρχοντα ή καλύτερα του δημόσιου προσώπου. Επίσης η ανταπόκρισή του, η αποδοχή δηλαδή της συνάντησης ήταν ταχύτατη. Το τηλεφώνημα έγινε Τετάρτη και πίναμε ούζο δυο μέρες μετά, οπότε δεν μπορώ να σας μεταφέρω πραγματικά το χρόνο αποδοχής σε αίτημα συνάντησης από έναν απλό πολίτη. Ακόμα, για να τελειώνω με τα προκαταρκτικά, πίστευε πως θα συζητήσει για lifestyle με έναν «συνεργάτη» της εφημερίδας, δηλαδή με λίγα λόγια δεν είχε ιδέα για το πλαίσιο και το ύφος της συνάντησης και ήταν μάλλον επιφυλακτικός.
Τα σκεφτόμουν όλα αυτά και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δε θα ξαναπέσω στο ίδιο λάθος, ενώ τον περίμενα υπομονετικά σε ένα ουζερί της Καλλονής μεσημέρι Παρασκευής στις 13:00. Έτυχε την ίδια μέρα να επισκέπτεται το νησί ο Υπουργός Άδωνις και ο Δήμαρχος να τρέχει στον Πολυχνίτο και στις ιαματικές πηγές, εξ’ ου και το «υπομονετικά» μια και έφτασε στο ραντεβού μας γραβατωμένος και με καθυστέρηση 40 λεπτών, με ολοκληρωτική άγνοια του χρόνου και συνοδευόμενος από αρκετούς από αυτούς που συνοδεύουν τα δημόσια πρόσωπα.
Χαιρέτησε τον μαγαζάτορα και κατευθύνθηκε προς το τραπέζι που καθόμουν. Δεν απολογήθηκε για την καθυστέρηση και ακολούθησαν αρκετές χειραψίες εκατέρωθεν με αυτούς που ήταν μαζί του, ενώ μια ευγενέστατη κυρία από το Δήμο περίμενε με κάποια χαρτιά που απαιτούσαν άμεση υπογραφή. Όταν τελικά κι ύστερα από όλα αυτά, που διόλου προσομοίαζαν με χαλαρή συνάντηση δυο ανθρώπων για ούζο, καταφέραμε να μείνουμε μόνοι, ο Δήμαρχος διατύπωσε την ανησυχία του πως δυσκολεύεται να μιλήσει για θέματα μη πολιτικά και εγώ βάλθηκα να του εξηγήσω πως δεν έψαχνα Δήμαρχο για να μιλήσω περί lifestyle αλλά τον Ταξιάρχηνα μου πει πέντε κουβέντες για τον εαυτό του. Από αυτό το σημείο και μετά πιστεύω πραγματικά πως ο Δήμαρχος Ταξιάρχης Βέρρος, που ίδρωνε και ασφυκτιούσε με τη γραβάτα και το κουστούμι μεσημεριάτικά σε ένα ουζερί της Καλλονής, άφησε στην άκρη όσο του ήταν δυνατό το Δήμαρχο και αποκάλυψε τον Ταξιάρχη.
Καλλονιάτης από τα γεννοφάσκια του
Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, μεγάλωσε, πήγε σχολείο και ανδρώθηκε στην Καλλονή. Δεν ήταν από τους πρώτους μαθητές στις επιδόσεις, δεν ήταν αθλητής στα νεανικά του χρόνια, αλλά ωστόσο πέρασε στο Πολυτεχνείο Πολιτικός Μηχανικός, μάλλον όπως είπε χαμογελώντας σε αντίδραση στο γιατρό πατέρα του που ήθελε ο γιος να σπουδάσει Ιατρική. Σε πολλά σημεία της κουβέντας μας ο πατέρας του Ταξιάρχη εμφανίστηκε στο προσκήνιο, αντίθετος με επιλογές του γιού του, όπως για παράδειγμα με την ενασχόληση με τα κοινά. Ωστόσο ο Ταξιάρχης έκανε αυτό που επιθυμούσε κι εκείνος εναντιωνόταν αρχικά και μετέπειτα μάλλον καμάρωνε τις επιτυχίες του. Αυτή η υγιής σχέση δράσης και αντίδρασης πατέρα – γιου έχω την πεποίθηση πως βοήθησε ιδιαίτερα το νέο Ταξιάρχη να γίνει ο άντρας που είναι σήμερα. Όπως και να έχει η Καλλονή ήταν και φαίνεται να παραμένει στο διηνεκές το σημείο αναφοράς του Ταξιάρχη Βέρρου, η γενέτειρα, η πατρίδα, ο τόπος που θα είναι πάντα η έδρα της εστίας και των συναισθημάτων του.
