Την ώρα που η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τις ζωές όλων μας , τόσο που πολλοί από εμάς βρίσκουν διέξοδο προς επιβίωση σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις ή ακόμα και σε χώρες εκατοντάδων χιλιάδων χιλιομέτρων μακριά, τρία ζευγάρια σουηδών, σκωτσέζων και ιταλών αντίστοιχα, αφήνουν πίσω τους τα οργανωμένα συστήματά τους και την συμβατική ζωή τους για να βρουν την ηρεμία, την απλότητα και την ευτυχία στο δυτικότερο κομμάτι του νησιού μας.
Στο μακρινό Σίγρι, εκεί που το σλόγκαν του Σιγριανού Αντώνη Χιώτη «Αξίζει να φτάσεις ως το τέρμα», φαντάζει πιο αληθινό από ποτέ …
MikaelBackman –IoannaNicklasson–Mlynarska
Η ζωή είναι αληθινή εδώ !
Η καινούρια ζωή για τον Καθηγητή του Πανεπιστημίου του Λουντ της Σουηδίας Μίκαελ Μπάκμαν, ξεκίνησε τρείς δεκαετίες πριν όταν η γνωριμία του με τον καθηγητή Περιβάλλοντος του Παν. Αιγαίου κου Κώστα Χαλβαδάκη τον έφερε σε πρώτη επαφή με το νησί.
Ο κος Μπάκμαν με όλη την ομάδα εργασίας του κ. Χαλβαδάκη αφουγκράστηκε όλες τις διεργασίες για τη δημιουργία αυτού του Πανεπιστημιακού Ιδρύματος στην Επαρχία, που τότε ήταν ακόμα στα σπάργανα, και έτσι γνώρισε το νησί καλά, το αγάπησε και το 1991 διοργάνωσε μαζί με φίλους και συνεργάτες το πρώτο ECOLABELING στο Μόλυβο όπου εκπρόσωποι από όλες τις οικολογικές οργανώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, βρέθηκαν εδώ για να ανταλλάξουν απόψεις σχετικά με θέματα που αφορούσαν το περιβάλλον και συγκεκριμένα τον τρόπο διαχείρισης των σκουπιδιών και κυρίως των (ΧΥΤΑ).
Από τότε ο Μίκαελ πήγε και ήρθε πολλές φορές, συνεργάστηκε με το Παν. Αιγαίου και αποφάσισε να φέρει την αγαπημένη του Ιωάννα για διακοπές.
Ο ίδιος θυμάται
«…ρώτησα τον φίλο μου Μάριο Μπαλή τη γνώμη του για το πού θα μπορούσα να πάω με την Ιωάννα, κάπου που θα ήταν ιδιαίτερα ήσυχα και όμορφα. Επειδή είχα γυρίσει όλο το νησί ήθελα κάτι ξεχωριστό για τη σχέση μας.
Ο Μάριος μου πρότεινε το Σίγρι, αν και μου τόνισε ότι είναι μακριά, ότι είναι το τελευταίο χωριό στο χάρτη και ότι έχει πολλές στροφές. Κατέληγε όμως ότι ήταν το μέρος που έψαχνα και μάλιστα συμπτωματικά δεν είχε τύχει να επισκεφτώ όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν είναι περίεργο;
Έτσι ήρθα με την Ιωάννα εδώ. Κι αυτό ήταν.
Δέσαμε κατευθείαν με το χώρο.
Αισθανθήκαμε οικεία και μας άρεσε πολύ το τοπίο και οι άνθρωποι.
Ήταν θέμα τάιμινγκ προφανώς …
Η Ιωάννα μετά από χρόνια επαγγελματικής ασχολίας με τη δημιουργία τουριστικών οδηγών για πολλές ευρωπαϊκές πόλεις (Παρίσι, Γερμανία κλπ.), ήθελε να βρει ένα καινούριο σημείο που θα ξεκινούσαμε μαζί τη νέα μας ζωή .
Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να αφήσουμε με τη σειρά μας κι εμείς τη σφραγίδα μας στον τόπο και να κάνουμε τη σχέση μας αυτή πιο επίσημη αγοράζοντας αρχικά σπίτι. Ήταν, θα έλεγα, η πρώτη μας κοινή απόφαση ώστε να ενταχθούμε σε αυτή την μικρή κοινωνία της οποίας θελήσαμε να γίνουμε αληθινά μέλη….»
Νέα ζωή
Κάπως έτσι ξεκίνησε η νέα ζωή για το Μίκαελ και την Ιωάννα στο μακρινό Σίγρι.
Όπως θυμούνται και οι δυο, η αρχή της απόφασής τους για κοινή καθημερινότητα είχε πλάκα!
Το σπίτι δεν είχε έπιπλα ενώ μέχρι να φτάσουν στο σημείο των συμβολαίων και της αγοράς του, τους γεννήθηκε η ιδέα να γράψουν ένα βιβλίο για το νέο τους ξεκίνημα αλλά και το πόσο δύσκολο είναι να αγοράσει ένας ξένος σπίτι στην Ελλάδα αφού περνάει από τέτοια γραφειοκρατικά κανάλια, που αν δεν έχεις κάποιον έλληνα φίλο να ξεμπλοκάρει με υπομονή τις διαδικασίες μπορεί πολύ απλά να γυρίσεις πίσω στην οργανωμένη πατρίδα σου …
Ενάντια σε όλα αυτά το ζευγάρι τα κατάφερε .Με υπομονή και πρόγραμμα και πολλά ταξίδια πίσω- μπρος κατόρθωσε να αποκτήσει το σπιτάκι των ονείρων του .
