Δεν ξέρω αν προηγείται η Ευρωφρένεια της Ελληνοφρένειας. Αλλά ξέρω ότι εδώ στον τόπο που ζούμε, όλα τα μεταφράζουμε πλέον με το σκεπτικό της εβραιοφρένειας ή της Γερμανοφρένειας και με την ελληνική παλαβάδα για να το καταλάβουν οι απλοί πολίτες φορολογούμενοι και ψηφοφόροι της αποικίας αυτής.
1) Κατ’ αρχήν πόσες μέρες δουλεύουμε το χρόνο ή καλύτερα παράγουμε τον χρόνο, για να πάμε στην περιβόητη και πολυθρύλητη ανάπτυξη και κατ’ επέκταση στην εξαγωγή προϊόντων, στον ανταγωνισμό, στο κέρδος και στη μείωση της ανεργίας που είναι το δια ταύτα; Γιατί αν τα βάλουμε κάτω και τα μετρήσουμε ψυχρά και όχι συναισθηματικά ή πατριωτικά, θα δούμε ότι από τις 365 μέρες που έχει ο χρόνος είναι ζήτημα αν εργοδότες και εργαζόμενοι (γιατί και οι δύο είναι στο παιχνίδι) δουλεύουν 200 ημέρες. Και για να μην κάνουμε κουβέντα και συζήτηση που πολλοί το θεωρούν ότι δεν είναι καυτό και επίκαιρο το θέμα αυτό χονδρικά βγάζουμε τα εξής: Από τις 365 ημέρες αφαιρέστε 104 μέρες τα Σαββατοκύριακα. Θα μου πείτε το Σάββατο δεν δουλεύουν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι επιχειρήσεις; Γιατί αυτό αφορά μόνο τους δημοσίους υπαλλήλους. Αλλά αν βάλετε πως δουλεύουν, ποιοι δουλεύουν, πόσες ώρες δουλεύουν, δημόσιοι και ιδιωτικοί, εργοδότες και υπάλληλοι, θα φθάσετε σε ένα κάποιο συμπέρασμα που είναι κοντά στη δική μας προσέγγιση. Μετά πάμε στις γιορτές και στα πανηγύρια. Γιορτές τα Χριστούγεννα, δεύτερη μέρα, παραμονή γιορτής, δεύτερη μέρα, παραμονής γιορτής, Πάσχα, Χριστούγεννα, επέτειοι, 28η Οκτωβρίου, 25η Μαρτίου, τον Αύγουστο κλειστά με τις άδειες των περισσοτέρων επιχειρήσεων και υπαλλήλων, αφήνουμε τις διακοπές των δημοσίων υπαλλήλων, τις γιορτινές μέρες, Πρωτομαγιά, του Αγίου Ιωάννου, των Τριών Ιεραρχών και άλλων πολλών αγίων και ακολούθων και τελικά αν τα βάλουμε όλα σε ένα κομπιούτερ, ψυχρά και ρεαλιστικά, θα βγάλουμε άλλες 80 με 100 ημέρες που δεν παράγουμε, που δεν δουλεύουμε ή ο ένας δουλεύει τον άλλον. Γιατί γίνεται και αυτό το παιχνίδι μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Πως λοιπόν θέλουμε να αναπτύξουμε αυτό το κράτος, να ξοφλήσουμε τα χρέη, να κάνουμε βιομηχανίες ή και βιοτεχνίες, να μπούμε στις αγορές, να έχουμε ανταγωνισμό και τα προϊόντα μας να είναι ελκυστικά και να τα αγοράζουν οι άνθρωποι της Ευρώπης ή και της Αμερικής όταν δεν παράγουμε, όταν δεν εξάγουμε και φυσικά και λογικά όταν δεν δουλεύουμε; Και δεν θέλω να πω ότι είμαστε τεμπέληδες αλλά δεν έχουμε οργάνωση, σωστή διαχείριση, καλή διοίκηση και σωστή πολιτική των πολιτικών. Πέραν του ότι αυτή η Ελληνοφρένεια που γράψαμε παραπάνω, με την Ευρωφρένεια που επικρατεί κάνει το ευρώ το σκληρότερο νόμισμα, το ακριβότερο, που δεν μπορεί ο Έλληνας να εξάγει προϊόντα όσο και αν θέλει να δουλέψει, γιατί σύμφωνα με αυτά που λένε οι οικονομολόγοι αν δεν υπάρξει ισοτιμία ευρώ και δολαρίου στις φτωχές χώρες του νότου, αυτού του ευρωπαϊκού μορφώματος, η ανάπτυξη και το τυχόν πρωτογενές πλεόνασμα πάει περίπατο. Αυτά ξέρω εγώ να πω και να γράψω σαν γέρος του Μοριά και όχι σαν νέος της Ευρωφρένειας.
