Σάλο έχει προκαλέσει έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για τις συνθήκες κράτησης στο νησί Ναούρου του Ειρηνικού Ωκεανού. Η έκθεση, με τίτλο «Το νησί της απόγνωσης», καταγγέλλει ότι οι 40 αιτούντες άσυλο που βρίσκονται στο νησί βιώνουν συνθήκες που «ισοδυναμούν με βασανιστήρια» προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων από την αυστραλιανή κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μάλκομ Τέρνμπουλ.
«Απορρίπτω εντελώς τους ισχυρισμούς. Είναι εντελώς ψευδείς», δήλωσε ο Αυστραλός πρωθυπουργούς Μάλκομ Τέρνμπουλ. «Η προσήλωση της αυστραλιανής κυβέρνησης στις αρχές της ανθρωπιάς είναι ισχυρή», τόνισε.
Σύμφωνα με την έκθεση που βασίζεται σε έρευνες μηνών που περιλαμβάνουν συνεντεύξεις με πάνω από 100 ανθρώπους στο Ναούρου και την Αυστραλία η κυβέρνηση της Αυστραλίας υποβάλλει τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο σε εκτεταμένη, βάναυση και συστηματική κακομεταχείριση –περιφρονώντας κατάφωρα το διεθνές δίκαιο– με μοναδικό στόχο να τους κρατήσει μακριά από τις ακτές της, όπως περιγράφει πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας.
«Στο Ναούρου, η κυβέρνηση της Αυστραλίας διατηρεί μια υπαίθρια φυλακή, σχεδιασμένη για να προκαλεί δυσφορία στους πιο ευάλωτους πληθυσμούς στον κόσμο, με στόχο να σταματήσει την προσπάθειά τους να φτάσουν στην Αυστραλία και να αναζητήσουν εκεί ασφάλεια», δήλωσε η Anna Neistat, Γενική Διευθύντρια τους τμήματος Έρευνας της Διεθνούς Αμνηστίας κι ένας από τους λίγους ανθρώπους που κατάφερε να εισέλθει στο απομακρυσμένο και απόρρητο νησί για να διερευνήσει την παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Η κυβέρνηση της Αυστραλίας έχει απομονώσει ευάλωτες γυναίκες, άντρες και παιδιά σε ένα απομακρυσμένο μέρος, απ’ όπου δεν μπορούν να φύγουν, με σαφή πρόθεση αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να υποφέρουν. Πράγματι υποφέρουν –πρόκειται για μια καταστροφική και σε ορισμένες περιπτώσεις ανεπανόρθωτη κατάσταση
Μόλις κάποιες εβδομάδες αφότου ο Αυστραλός πρωθυπουργός Malcolm Turnbull παρουσίασε ως παράδειγμα προς μίμηση την πολιτική της κυβέρνησής του στη σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ για το προσφυγικό, η αναφορά της Διεθνούς Αμνηστίας εκθέτει τους λόγους για τους οποίους η πολιτική αποτροπής των προσφύγων που ακολουθεί η Αυστραλία ευθύνεται για μια σοκαριστική λίστα καταπάτησης ανθρώπινων δικαιωμάτων.
«Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση της Αυστραλίας είναι το ακριβώς αντίθετο από ένα παράδειγμα προς μίμηση. Πρόκειται για ένα μοντέλο που ελαχιστοποιεί τα επίπεδα προστασίας και μεγιστοποιεί τον πόνο. Στο ζήτημα των προσφύγων, η Αυστραλία μας οδηγεί σε μια επικίνδυνη πτώση μέχρι να πιάσουμε πάτο», προειδοποιεί η Anna Neistat.
«Εξήντα χρόνια πριν, η κυβέρνηση της Αυστραλίας με την υπογραφή της θέσπισε τη σύμβαση για τους πρόσφυγες. Τραγική ειρωνεία: σήμερα, αυτή η χώρα, που οφείλει τόσα πολλά στους πρόσφυγες, παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο και ενθαρρύνει άλλες χώρες να τη μιμηθούν».
Η Αυστραλία έχει ξοδέψει δισεκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία και τη διατήρηση ενός εγγενώς καταχρηστικού συστήματος κράτησης εκτός συνόρων. Σύμφωνα με το Εθνικό Γραφείο Ελέγχου της Αυστραλίας, η μεταφορά των προσφύγων, στο Ναούρου και το νησί Μάνους στην Παπούα Νέα Γουϊνέα, στοιχίζει ετησίως πάνω από 573.000 δολάρια Αυστραλίας ανά άτομο.
