“Ύστερα από πολλά χρόνια απουσίας, επέστρεψα στην Ευρώπη για να γυρίσω τα Φτερά του έρωτα. Η γέννηση αυτής της ταινίας είναι βαθιά συνδεδεμένη με την Επιθυμία: τις επιθυμίες μου να κάνω μια ταινία για και στο Βερολίνο, την επιθυμία μου να ξαναβρώ τη γλώσσα μου και τα γερμανικά που τα είχα εγκαταλείψει κινηματογραφικά εδώ και πολύ διάστημα. H επιθυμία να πω επίσης: πώς μπορεί να ζει κανείς στο σημερινό κόσμο;” . λέει ο Βιμ Βέντερς για το “Wings of desire”, μια από τις πιο ποιητικές ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου…
“Τα Φτερά του έρωτα”, ένας κινηματογραφικός ύμνος για “τη σπουδαιότερη ιστορία απ όλες” θα προβληθεί τη Δευτέρα στις 8μ.μ. στο φιλόξενο “Μπουρίνι” της Καλλιθέας
(Θεόφιλου Χατζημιχαήλ 11, τηλ. 22510.28368)
—————————————————————————
“Ένα κινηματογραφικό ποίημα για τους ανθρώπους,
τις αισθήσεις, τη ζωή, τον έρωτα, με υποβλητική ατμόσφαιρα, υπέροχη φωτογραφία και αντίστοιχη μουσική από το Nick Cave και άλλους και μοναδικά πλάνα από την πόλη του Βερολίνου
λίγο πριν την πτώση του τείχους.
Ο Βιμ Βέντερς ξεψαχνίζει την ανθρώπινη ψυχή
και αναζητά τις αιτίες του έρωτα που παρασύρει τους αγγέλους στο γήινο κόσμο μας.
Ο Ανρί Αλεκάν φωτογραφίζει εκπληκτικά
ένα ασπρόμαυρο Βερολίνο
που πνίγεται μέσα στους ήχους των ανθρώπινων σκέψεων.
Το εγκόσμιο πέρασμα γίνεται φαντεζίστικα έγχρωμο,
αλλά το τοπίο παραμένει θλιβερό.
Όπως τα ψεύτικα φτερά της αιωρούμενης ακροβάτισσας
του τσίρκου, ίσως, τελικά, και ο έρωτας να είναι ένα μαγικό ψέμα. Η πιο μεγάλη ανθρώπινη προδοσία…
Στην πρώτη θέασή τους τα «Φτερά του Έρωτα»
ξυπνάνε μέσα μας εικόνες, μνήμες και σκέψεις
που λες ότι δεν ήταν δικές μας.
Με το τέλος τα φώτα ανάβουν, τα πόδια μας πατάνε στο έδαφος και βηματίζουμε ξανά, σαν έκπτωτοι ερωτευμένοι άγγελοι…
Στο χωρισμένο από το τείχος Βερολίνο,
άγγελοι περιπλανιούνται στους δρόμους,
ακούγοντας τις σκέψεις των ανθρώπων.
Ένας από αυτούς ερωτεύεται μια ακροβάτισσα του τσίρκου.
Τα αισθήματά του για αυτήν είναι τόσο έντονα
που ζητά να χάσει το προνόμιο της αθανασίας και να γίνει θνητός. Επιλέγει να αφήσει την αιωνιότητα
και να “οξειδωθεί μες στη νοτιά των ανθρώπων”,
να σταματήσει να παρακολουθεί
(με την ασπρόμαυρη ματιά του) τη ζωή
και να τη ζήσει σαν άνθρωπος.
Ο άγγελος Damiel θα “εκπέσει” με τη θέλησή του,
στους περιορισμούς του χρόνου, στην αρρώστια, τον πόνο
και στο θάνατο,
γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να αγγίζει, να αισθάνεται,
να ζήσει τον έρωτά του για τη Marion,
να νοιώσει όλα αυτά τα απλά και καθημερινά
που τα συνοψίζει ο Peter Falk μπροστά από μία καντίνα, ξημερώματα:
“To smoke, and have coffee–and if you do it together,
it’s fantastic.
To draw, and when your hands are cold you rub them together..”
Bραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Kαννών
Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες (1987)
και αμέτρητα βραβεία
για την πιο γνωστή ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη
και μία από τις σημαντικότερες του προηγούμενου αιώνα.
.
Συγγραφείς:
Βιμ Βέντερς, Πήτερ Χάντκε, Ρίτσαρντ Ριτίνγκερ
Ηθοποιοί:
Έλμαρ Γουίλμς, Κερτ Μπόις, Κριστόφ Μεργκ, Λώρεντ Πετίγκαντ, Μπιατρίς Μανόσκι, Μπρούνο Γκανζ, Ότο Σάντερ,
Οττο Κάχνλε, Πήτερ Φαλκ, Σόλβιγκ Ντομάρτιν, Τσικ Ορτέγκα,
Χανς Μάρτιν Στάιερ
http://www.ishow.gr/productionCast.asp…
Σύνθεση μουσικής: Jürgen Knieper
