Αντώνης Σακαράκης –κυβερνήτης αεροσκαφών και αρχιχειριστής στην ASTRA AIRLINES
Καιρό τώρα μιλάω με τον Αντώνη Σακαράκη, σύζυγο της γυναικολόγου της πόλης Αφροδίτης Ζαφειρίου για τα αεροπλάνα. Μάλιστα πολλές φορές έλαβα την άποψη του για θέματα που άπτονται των αερομεταφορών αφού τον θεωρώ έναν από τους πιο καταρτισμένους κυβερνήτες και εκπαιδευτές πάνω στο αντικείμενο. Προχθές τον «τσάκωσα» κυριολεκτικά στο δρόμο μου και τον έπεισα να μας δώσει μια συνέντευξη προκειμένου να ξεπεράσουν πολλοί από τους αναγνώστες μας την ανασφάλεια τους απέναντι στο “πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς”. Αν εσείς που διαβάζετε αυτό εδώ το άρθρο είστε από κείνους που χάνετε το χρώμα σας μόλις μπείτε στο αεροπλάνο, διαβάστε τις οδηγίες του Κυβερνήτη Αντώνη Σακαράκη και ταξιδέψτε χωρίς ίχνος φοβίας.
Τελικά όλα τα αγόρια θέλουν να γίνουν πιλότοι;
Ήμουν κι εγώ ένα από τα πολλά αγόρια, που σε κάποια φάση της ζωής τους ήθελαν να γίνουν πιλότοι. Εμένα όμως η επιθυμία μου αυτή, δεν βγήκε ποτέ από το μυαλό μου, ούτε όταν τελείωσα το σχολείο. Με θυμάμαι πάντα σαν παιδί στο νησί μου, τη Χίο, να ατενίζω τον ουρανό και να βλέπω τα αεροπλάνα έχοντας πάντα βαθιά μέσα στη σκέψη μου ότι κάποια στιγμή θα είμαι μέσα σε ένα από αυτά και θα το πιλοτάρω. Έτσι λοιπόν ακολούθησα την επιθυμία μου και την επιλογή μου αυτή και κατάφερα να κάνω με πολύ κόπο και θυσίες το όνειρο μου πραγματικότητα. Ξεκίνησα από την Πολεμική Αεροπορία και αμέσως μετά έφυγα στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Μέμφις, προκειμένου να αποκτήσω όλα τα πτυχία τόσο του πιλότου όσο και του εκπαιδευτή πτήσεων. Αργότερα για να αποκτήσω την εμπειρία που ήθελα και να επιστρέψω πίσω στην Ελλάδα εργάστηκα σε πολλές αεροπορικές εταιρείες αλλά και δίδαξα σε σχολές ως πιλότος.
Το όνειρό μου πάντα ήταν να επιστρέψω στην Ελλάδα και να πετάξω με τα φτερά της γνήσιας μέχρι τότε Ολυμπιακής, γεγονός που πραγματοποιήθηκε και διήρκεσε για 18 ολόκληρα χρόνια, όπου και πέρασα από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας μου. Μετά το τέλος της ιστορίας της, επέστρεψα πάλι πίσω στο εξωτερικό και το τελευταίο διάστημα επέλεξα μια καθαρά ελληνική εταιρεία με πολύ καλά αεροσκάφη και άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό, την ASTRA AIRLINES, προκειμένου να συνεχίσω την καριέρα μου ως εκπαιδευτής και αρχιχειριστής.
Ποια θεωρείς πλεονεκτήματα του επαγγέλματος σου;
Όπως λένε και οι περισσότεροι συνάδελφοι μου έχουμε το πιο ωραίο γραφείο με θέα! Μας μαγεύουν τα διάφορα τοπία που βλέπουμε από ψηλά καθώς πιλοτάρουμε το αεροσκάφος. Η κάθε πτήση μας είναι διαφορετική αφού αλλάζουν τα δεδομένα της πτήσης ακόμη και σε κάθε δρομολόγιο. Ένα άλλο πράγμα που θεωρώ ότι είναι πλεονέκτημα και με ικανοποιεί προσωπικά είναι τα συχνά ταξίδια σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Αυτό σου επιτρέπει να γνωρίζεις συνέχεια πόλεις, ανθρώπους, ήθη και έθιμα. Εμείς οι πιλότοι βλέπουμε πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσαμε να τα βιώσουμε στη ζωή μας.