Ιστορικά βιβλία και συλλογές
Από μικρός αγαπούσε να διαβάζει ιστορικά βιβλία, να μελετά κυρίως την ελληνική ιστορία, άντε και την Ευρωπαϊκή και αυτή η ευχαρίστηση παραμένει αμείωτα ενεργή έως και σήμερα. Ακόμα όμως περισσότερο ενεργό είναι το πάθος του για συλλογές. Ο Ταξιάρχης, ακόμα και τώρα που ως Δήμαρχος έχει περιορισμένους ελεύθερους χρόνους, συνεχίζει να παραμένει ενεργός συλλέκτης γραμματοσήμων και νομισμάτων που αγοράζει σε διαδικτυακές δημοπρασίες. Φωτίστηκε το πρόσωπο του σαν μου περιέγραφε πως το προηγούμενο βράδυ ταξινομούσε ως τις 1 τα τελευταία γραμματόσημα που απέκτησε. Ελληνικά σε μια ευρεία γκάμα, της Κύπρου και κάποια του Ισραήλ σειρές που του αρέσει να τις συμπληρώνει και να ταξιδεύει μαζί τους στην ιστορία των περιόδων της έκδοσής τους. Το χούι του συλλέκτη του το κόλλησε ο παππούς του με καταγωγή από τη Λευκάδα, συλλέκτης κι εκείνος που μύησε το νεαρό Ταξιάρχη δείχνοντας του τις συλλογές του κάθε φορά που τον επισκεπτόταν. Όπως κατάλαβα οι συλλογές αποτελούν το καταφύγιο που διοχετεύεται η καθημερινή ένταση, είναι η προσωπική χαλάρωση και το δώρο του Ταξιάρχη προς τον εαυτό του.
Μεταλλειολόγος ή Εμποροπλοίαρχος που δεν αγαπά τη θάλασσα; Βουνίσιος καπετάνιος;
Στο Πολυτεχνείο ήθελε να περάσει ως Μεταλλειολόγος αλλά τελικά σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός. Ωστόσο όταν τον ρώτησα τι ήθελε να γίνει μικρός, μου είπε Εμποροπλοίαρχος και να ταξιδεύει με τα βαπόρια στις θάλασσες. Ταξίδια λοιπόν με τα καράβια αν και δεν του αρέσει η θάλασσα, δεν προτιμά να κάνει μπάνια, δεν τρώει ψάρια παρά μόνο αν είναι καθαρισμένα και γενικότερα αν είχε να διαλέξει ανάμεσα σε θάλασσα ή βουνό θα δήλωνε απροκάλυπτα θιασώτης του δευτέρου. Βουνίσιος καπετάνιος επομένως, σε μια πρώτη από μια σειρά αντιθέσεων που συνθέτουν το χαρακτήρα του και που είχα την ευκαιρία να ανακαλύψω.
