Γράφει ο Γιώργος Τυρίκος-Εργάς
Aυτή είναι η ιστορία του Γκαλρίμ από το Πακιστάν όση μπορεί να ειπωθεί και όση έχει σημασία. Ο Γκαλρίμ έχει σπασμένο σώμα, χαρακωμένο σε πολλά σημεία, μεγάλα τραύματα παντού από αυτά που δεν επουλώνονται ποτέ. Το πνεύμα του όμως είναι οξύτατο, η δύναμη που εκπέμπει είναι μεγάλη. Έφυγε από τη χώρα του γιατί η οικογένειά του προσπάθησε να παρέμβει σε περίπτωση νοθείας εκλογικών αποτελεσμάτων, κάτι που αποδείχθηκε μοιραίο : διώχθηκαν, θανατώθηκαν έπρεπε να μην υπάρχουν.
Οι γονείς του Γκαλρίμ μάζεψαν ο,τι είχαν και έστειλαν τον γιο τους να φύγει, να πάει κάπου όπου θα είναι ασφαλής. Η αστυνομία διεφθαρμένη, οι πολιτικοί ακόμα χειρότερα, δεν θα γλίτωνε. Ερχόμενος στην Τουρκία στάθηκε άτυχος. Τον πλησίασαν και υποσχέθηκαν βοήθεια. Τον πήγαν μαζί με άλλους σε ένα υπόγειο όπου του ανακοίνωσαν πως πλέον είναι όμηρος και πως θα έπρεπε να επικοινωνήσει με τους δικούς του για λύτρα. Τον βασάνιζαν για καιρό. Ο Γκαλρίμ έχει πυροβοληθεί, έχει κοπεί, έχει συρθεί με φορτηγό, έχει πατηθεί. Ο πατέρας του έστειλε χρήματα και τον άφησαν μα πήρε καιρό. Δύσκολο καιρό σαν αιώνες. Μόλις μπόρεσε να ταξιδέψει ήρθε στη χώρα μας μόλις γλιτώνοντας τον πνιγμό.
Η Ύπατη Αρμοστεία τον έχει διαβεβαιώσει πως δικαιούται άσυλο ως θύμα διώξεων και βασανιστηρίων. Κάθετι στο νεανικό του σώμα κραυγάζει για αυτό. Είναι πέντε μήνες τώρα σε κέντρο “υποδοχής” και δεν του έχουν πάρει καν τη βασική συνέντευξη. Κάνει υπομονή. Βοηθάει όπως μπορεί εθελοντές και πρόσφυγες. Ξέρει πως ως Πακιστανός για το παρόν σύστημα “ασύλου” είναι δεύτερης και τρίτης κατηγορίας άνθρωπος. Στα πρόσφατα χτυπήματα φανατικών στην Ευρώπη έβλεπες την ανησυχία του :
“Οι εξτρεμιστές σπέρνοντας φόβο στην Ευρώπη, σπέρνοντας καχυποψία και μίσος έχουν σχέδιο. Θέλουν να γκετοποιήσουν τους πρόσφυγες στην Ευρώπη, να τους αποκόψουν από την κοινωνία και να κάνουν τους Ευρωπαίους ακόμα πιο ενάντιους, να τους κάνουν ίσως να ξεκινήσουν πολέμους καινούριους και διώξεις και νόμιμες διακρίσεις. Θέλουν ανασφάλεια για την Ευρώπη η οποία θα χρεωθεί σε κάθε μελαμψό άνθρωπο. Θα βρουν ανταπόκριση στο μίσος που σπέρνουν γιατί έχει πολύ κόσμο εκεί έξω στο περιθώριο. Έτσι θα μπορούν από την αρχή να στρατολογήσουν απογοητευμένους ανθρώπους, έτσι θα μπορούν να στρέφουν συνέχεια την Ανατολή ενάντια στη Δύση και έτσι θα έχουν δύναμη και λόγο ύπαρξης”. Τον ρωτάω τι μπορεί να γίνει ενάντια σε αυτό το πράγμα. Μου απαντάει κάτι που με αφήνει βαθιά μουδιασμένο : “Η Ευρώπη πρέπει να φανεί σοφή και να δείξει περισσότερη αγάπη, περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη διαφάνεια. Πρέπει να φροντίσει τους πολίτες της όλους και να πάψει τις τόσο μεγάλες διαφορές που έχει φτιάξει. Το σύστημα αυτό δεν δουλεύει. Αν η Ευρώπη επενδύσει στο μίσος, στον πόλεμο, στις αστυνομίες και στους στρατούς, τότε οι τρομοκράτες έχουν κερδίσει. Και φοβάμαι πως θα κερδίσουν γιατί τέτοια σοφία δεν βλέπω να υπάρχει”. Αυτά τα λέει ο Γκαλρίμ που έχει δει τη βία πιο κοντά από οποιονδήποτε άλλον γνωρίζω.