Πολλά από αυτά τα χρήματα πηγαίνουν σε συμβεβλημένες εταιρείες που δουλεύουν στο Ναούρου, εκ των οποίων πολλές έχουν ανακοινώσει πως θα αναστείλουν τη λειτουργία τους στο νησί. Κάποιοι εργαζόμενοι σ’ αυτές τις εταιρείες παρέχουν μυστικά πληροφορίες, υπό την απειλή ποινικής δίωξης, για την αποκάλυψη της απεγνωσμένης κατάστασης στο Ναούρου.
«Οι αρχές της Αυστραλίας πρέπει να συμφωνήσουν στο κλείσιμο του κέντρου «φιλοξενίας» στο νησί και να αξιοποιήσουν καλύτερα τα χρήματα των φορολογουμένων, αναγνωρίζοντας το δικαίωμα σε κάθε πρόσφυγα ή αιτούντα άσυλο στο Ναούρου να πάει άμεσα στην Αυστραλία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να περιμένουν ούτε λεπτό παραπάνω για μια ανθρωπιστική λύση», δήλωσε η Anna Neistat.
Τιμωρούν τα θύματα
Οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο στο Ναούρου έχουν πέσει θύματα κακομεταχείρισης ορισμένων τοπικών πληθυσμών, συμπεριλαμβανομένων ανθρώπων που έχουν θέση στις αρχές. Παρόλο που αξιόπιστες πηγές μιλούν για δεκάδες σωματικές επιθέσεις από ντόπιους –ακόμα και για σεξουαλική κακοποίηση– κατά των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο, η Διεθνής Αμνηστία δε γνωρίζει κανένα πολίτη του Ναούρου που να έχει λογοδοτήσει.
Αντιθέτως, οι αιτούντες άσυλο και οι πρόσφυγες συλλαμβάνονται και φυλακίζονται αυθαίρετα. Όπως ανέφερε ένας μάρτυρας στη Διεθνή Αμνηστία: «Οι αυθαίρετες συλλήψεις για λόγους εκφοβισμού είναι συνήθεις στο Ναούρου.»
Ο Hamid Reza Nadaf, ένας Ιρανός πρόσφυγας με το μικρό του γιο, δήλωσε πως συνελήφθη και φυλακίστηκε από τις 3 Ιουνίου μέχρι τις 7 Σεπτεμβρίου 2016, βάσει αποδεικτικών στοιχείων που ήταν ξεκάθαρα κατασκευασμένα.
Πιθανότατα η κράτησή του είναι συνδεδεμένη με το γεγονός ότι φωτογράφισε το Κέντρο Φιλοξενίας Προσφύγων. Ο οκτάχρονος γιος του, που αναφέρεται πως πάσχει από φυματίωση, έμεινε μόνος του στο κέντρο κράτησης κατά το μεγαλύτερο διάστημα της τρίμηνης φυλάκισης του Νάνταφ.
Επίσης, οι αρχές του Ναούρου έχουν συλλάβει αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες για αυτοτραυματισμό, μεταξύ αυτών βρίσκονται και περιπτώσεις που η αδιευκρίνιστου χρόνου κράτηση τους στο Ναούρου ήταν ξεκάθαρα ο λόγος που προκάλεσε την οξεία επιδείνωση της ψυχικής υγείας των ανθρώπων αυτών.
Πρόκειται για μια διαβολική παγίδα. Οι άνθρωποι μέσα στην απελπισία τους επιδιώκουν να δώσουν τέλος στη ίδια τους τη ζωή για να δραπετεύσουν, παρόλα αυτά βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα μιας φυλακής μέσα στη φυλακή
Anna Neistat
Η ψυχική υγεία επιδεινώνεται
Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι της Διεθνούς Αμνηστίας μίλησαν με άτομα –συμπεριλαμβανομένων και μικρών παιδιών-που πάσχουν από παθήσεις της ψυχικής υγείας. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι παρατεταμένες περίοδοι επ’ αόριστον κράτησης έχουν άμεση αρνητική επίδραση στην ψυχική υγεία, σύμφωνα με το Royal Australian & New Zealand College of Psychiatrists.