Γαύρος και μάλιστα φανατικός στα νιάτα του. Τώρα; Βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Στα φοιτητικά του χρόνια, υπήρξε οπαδός του Ολυμπιακού και πήγαινε συχνά στο γήπεδο και μάλιστα στη Θύρα 7. Είμαστε στα 80’ς, εποχές Αναστόπουλου, Μητρόπουλου και Κουσουλάκη και ο Ταξιάρχης παρών ακόμα και το Φεβρουάριο του 81, τότε που στη θύρα 7 έχασαν τη ζωή τους 21 άτομα σε μια αποφράδα ημέρα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εκείνος έφυγε λιγάκι νωρίτερα και γλύτωσε, έμαθε τα νέα από την τηλεόραση το ίδιο βράδυ και οι συγγενείς του που δεν γνώριζαν τον αναζητούσαν στα Νοσοκομεία για να μάθουν αν είναι καλά. Παρακολουθούσε επίσης μπάσκετ πολύ νωρίτερα από την πλειονότητα των οπαδών που ασχολήθηκαν μετά την επιτυχία του 1987. Πήγαινε στο Παπαστράτειο και στον Τάφο του Ινδού, θυμόταν με ευκολία μπασκετμπολίστες αυτής της περιόδου από όλες τις ομάδες, τον Μάνθο Κατσούλη του ΠΑΟΚ, τον πρωτοεμφανιζόμενο Γκάλη και φυσικά όλη την πεντάδα του Θρύλου. Τώρα πια δεν ασχολείται, έτσι μου είπε, δεν έχει χρόνο και δεν παρακολουθεί. Αναρωτήθηκα αν το δηλώνει στην προσπάθεια του πολιτικού να μην εκδηλώνει τις προσωπικές του οπαδικές προτιμήσεις. Δεν κατέληξα σε ασφαλές συμπέρασμα αλλά διαπίστωσα πως ήξερε φυσικά για την κατάκτηση του Conference (Milco) cupόπως το είπε, είχε δει τα τελευταία λεπτά του αγώνα της Εθνικής με την Αγγλία και μάλλον το ερυθρόλευκο παρελθόν παραμένει ζωντανό έστω και εν υπνώσει. Από τα 2 του αγόρια ο ένας βάζελος όπως και η μαμά και ο άλλος γαύρος, ακόμα μια αντίθεση οπότε άντε να βγάλεις άκρη.
Πρόεδρος της ποδοσφαιρικής Καλλονής για ένα κούρεμα
Πριν 20 και βάλε χρόνια όταν η Καλλονή ως ποδοσφαιρικό σωματείο βολόδερνε στις χαμηλές κατηγορίες ο Ταξιάρχης Βέρρος, δημοτικός σύμβουλος τότε, πήγαινε για κούρεμα, μια από τις 2 φορές το χρόνο που επισκέπτεται μπαρμπέρη όπως μας περιέγραψε αυτοσαρκαζόμενος. Στο δρόμο συνάντησε σε ένα καφέ τους παράγοντες της ομάδας να φιλονικούν. Το κούρεμα όπως φαντάζεστε δεν κράτησε πολύ και τους βρήκε στην ίδια κατάσταση, να τον περιμένουν και να του προτείνουν να αναμιχθεί, να προεδρεύσει απλά για να υπογράφει όσα εκείνοι θα αποφασίζουν. Δυστυχώς για αυτούς και ευτυχώς για το ποδοσφαιρικό σωματείο ο Βέρρος θέλει να πετυχαίνει σε ότι καταπιάνεται. Έτσι ως πρόεδρος της Καλλονής την οδήγησε στο πρωτάθλημα της Δ Εθνικής και την άνοδο στη Γ Κατηγορία. Μετά όμως ήρθε ο σίφουνας Μιχαλάκης και η ιστορία που όλοι γνωρίζουμε και η Καλλονή έφυγε από τα στενά όρια της πόλης, έφτασε στην SuperLeagueμε φόρα και καταποντίστηκε άδοξα με ακόμη μεγαλύτερη ορμή. Πικραμένη ιστορία και επέλεξα εσκεμμένα να μην επεκταθώ άλλωστε η συζήτηση δεν έπρεπε πάση θυσία να αποκτήσει πολιτικό περιεχόμενο.