Παρόλα τα πλεονεκτήματα του να είσαι πιλότος είναι ένα εξαιρετικά απαιτητικό επάγγελμα. Εσείς ως πατέρας πέντε παιδιών θα θέλατε αυτά να ακολουθήσουν τον δρόμο σας;
Ήδη (γέλια…) ο γιος μου είναι πιλότος! Και το δυο μου κορίτσια που με συνοδεύουν σήμερα σε αυτή τη συνέντευξη μπορούν τα ίδια να σας πουν ότι τείνουν να ασχοληθούν με την Αεροπορία. Όχι λοιπόν, θα έλεγα πολύ σίγουρος ότι δεν με φοβίζει τα παιδιά μου να ακολουθήσουν το επάγγελμά μου. Και αυτό το λέω γιατί είμαι σίγουρος ότι το αεροπλάνο πλέον είναι ένα τόσο ασφαλές μέσο που οι πιθανότητες να συμβεί κάτι είναι ελάχιστες… Αν φανταστείτε πόσα αεροπλάνα πετούν κάθε λεπτό και πόσα είναι τα δυστυχήματα που έχουν συμβεί οι στατιστικές αποδεικνύουν ότι το ποσοστό είναι απειροελάχιστο. Και βέβαια τις περισσότερες φορές ευθύνη έχει ο ανθρώπινος παράγοντας και ο κακός χειρισμός και όχι η αυτή, καθαυτή λειτουργία του αεροσκάφους.
Μας μιλάς συναρπαστικά για αυτό που επέλεξες να κάνεις. Ποια θεωρείς όμως τα βασικότερα προβλήματα;
Πρόκειται πραγματικά για ένα απαιτητικό επάγγελμα. Ένα επάγγελμα που πρέπει να έχεις καλή φυσική κατάσταση, να μην αντιμετωπίζεις προβλήματα υγείας, ούτε καν και τα πιο απλά. Και βέβαια πρόκειται για ένα επάγγελμα που σου κλέβει πολύ από το χρόνο σου με τους αγαπημένους σου ανθρώπους. Οι συνθήκες είναι ανθυγιεινές, ενώ το δύσκολο ωράριο και η διαφορά ώρας που συναντάμε στις χώρες που πάμε είναι εξουθενωτικές. Αυτό που μου στοιχίζει όμως περισσότερο είναι το ότι μου στερεί πολύτιμες στιγμές με την οικογένεια μου. Μου έχει συμβεί πολλές φορές να απουσιάζω από γενέθλια και ονομαστικές γιορτές των παιδιών μου, από επετείους γάμου με τη σύζυγό μου και άλλα πολλά. Όπως καταλαβαίνετε απαιτούνται θυσίες να σταθείς στο επάγγελμα αυτό. Πέραν της ευθύνης που έχουμε να κουβαλήσουμε κόσμο από το ένα σημείο του πλανήτη στο άλλο. Μην ξεχνάτε ότι οι μανάδες μας εμπιστεύονται τα παιδιά τους, οι σύζυγοι το ταίρι τους κτλ. Νιώθουμε μεγάλη ευθύνη όταν κλείνουν οι πόρτες και ξεκινάμε το ταξίδι μας. Και αυτό είναι το πιο κουραστικό κομμάτι της δουλειάς μας…
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αντιμετωπίζουν φοβίες όταν μπαίνουν στο αεροπλάνο. Υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι άλλοι που δεν τολμούν καν να το επιχειρήσουν… Τι θα μας λέγατε για αυτό και πως μπορεί κάποιος να το ξεπεράσει;
Ο φόβος του αεροπλάνου είναι ένα σύμπτωμα. Δεν είναι ασθένεια. Είναι ένα σύμπτωμα αγοραφοβίας θα λέγαμε ή κλειστοφοβίας ή ακροφοβίας ή και συνδυασμός αυτών. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί πολύ εύκολα να καταπολεμηθεί παίρνοντας κανείς τις απαραίτητες γνώσεις σχετικά με το αεροπλάνο. Αυτό που πρέπει να τονίσουμε και να γνωρίζουν οι επιβάτες είναι ότι ένα αεροσκάφος ακόμη και αν σταματήσει να δουλεύει η μια του μηχανή μπορεί να συνεχίσει το ταξίδι του χωρίς κανένα πρόβλημα. Άλλωστε όπως γνωρίζετε υπάρχουν αεροσκάφη που πετάνε χωρίς μηχανή (βλέπε ανεμόπτερα). Ας μην ξεχνάμε ότι η αεροναυπηγική έχει στηριχθεί σε θεωρήματα. Σε καμία περίπτωση λοιπόν το αεροπλάνο δεν είναι ένας όγκος που αιωρείται, ούτε πέφτει έτσι όπως το φαντάζεται ο απλός νους. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να αισθανόμαστε ασφάλεια όταν πετάμε με αεροσκάφη πιστοποιημένων εταιριών.
