Ο Δημήτρης Αλεξανδρή ακολούθησε το δρόμο της υποκριτικής από σύμπτωση, ωστόσο τα σημάδια από την αρχή της διαδρομής του ήταν ενθαρρυντικά, καθώς κέρδισε δύο βραβεία Α’ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ένα στο εξωτερικό. Λίγα χρόνια αργότερα συστήθηκε στο ευρύ κοινό μέσα από τη σειρά «Λόγω τιμής» – ήταν το τηλεοπτικό του ντεμπούτο. Ο ίδιος θα αναφέρει στο iefimerida.gr: «Μετά τη δεύτερη ταινία που έκανα πήγα φαντάρος και νόμιζα ότι δεν θα ξανά δουλέψω γιατί αν δεν μπεις αρκετά μέσα στη δουλειά δεν ξέρεις αν υπάρχει ροή. Κι όταν πήγα στο στρατό πίστευα ότι όταν γυρίσω δεν θα με θυμούνταν -τότε το σινεμά ήταν και παραμένει μια μικρότερη κοινότητα και η τηλεόραση δεν είχε τόση άνθιση για να απορροφάει πρόσωπα από το σινεμά..Μάλιστα, όταν κέρδισα το πρώτο μου βραβείο, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, πέρα από τη χαρά της βράβευσης, για μένα, ήταν ένα στοιχείο ότι ο δρόμος που έχω διαλέξει μάλλον πηγαίνει καλά.. Δυστυχώς στην Ελλάδα τα βραβεία δεν έχουν την αίγλη που έχουν στο εξωτερικό, αλλά σε εκείνη την ηλικία που ήμουν ήταν σαν ένα χτύπημα στη πλάτη που λέει «κάπως καλά τα πας»».
Ο Δημήτρης Αλεξανδρής έχει πρωταγωνιστήσει σε 12 κινηματογραφικές ταινίες και όταν είχε να επιλέξει μεταξύ σινεμά και τηλεόρασης πάντα διάλεγε το πρώτο. Τού ζητώ να κάνει ένα μικρό απολογισμό ως τώρα. Ευχαριστημένος με τη διαδρομή του; «Δεν μπορώ να πω ότι είμαι άτυχος. Δύσκολη η διαδρομή αλλά δεν με πετυχαίνεις σε μια φάση που μπορώ να πω ότι είμαι δυσαρεστημένος. Θα σου απαντήσω με έναν στίχο του Σωκράτη Μάλαμα από την «Πριγκιπέσσα»: Λάθη, στραβά και πάθη με έβγαλαν σωστό…»!
Ο ηθοποιός, αν και δεν έχει καταγωγή από το νησί, τα τελευταία δέκα χρόνια περνάει στη Λέσβο το μεγαλύτερο μέρος των καλοκαιρινών του διακοπών. Μάλιστα, έχει μαγευτεί από ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό, το Σίγρι.
Πώς βρέθηκε εκεί;
«Τυχαία βρέθηκα στο νησί, δεν έχω ρίζες. Είχα πάει στη Λέσβο, αν θυμάμαι καλά το 2000, για να βοηθήσω ένα φίλο μου σκηνοθέτη για ένα ντοκιμαντέρ όπου έμεινα για δύο μήνες περίπου για την προετοιμασία -κάναμε ρεπεράζ γυρνώντας σχεδόν ολόκληρο το νησί, αλλά στη συγκεκριμένη πλευρά δεν πήγαμε. Τελειώνοντας με τα γυρίσματα, ήμουν με τη γυναίκα μου τη Νατάσα και την κουμπάρα της, τη Θεοδοσία -την αναφέρω γιατί της το χρωστάω που μου γνώρισε αυτό το φανταστικό μέρος -και για να μην αλλάξουμε νησί παραμείναμε για διακοπές και μάς πήγε στο Σίγρι -ένα πολύ μικρό παραθαλάσσιο χωριό.
Ερωτεύτηκα το Σίγρι με τη πρώτη ματιά -σε πληροφορώ δεν μου αρέσουν τα ταξίδια κι είναι το μόνο μέρος με το που φεύγω σκέφτομαι πότε θα επιστρέψω πάλι. Πρόκειται για ένα μαγικό μέρος, πολύ ιδιαίτερο, με εξαιρετικούς ανθρώπους -είναι μια κοινότητα περίπου 250 ατόμων -τους βλέπω κάθε καλοκαίρι, μιλάμε, θα καθίσουμε στο καφενείο να πιούμε το ουζάκι μας. Για μένα είναι μοναδικό όλο αυτό που ζω όταν πάω εκεί…
Ερωτεύτηκα το Σίγρι με τη πρώτη ματιά -σε πληροφορώ δεν μου αρέσουν τα ταξίδια κι είναι το μόνο μέρος με το που φεύγω σκέφτομαι πότε θα επιστρέψω πάλι. Πρόκειται για ένα μαγικό μέρος, πολύ ιδιαίτερο, με εξαιρετικούς ανθρώπους -είναι μια κοινότητα περίπου 250 ατόμων -τους βλέπω κάθε καλοκαίρι, μιλάμε, θα καθίσουμε στο καφενείο να πιούμε το ουζάκι μας. Για μένα είναι μοναδικό όλο αυτό που ζω όταν πάω εκεί.
Πηγή: iefimerida.gr – Ο Δημήτρης Αλεξανδρής στο iefimerida: Μάς ξεναγεί στο Σίγρι της Λέσβου και δίνει spoiler για το «Προξενιό της Ιουλίας» – iefimerida.gr
Από συνέντευξη του στην iefimerida.