Φιλόζωος στη νιοστή και όχι στα λόγια
Ο Ταξιάρχης ήταν φιλόζωος από μικρός αλλά οι γονείς του δεν ήθελαν ζώα στο σπίτι. Σαν παντρεύτηκε λοιπόν μια ακόμα πιο φιλόζωη γυναίκα η φιλοζωία του έγινε τρόπος ζωής. Ούτε μια ούτε δυο αλλά 40 ολόκληρες γάτες κατοικοεδρεύουν στην οικία Βέρρου κι ο Δήμαρχος ζει και αναπνέει σε ένα σπίτι και μια αυλή γεμάτη νιαουρίσματα και γατοκαυγάδες. Γνωρίζει όλες του τις γάτες με τα ονόματά τους και αυτές τον ανταμείβουν τριβόμενες στα πόδια του και ας γεμίζουν τρίχες το δημαρχικό κουστούμι. Ο αγαπημένος του είναι ο Μίλκυ που δεν σκέφτηκα να μάθω αν βαφτίστηκε από το MilcoCupκαι ξεχώρισε επίσης, λόγω ονόματος, ο Αδόλφος που ήταν επιθετικός μέχρι να στειρωθεί και τώρα μετονομάστηκε σε Κατόλφο. Οι γάτες και η καθημερινή φροντίδα τους αποτελούν τρόπο ζωής της οικογένειας Βέρρου, είναι μια συνεχής δέσμευση που περιορίζει τη δυνατότητα ταξιδιών και διακοπών αλλά αυτό δε φαίνεται να τον ενοχλεί ούτε στο ελάχιστο. Αγαπημένες του είναι οι ασπρόμαυρες που τις θεωρεί πιο χαδιάρες και εξυπνότερες. Μου εκμυστηρεύτηκε κάποια στιγμή πως του είναι αδύνατο να δει ένα εγκαταλειμμένο γατάκι και να μην το υιοθετήσει.
Ευρυτανία, Καρπενήσι και Τιρόλο Αυστρίας
Για τις αντιθέσεις μιλήσαμε νωρίτερα οπότε μια παραπάνω δε θα με παραξένευε καθόλου. Επίδοξος εμποροπλοίαρχος και παντοτινός κάτοικος του νησιού και της αγαπημένης του Καλλονής που αν είχε να διαλέξει ένα άλλο μέρος στην Ελλάδα ή το εξωτερικό για να ζήσει θα ήταν τα βουνά της Ευρυτανίας και το Καρπενήσι ή η Ήπειρος και το Τιρόλο της Αυστρίας. Μάλιστα πρόσθεσε γελώντας πως πάντα τα παιδιά του γκρίνιαζαν σε μικρότερες ηλικίες γιατί επέλεγε διακοπές σε βουνά και λαγκάδια και απέφευγε νησιά, παραλίες και μπάνια.
Αν θέλετε να σας μισήσει να του κάνετε τραπέζι με κοτόπουλο και μπάμιες
Ο Ταξιάρχης αγαπά το φαγητό και τα φαγητά αγαπούν τον Ταξιάρχη. Η σπεσιαλιτέ του στη μαγειρική είναι τα βρασμένα αυγά, μέχρι εκεί φτάνουν οι μαγειρικές του γνώσεις, αλλά στη γευσιγνωσία πρέπει να θεωρηθεί απόλυτα επιτυχημένος. Αποφεύγει μονάχα το κοτόπουλο από τα κρέατα και απεχθάνεται τις μπάμιες όμως όλα τα υπόλοιπα ο καλός μύλος τα αλέθει με ευχαρίστηση. Μου είπε σχεδόν συνωμοτικά πως το τελευταίο χρονικό διάστημα ακολουθεί διατροφή για να προσέξει την υγεία του κι εγώ την ίδια στιγμή σχεδόν θα στοιχημάτιζα πως δεν πρέπει να είναι και ο πιστότερος ακόλουθος αυτής της δύσμοιρης διατροφής. Το φαγητό λοιπόν είναι μια ευχαρίστηση για τον Ταξιάρχη Βέρρο και αυτή του η «αδυναμία» σε συνδυασμό με την επόμενη αλλά και τη ζωοφιλία του τον κάνουν έναν πραγματικά εξαιρετικά συμπαθή και αφοπλιστικά καθημερινό άνθρωπο.
