Με βαθιά συγκίνηση αποχαιρετώ έναν άνθρωπο που δεν ήταν απλώς μια πολιτική φιγούρα της Λέσβου, αλλά ένα κομμάτι της προσωπικής μου διαδρομής. Τον Δημήτρη Βουνάτσο. Έναν άνθρωπο που με αποκαλούσε “κόρημ” κάθε φορά που με συναντούσε – με εκείνο το γνώριμο, χιουμοριστικό του ύφος και τη σπάνια ευγένεια που τον χαρακτήριζε.
Ήταν ένα μυαλό που δύσκολα συναντάς. Με ευφυΐα κοφτερή και μνήμη που κρατούσε ακόμη και τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ιστορίας — όχι αυτές που καταγράφονται στα βιβλία, αλλά εκείνες που ζουν στα σαλόνια, στα καφενεία, στα σοκάκια ενός νησιού που αγάπησε όσο τίποτα.
Αεικίνητος, δραστήριος, ακούραστος. