Η Ελένη Σιβρή καλλιεργεί ενδημικές ποικιλίες της Λέσβου και χρησιμοποιώντας παραδοσιακές μεθόδους, τις μεταποιεί σε προϊόντα υψηλής ποιότητας και διατροφικής αξίας, φωτίζοντας με αυτόν τον τρόπο πτυχές της παράδοσης του τόπου της, που για χρόνια είχαν μείνει κρυμμένες. Παρουσιάζοντας τη μέχρι τώρα δράση αλλά και το όραμά της για τη δημιουργία μιας οικοτεχνίας η οποία μεταξύ άλλων θα μπορεί αν είναι και επισκέψιμη στον κόσμο, κατάφερε να είναι ανάμεσα στους 15 ωφελούμενους του προγράμματος αγροδιατροφικής επιτάχυνσης του οργανισμού «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά».
Η Ελένη κατάγεται από ένα ορεινό χωριό της Λέσβου που ονομάζεται Φίλια, στο οποίο πέρασε όλη την παιδική και εφηβική της ηλικία, σε επαφή με τη φύση και με τον λαϊκό πολιτισμό της Λέσβου. Μπορεί στα 19 της χρόνια να έφυγε για σπουδές και εργασία στην Αθήνα όμως, όπως λέει και η ίδια, είχε πάντα στο μυαλό της τις αφηγήσεις της γιαγιάς της Βαγγελιώς, μέσα από τις οποίες είχε μάθει για την αξία του μαγιάτικου τριαντάφυλλου από τα ροδοπέταλα του οποίου, μέσω μιας σχετικά απλής διαδικασίας, παράγεται ένα μοναδικό παραδοσιακό προϊόν της Λέσβου, το ροδόσταγμα.
Από την ιδέα στην πράξη:
Μια επισκέψιμη οικοτεχνία παραδοσιακών Λεσβιακών τοπικών προϊόντων
Η Ελένη επέστρεψε στη Λέσβο τον Φεβρουάριο του 2014 με στόχο τη δημιουργία της δικής της καλλιέργειας τριαντάφυλλου και στη συνέχεια ενός εργαστηρίου μεταποίησης απ’ όπου θα μπορεί να φτιάχνει το ροδόσταγμα. Με συνοδοιπόρο το σύζυγό της, πλέον καλλιεργεί ενδημικές ποικιλίες τριαντάφυλλου, σύκου και αμπέλου, από τις οποίες παράγει προϊόντα όπως το ροδόσταγμα, το ξύδι με τριαντάφυλλο (συνταγή χαμένη για τουλάχιστον 2 γενιές), το πετιμέζι σταφυλιού με εκχύλισμα αρμπαρόριζας και το πετιμέζι σύκου με εκχύλισμα αρμπαρόριζας.
«Στόχος μου εξαρχής ήταν και παραμένει το να μπορέσω να επικοινωνήσω στον κόσμο τα μοναδικά αυτά τοπικά προϊόντα, όπως το ροδόσταγμα ή το πετιμέζι, τα οποία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού πολιτισμού και της κουλτούρας της Λέσβου», αναφέρει η Ελένη. Έτσι, στοχεύει στη δημιουργία της δικής της επισκέψιμης οικοτεχνίας ενώ παράλληλα οραματίζεται και τη δημιουργία μιας συλλογικής προσπάθειας παραγωγών, οι οποίοι θα μπορέσουν να βάλουν τη Φίλια Λέσβου στον χάρτη, ως τόπο παραγωγής του ροδοστάγματος, αναδεικνύοντας τη μοναδικότητά του και τις αρχαίες του καταβολές.
Όπως βέβαια αναφέρει η Ελένη, πολλές γνώσεις, πόροι και συνταγές χάθηκαν στην πορεία των χρόνων και έτσι, κλήθηκε να ξεκινήσει ουσιαστικά από το μηδέν, με γνώμονα μόνο τις μαρτυρίες της γιαγιάς της, τα δικά της βιώματα αλλά και τη συνεχή δίψα της για γνώση, μέσω σεμιναρίων και προγραμμάτων.