Το τσιγάρο η μεγαλύτερη μου αδυναμία
Τον ρώτησα για τη μεγαλύτερη του αδυναμία και χωρίς σκέψη μου έδειξε τα τσιγάρα του. Αυτά που δε σταμάτησε να καπνίζει όσο μιλούσαμε και που κάποιος συμβουλάτορας τον προέτρεψε να τα κρύψει όταν μας τραβήξανε φωτογραφίες. Το έκανε και τα έβαλε στην τσέπη για να τα βγάλει αμέσως μετά. Η φωτογραφία βγήκε ίσως καλή αλλά εγώ σκέφτηκα την ίδια στιγμή πως συνήθως όσοι σκοτώνουν την αυθεντικότητα με στημένα πλάνα είναι συνυπεύθυνοι άθελά τους για μεγαλύτερα δεινά από μια καλή αλλά ψεύτικη φωτογραφία. Ο Ταξιάρχης καπνίζει και μάλιστα πολύ κι αυτή του η δήθεν αδυναμία με έκανε να τον συμπαθήσω ακόμα περισσότερο.
Από social μονάχα Facebook και από πλατφόρμες ελάχιστα κατασκοπευτικά στο Netflix
Όπως και όλοι, οι τουλάχιστον οι περισσότεροι της γενιάς του, έχει μονάχα Facebookκαι καμαρώνει που κάνει μια δυο αναρτήσεις κάθε μέρα για τα έργα του Δήμου ενδιάμεσα στον καφέ ή το φαγητό. Δεν έχει χρόνο για ταινίες και τηλεόραση, προτιμά αν βρει τον καιρό να ασχοληθεί με διάβασμα και τις συλλογές του αλλά αν τύχει θα δει μια κατασκοπευτική ταινία που είναι το αγαπημένο του είδος. Instagram, TikTokκαι Xαποτελούν αδιάβατα μονοπάτια και λέξεις γνωστές αλλά από απόσταση.
Η μεγαλύτερη μου ευχαρίστηση πέρα από την προσωπική μου ζωή είναι τα έργα του Δήμου
Ο πολιτικός μηχανικός σκεπάζει το Δήμαρχο και πιθανότατα κατευθύνει τα αυτοδιοικητικά του βήματα. Ο Βέρρος απολαμβάνει ως άνθρωπος να επιβλέπει έργα, να δίνει κατευθύνσεις, να είναι αυστηρός και εργασιομανής στη δουλειά του στα όρια του ψυχαναγκασμού όπως τουλάχιστον κατάλαβα. Επιμένει σε λεπτομέρειες θέλει οι δουλειές να γίνονται σωστά και δε διστάζει να τις ξανακάνει από την αρχή για να φτάσει το αποτέλεσμα στην εικόνα που ο ίδιος οραματίζεται. Πιθανολογώ, αν και δεν μου το είπε, πως με την ίδια τελειομανία θα διαχειρίζεται και τις συλλογές του, έτσι είναι οι περισσότεροι συλλέκτες άλλωστε. Ωστόσο αυτός ο τελειομανής στη δουλειά άνθρωπος, σε μια ακόμα αντίθεση δεν έχει καμιά απαίτηση στην προσωπική του ζωή και το σπίτι του, είναι καλόβολος και ανεκτικός, πιστεύω πως έχει ελάχιστες προσωπικές απαιτήσεις και αυτό είναι εμφανές ακόμα και σε κάποιον που τον γνωρίζει ελάχιστα.
