Ο Αχιλλέας Πεκλάρης, δημοσιογράφος και εθελοντής που αγωνίζεται για την ασφαλή και αξιοπρεπή διαβίωση των προσφύγων στην χώρα μας, ήρθε για πολλοστή φορά στο νησί μας για τις ανάγκες μιας δημοσιογραφικής αποστολής για την Deutsche Welle. Όμως τρεις μέρες μετά, ακυρώνοντας την προγραμματισμένη πτήση του για Αθήνα μπήκε στο πλοίο της γραμμής για Πειραιά μαζί με μια γυναίκα και ένα μωρό!
Αυτή δεν είναι μια παράξενη ιστορία για τον Αχιλλέα καθώς η ζωή του τον τελευταίο χρόνο κυλάει …κάπως έτσι. Από την πλατεία Βικτωρίας και το Πεδίον του Άρεως στην Ειδομένη και το “Χωριό Όλοι μαζί” του ΠΙΚΠΑ, ο Αχιλλέας προσφέρει την βοήθειά του σε πολλά επίπεδα. Αυτή τη φορά κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ να βρει ένα κατάλυμα για τη Νάντια και το δύο μηνών κοριτσάκι της:
“Η Νάντια είναι 22 χρονών από το Μαρόκο και στη φωτογραφία μπορείτε να τη δείτε μαζί μου, να κρατάει το δύο μηνών βρέφος κοριτσάκι της. Αυτό το μωρό είναι το μόνο που έχει”, έγραφε την Τρίτη στη σελίδα του facebooκ που όπως μας είπε είναι η εφημερίδα του.
“Η ζωή της μέχρι τώρα ήταν γεμάτη δυστυχία και πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές, όταν πρόσφατα έχασε τον σύζυγό της, ενώ ήταν ακόμα έγκυος. Μου ζήτησε να μην γράψω δημόσια την ιστορία της, η οποία ωστόσο είναι συγκλονιστική. Τόσο, που η υπηρεσία Ασύλου της έδωσε αμέσως άσυλο στη χώρα μας, παρ’ ό,τι δεν προέρχεται από εμπόλεμη ζώνη, κάτι που είναι πολύ σπάνιο.
Τώρα, είναι 100% νόμιμη στην Ελλάδα, έχει όλα τα χαρτιά της και επιτρέπεται να εργαστεί κανονικά. Παρ’ όλα αυτά, οι συνθήκες στις οποίες ζει μέχρι στιγμής στη Μυτιλήνη είναι πολύ δύσκολες – και κυριολεκτικά δεν έχει να αγοράσει γάλα για το μωράκι, ενώ κοιμάται μαζί με άλλα τρία άτομα σε ένα χώρο χωρίς καν τουαλέτα και μπάνιο (πρέπει να περπατήσει 150μ. γι’ αυτό, ακόμα και μέσα στη νύχτα).
Η Νάντια ψάχνει κάπου ένα στήριγμα.
Οπουδήποτε στην Ελλάδα.
Κάποιον καλό άνθρωπο να της δώσει ένα χέρι βοήθειας για να προχωρήσει σιγά – σιγά στη ζωή της και να μεγαλώσει την κορούλα της.
Είναι ένα χαρούμενο πλάσμα γεμάτο ζωή και ενέργεια, μιλάει άπταιστα τρεις γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά και αραβικά) και τώρα κάνει μαθήματα και έχει αρχίσει ήδη να μιλάει και ελληνικά.
Μου είπε να σας πω ότι είναι πολύ καλή μαγείρισσα (οι Μαροκάνες φημίζονται γι’ αυτό), μανιακή με την καθαριότητα και εργάζεται σκληρά και τίμια σε ό,τι πόστο της αναταθεί”
Λίγες ώρες αργότερα όλα πήραν τον δρόμο τους. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη και έτσι μέσα σε 24 ώρες ο Αχιλλέας κατάφερε να λύσει όλα τα γραφειοκρατικά. Μαζί με τη Νάντια και το μωρό έκανε μια στάση στα γραφεία των “Πολιτικών” λίγο πριν επιβιβαστεί στο “Blue star 1” και μαζί μας μίλησαν για την περιπέτειά τους
“Όλα πήγαν καλά. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και έτοιμοι να επιβιβαστούμε στο πλοίο. Χαίρομαι για το μωρό μου μπορεί τώρα να βρει το μέλλον του. Ξέρω ότι θα ναι δύσκολα. έχω χάσει τον άντρα μου. Έχω μεγαλώσει με πατριό. δεν ήθελα κάτι τέτοιο για το μωρό μου. Τώρα όμως νιώθω ότι το μωρό είναι τυχερό”, μας λέει η Νάντια. Ο Αχιλλέας μας μιλά για την δουλειά που κάνει με τον Ελβετικό Σταυρό και την εμπειρία του στα κιμπούτς Λαχάβ και Γιοτβάτα που μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα οργάνωσης των προσφυγικών καμπ.
“Μέσα σε είκοσι λεπτά, που πήρα το μωράκι στον μάρσιπο για να ξεκουραστεί λίγο η Νάντια, πήρα μια ιδέα για το τί πραγματικά θα πει να είσαι γονέας.
Όλη η στάση μου απέναντι στη ζωή άλλαξε απότομα και ριζικά. Το πως θα περάσω απέναντι το δρόμο. Το που θα σταθώ, για να μην το χτυπάει ο ήλιος. Το που θα πατήσω για μην σκοντάψω και πέσω. Το πως θα μπω με προσοχή σ’ ένα ταξί για να μην χτυπήσει.
Γιατί πλέον δεν ήμουν μόνος.
Για μισή ώρα είχα την ΕΥΘΥΝΗ για ένα μικρό, απροστάτευτο πλάσμα.
Και η δική μου ζωή είχε περάσει καθολικά σε δεύτερη μοίρα.
Γηράσκω αεί διδασκόμενος”. γράφει στην σελίδα του στο facebook ο Αχιλλέας.
Από το καράβι της επιστροφής ο Αχιλλέας βγάζει μια τελευταία φωτογραφία και γράφει:
“Θερμά ευχαριστώ σε όλες και όλους που τους στάθηκαν αλληλέγγυοι, είτε με προτάσεις φιλοξενίας, είτε με ανοίγματα για δουλειά, είτε με χρήματα, είτε με τα καλά τους λόγια και τις αμέτρητες κοινοποιήσεις.
Μέσα σε 24 ώρες καταφέραμε οριακά να λύσουμε όλα τα γραφειοκρατικά.
Από τις 8 το πρωί ήμασταν στο δρόμο.
Βγάλαμε όλα τα χαρτιά.
Πήραμε τα εισιτήρια με καμπίνα για το μωρό.
Πακετάραμε όλα τα πράγματα.
Ανεβήκαμε στο πλοίο”…