Ο κόσμος δεν δέχεται τη φροντίδα που χρειάζεται για τα προβλήματα ψυχικής υγείας, ή για πολλές άλλες παθήσεις. Η Laleh -χρησιμοποιείται διαφορετικό όνομα από το πραγματικό της-είναι μια γυναίκα από το Ιράν που έφυγε από την πατρίδα της με τον σύζυγό της και την τριών ετών κόρη της. Η Laleh ανέφερε στη Διεθνή Αμνηστία ότι έπασχε από κατάθλιψη αλλά «δεν τους ένοιαζε» όπως δήλωσε.
Η κόρη της Laleh, η Nahal (χρησιμοποιείται διαφορετικό όνομα από το πραγματικό της) παρουσίασε επίσης προβλήματα υγείας κατά τη διάρκεια της 18-μηνης διαμονής της οικογένειας σε μια σκηνή στο Ναούρου. Μετά τη διάγνωση ότι η Nahal πάσχει από προβλήματα ψυχικής υγείας, ο γιατρός συνταγογράφησε φάρμακα τα οποία ήταν ακατάλληλα για παιδιά.
Όταν η Laleh και ο σύζυγός της έθεσαν το συγκεκριμένο θέμα στο γιατρό, αυτός απέρριψε τις ανησυχίες τους. Είπε «αν δεν σας αρέσει, πηγαίνετε πίσω στη χώρα σας»» όπως δήλωσαν στη Διεθνή Αμνηστία.
Το να αφήνουν την ψυχική υγεία των ατόμων να επιδεινώνεται χωρίς επαρκή θεραπεία, φαίνεται να αποτελεί σκόπιμα μέρος της πολιτικής αναχαίτισης που εφαρμόζει η Αυστραλιανή κυβέρνηση.
Ο Δρ. Peter Young, πρώην διευθυντής του τμήματος ψυχικής υγείας στο International Health and Medical Services (IHMS), δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία ότι στο εν λόγω off shore περιβάλλον «τα πάντα εξυπηρετούν έναν σκοπό: να σταματήσουν τις βάρκες».
Η μεταχείριση των προσφύγων στο Ναούρου ισοδυναμεί με βασανιστήριο
Η Διεθνής Αμνηστία ανακάλυψε ότι το σύστημα στο οποίο υπόκεινται οι πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο στο Ναούρου ισοδυναμεί με βασανιστήριο.
Ο συνδυασμός της ψυχικής ταλαιπωρίας στην οποία υπόκεινται οι πρόσφυγες, της εκ προθέσεως επιβλαβούς φύσης του συγκεκριμένου συστήματος και του γεγονότος ότι η παραμονή σε off shore περιβάλλον αποσκοπεί στον εκφοβισμό ή εξαναγκασμό προκειμένου να επιτευχθεί ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, σημαίνει ότι το σύστημα oof shore διαχείρισης των ανθρώπων εμπίπτει στον ορισμό βασανιστηρίου σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Παρότι η Αυστραλία δεν θέλει να γνωστοποιηθεί όλο το φάσμα των κακοποιήσεων στο Ναούρου, και έχει φτάσει σε χρήση ακραίων μέτρων για να τις συγκαλύψει, οι πιθανοί αιτούντες άσυλο πρέπει να γνωρίζουν ότι τιμωρούνται οι προσπάθειες όσων έρχονται από τη θάλασσα αναζητώντας προστασία στην Αυστραλία . Η «επιτυχία» του ελέγχου των συνόρων εξαρτάται από τον ανθρώπινο πόνο.
«Η πολιτική που πουλάει στον κόσμο η κυβέρνηση της Αυστραλίας ως επιτυχία είναι μια πολιτική που έχει ήδη αναγνωριστεί δημοσίως πως είναι σκληρή. Αυτή η πολιτική η οποία νομιμοποιεί την συστηματική κακοποίηση δεν αποτελεί μόνο αδιέξοδο για τους πρόσφυγες – αποτελεί επίσης αδιέξοδο για την Αυστραλία. Της έχει κοστίσει αρνητική δημοσιότητα ως μια χώρα που θα κάνει ότι μπορεί προκειμένου να μην φτάσουν στις ακτές της πρόσφυγες και να τιμωρηθούν όσοι τολμήσουν να το δοκιμάσουν» δήλωσε η Anna Neistat.