Θέλω να περνώ την εικόνα του σκληρού αλλά είμαι μαλακός ως άνθρωπος
Άντε πάλι με τις αντιθέσεις που ωστόσο στον Ταξιάρχη Βέρρο αποτελούν στοιχείο γοητείας του χαρακτήρα του. Τον ρώτησα πόσοι άνθρωποι γνωρίζουν πραγματικά τον Ταξιάρχη και μου απάντησε πως θα ήθελε να είναι λίγοι. Το δικαιολόγησε λέγοντας πως η επιθυμία του είναι να περνά την εικόνα του σκληρού, πως θέλει να δείχνει δυνατός και αμείλικτος ειδικά όταν αγωνίζεται για τα δίκαια και τις διεκδικήσεις του Δήμου του. Όμως τελικά είναι όπως παραδέχτηκε ένας ευαίσθητος και συναισθηματικός άνθρωπος που μάλλον ξεχνά πως μπορεί να κρυφτείς από πολλούς για λίγο χρόνο. Ωστόσο εκείνος είναι εκτεθειμένος στα δημόσια βλέμματα αρκετά χρόνια ώστε να τον διαβάζουν κάμποσοι.
Ο Δήμαρχος δεν είναι πολιτικός
Εδώ ήταν που ο Ταξιάρχης μου τα «χάλασε». Η κουβέντα πλησίασε επικίνδυνα στα της Δημαρχίας και ο Δήμαρχος Βέρρος ξεπήδησε μέσα από το κουστούμι του και έκανε την πολιτική δήλωση. «ο Δήμαρχος δεν είναι πολιτικός». Εξέφρασα την αντίθεσή μου, του είπα πως ίσως «δεν θα έπρεπε να είναι πολιτικός» και προσπάθησε να με πείσει ανεπιτυχώς. Με ρώτησε να του πω τι είναι η πολιτική, απέφυγα να απαντήσω γιατί μου ήρθαν στο μυαλό δυσάρεστοι ορισμοί.Για παράδειγμα σκέφτηκα πως «Πολιτική είναι η ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα τι θα γίνει αύριο και να εξηγείς αύριο γιατί δεν έγινε» του Τσώρτσιλ ή πως «η Πολιτική είναι το δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου και διαπιστώνω πως έχει καταπληκτική ομοιότητα με το πρώτο» του Ρόναλντ Ρέιγκαν. Εκείνος όμως μου έδωσε το δικό του αγαπημένο ορισμό πως «Πολιτική είναι να κάνεις τους ανθρώπους να μην ασχολούνται με θέματα τα οποία θα έπρεπε να τους απασχολούν». Ο Ταξιάρχης λοιπόν πιστεύει βαθιά μέσα του και αυτό το βεβαιώνω, πως δεν είναι πολιτικός, ακριβώς γιατί δεν ακολουθεί τέτοιου είδους πορεία. Νομίζω και ας μου το επιτρέψει να επιμείνω πως αυτή είναι ακόμα μια του και ίσως η σημαντικότερη αντίθεση. Ο Ταξιάρχης Βέρρος δεν θα ήθελε να είναι πολιτικός με την έννοια του όρου που ο ίδιος υιοθετεί αλλά δυστυχώς για εκείνον είναι αδύνατο να το αποφύγει. Οι Δήμαρχοι στην χώρα μας αλλά και αλλού είναι πολλές φορές πολιτικότεροι των κομμάτων, τα παραδείγματα όσων από αυτούς χρησιμοποίησαν το θώκο τους για να μεταπηδήσουν στη Βουλή ή την αρχηγία κομμάτων άφθονα. Κι επειδή ο Καναδός συγγραφέας Laurence J. Peter επισήμανε πριν από 100 και βάλε χρόνια πως «Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά» κλείνω εδώ την πολιτική κουβέντα και επανέρχομαι στα δικά μας τα περισσότερο σημαντικά.
Γράφω αλλά μόνο για μένα και δεν σκέφτομαι να γράψω βιβλίο
Ρώτησα τον Ταξιάρχη Βέρρο αν υπάρχει μέσα του κάποιο καλλιτεχνικό ταλέντο, αν θα ήθελε να ασχοληθεί με κάποια τέχνη, αν γενικότερα υπάρχει για εκείνον ζωντανό κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο και οι απαντήσεις ήταν αρνητικές. Γράφει ο ίδιος αλλά δεν μου έδωσε λεπτομέρειες τι ακριβώς και ήταν σίγουρος πως δεν σκέφτεται να γράψει βιβλίο. Μου έδωσε να καταλάβω πως δε θέλει να καταπιάνεται με πράγματα που δεν είναι απόλυτα σίγουρος πως μπορεί να τα κάνει καλά.