Ο φόβος του επιβάτη είναι αναμενόμενος γιατί δεν είναι γνώστης μιας κατάστασης. Υπάρχει ο φόβος του πιλότου; Υπήρχαν δηλαδή στιγμές κατά τη διάρκεια της καριέρας σας που να αισθανθήκατε ότι δεν μπορείτε να διαχειριστείτε μια κατάσταση στο αεροσκάφος;
Ναι, δεν το κρύβω ότι ήρθαν κάποιες στιγμές που ένιωσα τον φόβο γύρω μου. Αλλά με την εκπαίδευση που έχω λάβει τόσο στην Αμερική όσο και στην Ολυμπιακή Αεροπορία νιώθω ότι είμαι αρκετά ικανός να αντεπεξέλθω σε οποιαδήποτε δύσκολη στιγμή συναντήσω στην καριέρα μου. Όταν ήμουν στην Αμερική για παράδειγμα και εργαζόμουν ως προσωπικός πιλότος ενός γιατρού στο ιδιωτικό του αεροπλάνο, σε μια πτήση της οικογένειας του με τη γυναίκα και τις δυο κόρες του προς την Φλόριντα, αμέσως μετά την απογείωση σημειώθηκε φωτιά στο δεξί κινητήρα και καταφέραμε να τη σβήσουμε ενώ είμαστε στον αέρα. Στη συνέχεια δηλώσαμε στον πύργο ελέγχου άμεση προσγείωση έκτακτης ανάγκης και επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο αναχώρησης μας χωρίς κανείς από τους επιβάτες να καταλάβει το παραμικρό, εκτός από τον ίδιο τον γιατρό που ήταν στο έδαφος και έβλεπε από κάτω τι γινόταν. Τα περιστατικά που μπορώ να σας διηγηθώ είναι ελάχιστα στην καριέρα μου. Και αυτό οφείλεται τόσο στην κατάρτιση μου και την εμπειρία μου όσο και στο ότι όπως σας προείπα τα αεροσκάφη είναι πλέον τα πιο ασφαλή μέσα μαζικής μεταφοράς. Αυτό δεν σας το λέω εγώ. Αυτό το λένε οι στατιστικές των υπηρεσιών. Βέβαια είμαι πάντα στη διάθεση όσων θέλουν να με ρωτήσουν οτιδήποτε έχει να κάνει με την ασφάλεια τους, ενώ θα χαρώ πολύ ως εκπαιδευτής να μεταδώσω όλες τις γνώσεις μου σε εκείνους που έχουν το ίδιο πάθος με εμένα. Τα αεροπλάνα….
Το μήλο κάτω από τη μηλιά
Η 11χρονη Όλγα – Ρεβέκκα που παρακολουθεί με ενδιαφέρον την συνέντευξη του μπαμπά της, αρχίζει από μόνη της να αναλύει το πόσο ωραίο επάγγελμα είναι αυτό του πιλότου. Έτσι δεν μας αφήνει περιθώριο να μην τη ρωτήσουμε -αφού φαίνεται πόσο καλά ενημερωμένη είναι από τον ίδιο τον μπαμπά της- τι είναι αυτό που την κάνει να θέλει και η ίδια να γίνει πιλότος. «Δεν φοβάμαι γιατί παίρνω παραδείγματα από τον μπαμπά μου και τον παρακολουθώ σε κάθε του βήμα και ζηλεύω καλοπροαίρετα βέβαια για τα ταξίδια που κάνει και βλέπει τόσο όμορφα διαφορετικά μέρη. Αυτό αρχικά με κάνει να θέλω να γίνω πιλότος. Μπαίνω στο πιλοτήριο πολλές φορές και μου δημιουργείται το συναίσθημα να θέλω να αφήσω τον κόσμο κάτω και να απογειωθώ. Η πολεμική αεροπορία είναι το πρώτο πράγμα που θέλω να ακολουθήσω γιατί πάντα μου άρεσαν τα παιχνίδια με αεροπλάνα που είχαν και πόλεμο και δράση και θα είμαι υπερήφανη αν μπορέσω να υπερασπιστώ την πατρίδα μου».
Από την πλευρά της η 9χρονη Βασιλεία – Ραχήλ μέσα από τα πιο παιδικά μάτια της βλέπει περισσότερο το σύμπαν παρά το ίδιο το αεροσκάφος… «Και εγώ θα ήθελα να ακολουθήσω το επάγγελμα του μπαμπά μου γιατί μου αρέσει να πετάω στο γαλάζιο ουρανό και να βλέπω τα αστέρια να πέφτουν καμιά φορά. Νομίζω ότι περισσότερο θα ήθελα να πετάω αλλά και να γίνω επιστήμονας..».