2) Πάμε στην πολιτική. Εξυπηρετούν τη δημοκρατία τα πολλά κόμματα; Γιατί έτσι έχει περάσει στον κόσμο και στους ψηφοφόρους. Ότι όσα περισσότερα κόμματα είναι, τόσο περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία έχουμε, τόσες περισσότερες φωνές και εισηγήσεις υπάρχουν για να καλυτερεύσει ο τόπος, γιατί η ολιγαρχία, ο μονοκομματισμός ή και ο διπολισμός δεν εξυπηρετούν αυτή την παγκοσμιοποιημένη μέχρι διεφθαρμένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Έτσι λοιπόν γεννώνται κόμματα. Ο καθένας που νομίζει ότι είναι ηγέτης, κάνει ένα κόμμα, βγάλει ένα πρόγραμμα, λέει πολλά και διάφορα και ζητά να τον ψηφίσει ο κοσμάκης. Εγώ πάω στην άλλη πλευρά. Μήπως αυτός ο πλουραλισμός, η πλατιά αντίληψη ή και η φιλοσοφία του πολυκομματισμού εξυπηρετεί τη διαπλοκή; Γιατί μη μου πείτε ότι η «Ελιά», το καινούριο κόμμα που γεννήθηκε και φούντωσε και αγκάλιασε τους κεντροαριστερούς και ιδιαίτερα τους Πασόκους, δεν εξυπηρετεί τη διαπλοκή; Γιατί αν κατέβαινε σκέτο το ΠΑΣΟΚ τι θα έκανε; Κάτι περισσότερο ή λιγότερο από την Ελιά; Ανεξάρτητα αν η Ελιά θα προσβληθεί από το δάκο και θα έχουμε αργότερα και έξοδα δακοκτονίας αλλά επί του παρόντος είναι προϊόν του συστήματος που εξυπηρετεί τον διπολισμό ή τον τριπολισμό των κομμάτων. Έχουμε και το «Ποτάμι». Τώρα ποιο «Ποτάμι»; Αυτό που φούσκωσε με τις δημοσκοπήσεις και πήγε στο 10% . Και είναι πρωτόγνωρο και όμως αληθινό ένα κόμμα που για πρώτη φορά γεννιέται να πιάσει το 10% γιατί αυτό θέλουν τα κανάλια, οι διαπλεκόμενοι, το σύστημα, η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση και στην ιστορία όχι μόνο της Ελλάδας αλλά ολοκλήρου του κόσμου κανένα κόμμα για πρώτη φορά χωρίς να μπει στη βουλή, χωρίς να εκλεγεί στην Περιφέρεια ή οπουδήποτε αλλού στο Κοινοβούλιο έχει τέτοιο ποσοστό, τόσο μεγάλο. Φοβάμαι εάν δεν υπάρχουν βροχοπτώσεις μήπως ξεραθεί το «Ποτάμι» όταν το σύστημα διαπιστώσει ότι η ξηρασία είναι καλύτερη από τη βροχόπτωση στο σημείο αυτό. Μέχρι πρότινος είχαμε το διπολισμό ή καλύτερα τον τριπολισμό κατά την περίοδο της πολυθρύλητης και πολυδάπανης μεταπολίτευσης. Είχαμε το ΠΑΣΟΚ από τη μια πλευρά των λεγόμενων σοσιαλιστών, τη ΝΔ από την άλλη των λεγόμενων συντηρητικών και στη συνέχεια μεταποιηθέντων νεοφιλελευθέρων και είχαμε σαν ισορροπία, σαν τρίτο κόμμα, διαχειριστή του διπολισμού το ΚΚΕ. Αυτά λοιπόν όταν άλλαξε η κατάσταση στην Ευρώπη της Γερμανίας ή στην Γερμανία της Ευρώπης, όταν έγινε βοράς και νότος στο μόρφωμα αυτής της οικονομικής ένωσης, όταν μπήκαν Αμερικάνοι και Ρώσοι στο παιχνίδι της στρατηγικής και διαχείρισης αυτής της ευρωπαϊκής ένωσης. Τότε πέρασε και το μήνυμα να αλλάξουν και εδώ τα κόμματα μαζί και τα πρόσωπα