Πρωινό ξύπνημα και μεσημεριανή σιέστα
Κάθε μέρα ξύπνημα πρωί κατά τις 6 και σπίτι μέχρι τις 9. Τότε κάνει όλα τα τηλεφωνήματα που έχει οργανώσει στο μυαλό του, κλείνει ραντεβού και διευθετεί εκκρεμότητες. Ύστερα γραφείο και ακανόνιστο πρόγραμμα, κάθε μέρα και διαφορετικό, αλλά σχεδόν πάντα ένα πέρασμα από τα έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη. Το μεσημέρι φαγητό κατά τις 3 κι ύστερα μεσημεριανή ξεκούραση, απογευματινός καφές και συνέχεια δουλειάς ως το βράδυ. Ο Ταξιάρχης έχει μάλλον μπουχτίσει από τις πολλές εκδηλώσεις και αποφεύγει να παραστεί σε όσες περισσότερες γίνεται. Προτιμά να είναι τα βράδια στο σπίτι, στην οικογένεια και τους αγαπημένους του και δεν αγαπά τις εξόδους. Να λοιπόν ακόμα μια η τελευταία συμπαθητική του αντίθεση που θα σας περιγράψω. Ένας Δήμαρχος που δεν επιζητεί την προβολή, που δεν αρέσκεται στις φωτογραφίες και τα εγκαίνια, τις εκδηλώσεις και τις φανφάρες αλλά που είναι αναγκασμένος να τις υποστεί σχεδόν καθημερινά και το κάνει αγόγγυστα.
Μείναμε σχεδόν κάτω από τον ήλιο για 2 ώρες, έφαγε ελάχιστα γιατί μιλούσε, κάπνισε αρκετά, ίδρωσε με το κουστούμι και τη γραβάτα, τον ταλαιπώρησα και κοκκίνισε το πρόσωπό του, αλλά καμιά στιγμή δεν έχασε το κέφι και τη διάθεσή του. Ο Ταξιάρχης είναι ένας γλυκός άνθρωπος που χαμογελά αυθόρμητα και σου ανοίγει την καρδιά. Πρόλαβε να μου πει δυο ανέκδοτα σε τόσο λίγο χρόνο, προσπάθησε αβίαστα να ξεφύγει από το Δήμαρχο σε αντίξοες συνθήκες και με έκανε να μετανιώσω διπλά για τις παραδοχές του ραντεβού μας. Του ζήτησα φωτογραφίες από τα νεανικά του χρόνια αλλά μου είπε πως δεν έχει. Δεν τον πίστεψα, γιατί είναι συλλέκτης κι ένας τέτοιος δεν πετά παλιές φωτογραφίες. Ίσως δεν ήθελε να τις μοιραστεί, ίσως πραγματικά να βρίσκονται ξεχασμένες σε σημεία δύσκολα για να ανασυρθούν.
Τον ρώτησα ποιος προτείνει να είναι ο επόμενος «με ούζο και μεζέ» και αβίαστα σύστησε το Δήμαρχο Μυτιλήνης Παναγιώτη Χριστόφα χαριτολογώντας πως θα έπρεπε να προηγηθεί. Είπαμε τόσο πολλά, κι όμως τον άφησα να απολαύσει τη μεσημεριανή του σιέστα με την αίσθηση του ανεκπλήρωτου. Ίσως γιατί ο ανοιχτός και καλόκαρδος τρόπος του, με έπεισε ολοκληρωτικά πως υπήρχαν πολλά περισσότερα που θα μπορούσα να ακούσω, σίγουρα κι άλλες αλήθειες του Ταξιάρχη που για τους οικείους του είναι Άκης και για μένα δεν έγινε ποτέ.
Αγαπητοί συμπολίτες, ο Ταξιάρχης Βέρρος στο πιάτο σας.
