Δύσκολες μέρες περνάμε… Μην πάει το μυαλό σου στις εκλογές, μοναδικέ μου αναγνώστη, άσε να μεριμνήσουν για τα γένια τους όσοι έχουν τα χτένια, μιας κι όσοι δεν είχανε τα χτένια θα μείνουνε με τα ζωΰφια εντός του πώγωνος. Δεν θέλω να βγάλω κακιούλα τώρα που μας είδα τόσο …ήσυχους και …αδερφωμένους. Οι δύσκολες μέρες «παίζουν» για τον πλανήτη ολόκληρο. Είμαστε και κάπως περισσότερο ευαίσθητοι εδώ στο γεωπολιτικό σταυροδρόμι μας, χαίρουμε και …επισφαλούς γειτονίας με τους ολόγυρά μας (τι …τύχη, που να πάρει…), έχουμε και τους αποικιοκράτες, πάνε να μας τρελάνουνε και κάτι απροσδιόριστα που τραγουδάνε με λικνιζόμενους μηρούς και τριχοφυΐα στα μούτσνα, όμως Λιόστες και Λιόστρες, δεν απομακρυνόμαστε από τα …ινσπέξιον μας για την πόλη και το νησί. «Περιποιούμαστε τον ανθόκηπό μας», έστω κι αν πρόκειται για την τελευταία μέρα πριν τη … συντέλεια. Ο καθείς εφ’ ω ετάχθη. Εννοείται ο ίδιος να έχει επιλέξει το ρόλο του κι όχι να τον «τάσσουν» άλλοι σε ρόλους θύματος, υπερφορολογούμενου, αποικιοκρατούμενου ή και …τηλεθεατή. Εμείς τον επιλέξαμε το ρόλο μας και στις ώρες που κάθε μη σκλάβος δικαιούται να έχει για σχόλη, ανταμώνουμε, ανταλλάζουμε σκέψεις περπατώντας και, φυσικά, επιΘεωρώντας. Τραβιέται ακόμα για λίγο απογευματινός περίπατος, πριν σφίξουν οι ζέστες και ξεκινήσουμε τις νυχτερινές βόλτες.
Τούτο όμως που θα σου διηγηθώ, μοναδικέ μου, συνέβη νύχτα φεγγαρόλουστη και …μαγική. Προχθές που σταμάτησαν υποχρεωτικώς τα πήγαιν’ έλα των υποψήφιων, μαζέψαμε «τα δικά μας τα παιδιά» (τους δικούς μας ντε, που εκτέθηκαν στον εκλογικό στίβο) και αφού τους δηλώσαμε πως θα σεβαστούμε την υπό του νόμου απαγόρευση για …σίγαση του …αγώνα μέχρι που ν’ ανοίξουν οι κάλπες, χαιρόμασταν ησυχία σε στέκι απάνεμο και (όσο εδέησε) φεγγαρόλουστο. Για να μην το βαρύνουμε συζητώντας κάποιο πρόβλημα, μουδιασμένοι …υποψήφιοι και υπόλοιποι συμφωνήσαμε να μιλάμε μόνο θετικά και δημιουργικά. Θα έλεγε κανείς ότι αυτή την …εκκεχειρία περίμενε μια μικρή Λιόστρα για να …κεντήσει… Με λόγια μεστά και με τεκμηρίωση, μας εξέθεσε την κατάσταση στο φαινόμενο και εξελισσόμενο περιβάλλον του νησιού. Χωρίς να δίνει βάρος σε προβλήματα που προξενεί ο άνθρωπος πάνω στο φυσικό περιβάλλον, αλλά και χωρίς την απαρίθμηση των παθών του δημότη στο ανθρωπογεννές περιβάλλον, μας εξέθεσε όλη την κατάσταση στην πόλη και στα χωριά, καταλήγοντας σε ένα ζητούμενο. Εξέλιξη. (μπράβο η φοιτήτρια…! …μπράβο δουλειά που κάνει το Πανεπιστήμιό μας με τα χτεσινά παιδάκια μας και σημερινούς ευαισθητοποιημένους πολίτες…)
Δεν έπεσε καμμία …ένσταση στο …χαλί. «Όμως, πώς την εννοείς, εσύ, την εξέλιξη;» Ζήτησε μια εξήγηση η Λιόστρα Ε. «Ξέρεις, πολλά στραβά γίνονται από την ερμηνεία και υλοποίηση κάποιας εξέλιξης, εδώ στη Λέσβο και σ’ όλη την Ελλάδα, για να μην πω σε όλη τη Γη. Ποια λες ότι πρέπει να είναι τα κριτήρια ώστε να μην στραβώσει το πράμα στο δρόμο προς την υλοποίηση ή στον πλημελή σχεδιασμό;»
Σιγά μην …ίδρωνε η …μικρά. Κατέθεσε μια όντως δημιουργική και πρωτότυπη ιδέα, αντί να αναλωθεί σε θεωρίες. (ξαναμπράβο!) Με λίγα λόγια, προκαταρκτικώς υποστήριξε ότι η σιγουριά πως ένα οποιοδήποτε έργο δεν θα …προδώσει τους μελλοντικούς χρήστες του, θα προέλθει μόνον από την ωριμότητα του κριτή κατά το στάδιο του σχεδιασμού. Υπενθύμισε την πάγια θέση της …Περιπατητικής μας Σχολής, που δεν είναι άλλη από αυτό που έχω γίνει κουραστικός να σου γράφω, μοναδικέ μου, ότι, δηλαδή, ο βασικός κριτής πρέπει να είναι ο Δημότης μελλοντικός χρήστης. Για να έχει αυτή τη δυνατότητα στην κριτική, θα πρέπει ο Αυτοδιοικητικός Άρχων, είτε Δημοτικός είναι αυτός είτε Περιφερειακός, να την έχει εκχωρήσει στον Δημότη. (τι στο καλό Δημοκρατία λέμε ότι έχουμε; άντε μη βάλω φωτιές στη Λιόστρα Ε. και σηκώσει τον κόσμο στο ποδάρι σε μεταμεσονύκτιο …συναγερμό…) Είπαμε: Υπάρχει το Διαδίκτυο και είναι αμεσοδημοκρατική η κρίση όταν κάθε δημότης, υπευθύνως και αυστηρώς, εξετάζει τα εκλαϊκευμένα σχέδια που πρέπει να βρίσκονται αναρτημένα πριν κάθε τελική και επίσημη έγκριση. Μην το κουράζουμε, τα περισσότερα έργα του παρελθόντος, που βεβαίως έχουν σχεδιαστεί από ειδικούς επιστήμονες, όταν τελειώσουν δείχνουν τις αδυναμίες τους και τα …φάουλ τους. Τότε όμως είναι αργά και ποιος είπαμε ότι …τα τρώει στη μάπα για μια ζωή; Ε, αυτός πρέπει να έχει λόγο. Ακούτε και οι δύο, που ένας σας μέλλει να λάβει το …σκήπτρον της Αρχής; Τι; Πάλι τα ίδια θα κάνουμε; Είπαμε, ώριμη κρίση. Αν η κρίση αυτών που θα σε εκλέξουν είναι σωστή, όπως λες, υποψήφιε, γιατί να μην είναι σωστή και όταν κρίνουν σχέδια για το μέλλον της … μεγάλης γειτονιάς τους; Πάλι μόνος σου, με την …κομπανία του συνδυασμού σου θέλεις να τα κάνεις και μετά, στα εγκαίνεια να μας φέρνεις προ τετελεσμένων; Αμ, τότε δεν κάνουμε τίποτα… Σε αυτό το σημείο οι …μουδιασμένοι διέκοψαν τις τοποθετήσεις των …αρπαγμένων με το …κοινοβουλευτικό σύστημα και στην Αυτοδιοίκηση, λέγοντας ότι πήραμε φόρα με την πολιτική και την αρνητικούρα, πράγμα που είχαμε συμφωνήσει να μην κάνει κανένας μας. Έτσι, σε γυρίζω, μοναδικέ μου, στο κυρίως θέμα της ιδέας που κατέθεσε η φοιτήτριά μας.