και έτσι λοιπόν ανέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ που για να ανεβεί διέλυσε το ΠΑΣΟΚ, έγινε η Ελιά χωρίς κότσο βασιλιά αλλά με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ, βγήκε το Ποτάμι στην ποταμιά για να σταματήσουν να αυξάνονται τα άκρα και να ενισχυθεί και πάλι ο διπολισμός και όλα αυτά μαζί τα λέμε πλουραλισμό, δημοκρατία και ελευθερία, που στην ουσία είναι μεταποίηση της διαπλοκής όπως ακριβώς ο Καρλ Μάρξ την εποχή εκείνη ο Εβραίος που έγραψε το βιβλίο για τον κομμουνισμό έγραφε το θέσις- Ελληνικός ματεριαλισμός, αντίθεσις- γερμανικός ιδεαλισμός, σύνθεσις- κομμουνισμός. Δηλαδή ένα μείγμα, ένα κράμα, ένα ζουμί, που εξυπηρετεί ποιον και ποιους βρείτε το όσοι διαθέτετε γνώση και εμπειρία.
3) Καλό ή κακό είναι ότι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Αβραμόπουλος, ο οποίος έχει εμπειρία αυτοδιοικητική και κοινοβουλευτική είπε και ελάλησε και δεν ξέρω αν έχει ή δεν έχει αμαρτία στο δια ταύτα, ότι θα δώσει άδειες το Άγιο Πάσχα να πάνε αξιωματικοί και στρατιώτες στα σπίτια τους, να φάνε, να πιούνε, να διασκεδάσουν με τις οικογένειες τους, με στόχο και σκοπό να μην γίνονται σπατάλες στο στρατό την ημέρα αυτή της Ανάστασης που γίνονταν τα γνωστά γλέντια, με κρασιά, αρνιά, φαγητά και χορούς και ο καθένας έφερνε φίλους και γνωστούς και τραγουδούσαν όλοι μαζί εις βάρος του Ελληνικού δημοσίου το «φάτε, πιείτε μωρ’ αδέλφια» και τα πλήρωνε ο κοσμάκης. Οπωσδήποτε γίνεται περιορισμός της σπατάλης με τον τρόπο αυτό από τη μια πλευρά. Αλλά και από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι, οι γείτονες, οι φίλοι και οι εχθροί, όσοι μας επιβουλεύονται ή καιροφυλακτούν, όταν ξέρουν ότι τις μέρες αυτές ασχολούμαστε με τα πανηγύρια, τα φαγητά και τους εχθρούς και έχουμε αμελήσει να φρουρούμε τα σύνορα, ιδιαίτερα σαν ακρίτες σε αυτές τις νησιώτικες περιοχές, τότε μπορούν και για εσωτερική εκτόνωση όπου έχουν προβλήματα και για επέκταση όσοι έχουν σχέδια και για εκμετάλλευση για να γίνουν συζητήσεις και διαβουλεύσεις, να μπαίνουν και να βγαίνουν στο Αιγαίο, στη Μακεδονία, στη Θράκη ή οπουδήποτε αλλού οι ξένοι φίλοι και εχθροί και να δημιουργούν προβλήματα εθνικά, προβλήματα συνόρων από την άλλη πλευρά, γκρίζες ζώνες όπως γίνεται, παραβιάσεις θαλασσίου και εναερίου χώρου και τρέχα γύρευε να τους μαζέψεις και να τους περιορίσεις και να εμφανίσεις ότι έχεις δύναμη και ισχύ. Γιατί ο Τολστόι έλεγε, το οποίο το ξεχάσαμε ή δεν το λαμβάνουμε υπόψη, ότι «αν θέλεις ειρήνη ετοιμάσου για πόλεμο». Εμείς θέλουμε ειρήνη. Είμαστε όμως έτοιμοι για οποιαδήποτε θερμή σύρραξη, εμπόλεμη ζώνη και αυτό το έχουμε διαδώσει για να το ξέρουν φίλοι και εχθροί ή όχι;
Αρχέλαος