«Αγροανέλιξη-Οικοτεχνία»:
Ποια η συμβολή του αγροδιατροφικού επιταχυντή;
Θέλοντας να αναπτύξει και να εξελίξει το όραμά της για τη δημιουργία της δικής της οικοτεχνίας, η Ελένη αποφάσισε να συμπληρώσει αίτηση συμμετοχής στο πρόγραμμα επιτάχυνσης «Αγροανέλιξη» του οργανισμού «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά», όπου και τελικά επιλέχθηκε ανάμεσα στους 15 συμμετέχοντες.
«Ο επιταχυντής “Αγροανέλιξη” είναι πραγματικά ένα πλήρες πρόγραμμα, το οποίο έρχεται να καλύψει συντονισμένα ένα ευρύ φάσμα γνώσεων και πεδίων», αναφέρει χαρακτηριστικά ενώ προσθέτει πως, «αν το συγκεκριμένο πρόγραμμα αγροδιατροφικής επιτάχυνσης μου είχε τύχει νωρίτερα, πιστεύω πως θα είχα προχωρήσει πολλά βήματα πιο μπροστά στην επαγγελματική μου δραστηριότητα. Ο επιταχυντής σε βάζει σε μια διαδικασία αυτοελέγχου και αυτοαξιολόγησης, επομένως δεν χρειάζεται να τελειώσει ο κύκλος για να δεις τα θετικά, τα βλέπεις από την πρώτη στιγμή».
Σχεδιάζοντας μαζί με την ομάδα του Νέα Γεωργία Νέα Γενιά τη δική της οικοτεχνία
Ο στόχος που έχει τεθεί μέσα από κατ’ ιδίαν συναντήσεις της Ελένης με εξειδικευμένους μέντορες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Αγροανέλιξη», είναι η δημιουργία και παράλληλα ο εκσυγχρονισμός του εργαστηρίου μεταποίησης, με στόχο την μακροημέρευση και τη βιωσιμότητα της οικοτεχνίας της, κάτι το οποίο θα επιβλέπει η ομάδα του οργανισμού «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά» για πολλούς ακόμη μήνες και μετά τη λήξη του προγράμματος.
Ακόμη όμως ένας μεγάλος στόχος για την Ελένη, είναι η δημιουργία μιας οικοτεχνίας ανοιχτής για τον κόσμο και προσβάσιμης σε όλους. «Το όραμα μου είναι να καταστεί επισκέψιμο τόσο το κτήμα όσο και το παραδοσιακό οίκημα που περιλαμβάνει και μετά από αναπαλαίωση, να μπορεί να λειτουργήσει και ως ξενώνας φιλοξενίας», λέει η Ελένη. Πρόθεσή της είναι ο επισκέπτης να έχει μια ολοκληρωμένη εμπειρία, από την διαδικασία συλλογής, μέχρι τη μεταποίηση αλλά και τη διαμονή σε έναν παραδοσιακό ξενώνα. Έτσι, θα μπορεί να έρθει σε επαφή με την λαϊκή κουλτούρα της Λέσβου αλλά και να αναβιώσει τον τρόπο με τον οποίο ζούσαν οι κάτοικοι της υπαίθρου.
Τέλος, η Ελένη οραματίζεται τη δημιουργία μιας πολιτιστικής διαδρομής, η οποία να ενώνει τα αξιοθέατα του νησιού που αντανακλούν την ιστορία και τον λαϊκό του χαρακτήρα. «Σκέφτομαι μια συνολική εμπειρία των επισκεπτών στη Λέσβο, μέρος της οποίας θα μπορεί να είναι η διανυκτέρευση στην οικοτεχνία μου και η συμμετοχή στις δραστηριότητές της» λέει χαρακτηριστικά προσθέτοντας πως, «παραδοσιακά προϊόντα όπως το ροδόσταγμα και το πετιμέζι ήταν και παραμένουν εδώ, είναι στοιχεία του λαϊκού μας πολιτισμού με σημαίνουσα αξία. Είναι χρέος μας να τα εξωτερικεύσουμε και να τα αναδείξουμε στους επισκέπτες».