Πολύ απλό στη σύλληψή του, ειλικρινές προς τον Δημότη, και …ενδεικτικό. Το ονομάσαμε «Δείγμα Πιλότος». Τι θα μπορούσε να εξελίξει μια δεδομένη κατάσταση στη Λέσβο; Για παράδειγμα, εξελικτικό (για να μην πούμε αναπτυξιακό) έργο θα μπορούσε να είναι ένας μεγάλος και σωστός ποδηλατόδρομος, με όλα τα πρέποντα. Για να υλοποιηθεί ένα τέτοιο έργο, αφού περάσει τα σαράντα κύματα ώσπου να φτάσει στην έγκριση της χρηματοδότησης, μέσα από προμελέτες ειδικών επιστημόνων, αφού μελετηθεί και σχεδιαστεί σε κάθε του λεπτομέρεια, (μην ξεχνάμε και την ανάρτηση των σχεδιων στο Διαδίκτυο και τον εύλογο χρόνο κριτικής από Δημότες και Ποδηλάτες) θα πάρει μήνες και χρόνια. Δεν θα ήταν καλό, λοιπόν, για όλο αυτό το διάστημα να λειτουργεί ένα μικρό τμήμα ΤΕΛΕΙΑ υλοποιημένου ποδηλατόδρομου, που με κάποια πλάγια χρηματοδότηση και με συνεχείς βελτιώσεις θα μάθαινε πολλά σε χρήστες και κατασκευαστές; Δεν θα έβλεπε ο κάθε Δημότης τη χρησιμότητα, την αναγκαιότητα επέκτασης, ώστε και για κάποιες …θυσίες που πιθανόν θα του ζητηθούν αυτός να είναι ώριμος να αποφασίσει; (Λιόστρα Ε., μην αρπάζεσαι)
Άλλο παράδειγμα. Σε μια γειτονιά, μια παραπάνω ρούγα, που είναι φημισμένη για την …καθαριότητά της (από την ανάποδη), «πέφτει ένα σμήνος αλεξιπτωτιστών» και με σχέδιο πρωτότυπο και οικονομικό, τη μετατρέπει σε …κούκλα. Να, καινούριοι κάδοι, να, πλυμένοι κάδοι, επί το ορθότερον, να ζηλευτά πεζοδρόμια, να λουλούδια, να και το γκιρίζι που δεν μυρίζει… Τι λες, Δημότη μου; Κάνεις θυσία τη θέση «πάρκινγκ» που έχεις κάτω από το παράθυρό σου με το παροπλισμένο σου σαράβαλο; Αλλιώς, πώς περιμένεις να μην μαζεύονται σκουπίδια στο ενδιάμεσο, πώς περιμένεις να μη σε ξυπνάνε τα μεσημέρια όταν κάνουν μανούβρα για να περάσουν μεγάλα οχήματα; Είσαι ώριμος ή θα ωριμάσεις με ένα τέτοιο Δείγμα Πιλότο; Α ναι, να το κάνουμε, βρε αδερφέ… Εσύ Αρχηγέ της παράταξης είσαι έτοιμος για τέτοιου είδους πρωτοτυπίες; Αν όχι, τι σε πήγαμε και σε δεύτερο γύρο βρε ξάδερφε; Για να διατηρείς τις ίδιες πρακτικές των προκατόχων του θρόνου σου; (ηρέμησε λιόστρα Ε., ηρέμησε…)
Τώρα, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δύσκολα οι διαδικασίες που ορίζει ο νόμος, για κάθε έργο, θα μπορούσανε να σηκώσουν …πρωτοτυπίες. Ε, λοιπόν, ο στραβός να ξεστραβωθεί, γιατί έχουμε δει να …στρεβλώνονται κανονισμοί και κανονισμοί, να υπερβαίνονται και να …σκαλίζονται σχέδια και σχέδια, προκειμένου να …ρεγουλαριστεί κάποια υλοποίηση προς το ποθητόν (τίνος άραγε;) αποτέλεσμα. (θα το πω και πάλι, δεν αντέχω…) Αποδυτηριάκιας μιλάει. Αν λοιπόν πρόκειται για κάτι πιο καλό, πιο ποιοτικό, πιο σύγχρονο, τότε θα προφασιζόμαστε την ακεραιότητα των κανονισμών; (θα την αμολήσω τη Λ.Ε. στο τέλος…)