Ένα δίπατο παλιό αλλά ανακαινισμένο σπίτι στο χωριό με μικρή αυλή ,πάνω στο δρόμο για να αισθάνεσαι κάθε ώρα της ημέρας ότι είσαι κομμάτι της μικρής κοινωνίας.
Εκεί κάτω από το Αιγαιοπελαγίτικο φώς γράφτηκε και το βιβλίο τους το οποίο έγινε πριν δυο χρόνια bestseller στην Πολωνία προσελκύοντας ταυτόχρονα πολλούς ταξιδιώτες να γνωρίσουν αυτό το «άλλο» που διαθέτει το Σίγρι και οι άνθρωποί του .
«A new life at the end of the road , people, food and the art of buying a house in Greece!»
«Μια νέα ζωή στο τέλος του δρόμου ,άνθρωποι ,φαγητό και η τέχνη του να αγοράσεις ένα σπίτι στην Ελλάδα.”
Σίγουρα δεν είναι όλα ρόδινα σε ένα χωριό 300 κατοίκων όπου το χειμώνα οι καιρικές συνθήκες δεν σου επιτρέπουν να αισθάνεσαι ότι μπορείς να μετακινηθείς ανά πάσα στιγμή.
Όμως μια μικρή βόλτα στο χωριό, ένας καφές στο καφενείο του χωριού μια επαφή με τους απλούς ανθρώπους ,τους ψαράδες ,τις γιαγιάδες που κάνουν γειτονιώ στις αυλές τους ,με τους φίλους που τους φιλοξενούν συχνά- πυκνά η καθημερινότητα γίνεται όμορφη απλή και αβίαστη .Η αλήθεια είναι ότι πριν αποφασίσουν να κάνουν τη βάση τους εδώ ,ταξίδεψαν σε δεκάδες τουριστικούς προορισμούς στα πιο πολυσύχναστα νησιά της Ελλάδας.
Τίποτα όμως δεν τους έκανε εντύπωση .Ο Μίκαελ ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λουντ με αντικείμενο τον τουρισμό είναι ο καθόλα αρμόδιος να απαντήσει στην ερώτηση μας τι το διαφορετικό έχει η Λέσβος ως τουριστικός προορισμός .Και ο ίδιος σίγουρος μας απαντάει ότι είναι η αυθεντικότητα του τοπίου ,των ανθρώπων και της καθημερινότητας. ”Οι περισσότεροι προορισμοί είναι σαν θεματικά πάρκα. Δεν έχουν χαρακτήρα. Είναι όλα τέλεια, σαν ψεύτικα . και είναι ψεύτικα .Τα δρομάκια ,τα καταστήματα και ακόμα και οι άνθρωποι παίζουν αυτό το ρόλο. Ελπίζω όταν μετά από κάποια χρόνια γίνει το λιμάνι εδώ να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του νησιού γιατί τότε θα αλλάξει και όλη αυτή η μοναδική εικόνα του γραφικού αυτού νησιού ”
Υπάρχου ν και πράγματα που δεν τους αρέσουν ;
Ο Μίκαελ ως συνεργάτης του Κώστα Χαβαδάκη από το Παν Αιγαίου έχει μια ιδιαίτερη θέση για τα σκουπίδια .Ας μην ξεχνάμε ότι αυτά που δειλά -δειλά κάνουμε εμείς σήμερα για την πιλοτική ανακύκλωση, στη Σουηδία γίνονται οργανωμένα δεκαετίες πριν …
Αυτό είναι κάτι που τον στεναχωρεί ιδιαίτερα .”Μα δεν είναι δύσκολο να οργανωθείη ανακύκλωση»μας λέει «κι αυτό που πραγματοποιείται σήμερα με τα σκουπίδια είναι το αρχικό σχέδιο του Κώστα Χαβαδάκη που το ειχε σχεδιάσει 30 χρόνια πριν για να πραγματοποιηθεί….Δεν είναι κρίμα να θέλει η ελληνική μηχανή 30 ολόκληρα χρόνια για να φέρει ας πούμε στο πέρας της ένα τέτοιο πρότζεκτ;”
Βάφτισμα και γάμος
Ο Μίκαελ και η Ιωάννα δεν σταμάτησαν εκεί .
Θέλησαν να γίνουν χριστιανοί και να βαφτιστούν στην άγρια άλλα όμορφη θάλασσα της Φανερωμένης ,ύστερα ακολούθησε ο γάμος στην εκκλησία του χωριού ,με καλεσμένους όλο το χωριό και βέβαια προσωπικότητες από όλο τον κόσμο.
Ήταν πραγματικά ένας μοναδικός γάμος που έμεινε στην ιστορία του χωριού και που όλοι θυμούνται μέχρι σήμερα …
Αρκετούς μήνες το χρόνο ,ο Μίκαελ και η Ιωάννα βρίσκονται στο Σίγρι ,στο σπιτάκι τους .
Θα τους βρει κανείς συνήθως στην αυλή τους να διαβάζουν βιβλία.Η νέα τους ζωή συνεχίζει ακόμα και σήμερα να είναι και για τους δυο τόσο συναρπαστική όσο ξεκίνησε εκεί στο τέρμα του δρόμου……
Άλλωστε όπως προείπαμε το σύνθημα “Αξίζει να φτάσεις ως το τέρμα» βγήκε πέρα για πέρα αληθινό!