Βεβαίως, Δείγμα Πιλότο μπορεί να υλοποιήσει και οποιοσδήποτε ιδιώτης ή ομάδα ιδιωτών. Λες και δεν έχεις δει στο παρελθόν, τόσα Δείγματα, μοναδικέ μου. Ξέρεις… Ξέρεις… Η περιποίηση σε κάτι παρτέρια… Θυμάσαι; Κάποιες δεντροφυτεύσεις; Θυμάσαι; Κάτι ηρωϊκοί καθαρισμοί; Θυμάσαι; Άνθρωποι, ευαισθητοποιημένοι κάτοικοι, Μερακλήδες και Φιλότιμοι, θα σου πω, με τα Μ και Φ κεφαλαία, πήραν μερικές φορές την κατάσταση στα χέρια τους και έθεσαν πήχυ στην ποιότητα. Α, το θυμήθηκες, ε, ήσουν κι εσύ σε μερικές δράσεις. Σε πιστεύω… Και ότι το ξεχνάς σε πιστεύω. Άμα ήτανε να το θυμάσαι, δεν θα ήσουνα μαζί τότε… τέτοια είναι η πάστα σου, …Μ και Φ… (για όποιον το καταλαβαίνει, είναι προφανές) Τότε, λοιπόν, μοναδικέ μου, μετά από τέτοιες δράσεις …ανεβάσματος του πήχυ από τους ιδιώτες, έλα και πες μου, δεν αισθάνθηκες τον πήχυ της Αρχής χαμηλότερο; «Τι; Μόνον εκεί αποδείχτηκε χαμηλότερος; Άσε, θα μου πεις, καημένε Σίτυ Ινσπέκτορ, καλύτερα αμόλα τη Λιόστρα Ε.». Όχι, θα περιμένω. Έτσι περιμένουμε κάθε τετραετία. Και πολλά καλά και φιλότιμες προσπάθειες βλέπουμε από όλες τις Αρχές, που διαδέχονται η καθεμία την προηγούμενη, αλλά αυτό το «εκλεχθήκαμε και θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας» δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω. Το ακούμε όταν κρίνονται για παρέκκλιση από το πρόγραμμα ή όταν δεν έχουν κανένα πρόγραμμα κατατεθειμμένο. Μυστήρια πράγματα, που καλό θα είναι να παίρνουν πίσω σιγά σιγά, γιατί ο κόσμος όσο πάει κι αγριεύει και θα πρέπει οι διοικούντες να μάθουν να φοβούνται την οργή του αδικημένου ανθρώπου. Άλλο ένα βόλι και …φαρμακερό έμεινε. Έτσι, για να ξεκαθαρίσει το τοπίο. (ήρεμα, …μουδιασμένοι)
Ε, και τώρα, θα με ρωτήσεις, πώς θα γνωρίζει ο κόσμος ότι πρόκειται για Δείγμα Πιλότο ή κανονικό έργο; Ας έχει μια πινακιδούλα με κάποιο συμβολικό σήμα. Είπαμε να βάλουμε ένα πρόσωπο πιλότου, αυτό με το κασκόλ που ανεμίζει, οι …φεμινίστριες αντέτειναν γιατί να είναι «ο» και να μην βάλουμε μία πιλότο, έτσι, πριν μας βγεί και τίποτις γιουροβιζιονικό κορμί και απαιτήσει μία πιλότο με μούσι, τελικά θα βάλουμε ένα αεροπλανάκι. Όχι από αυτά που χάνει το ραντάρ, τα διεθνών, ένα διπλάνο από τα μικρούλια, …ντιπ τοπικό… που να συμβολίζει …μικρό καλάθι… Άντε, καλό βόλι.
City Inspector
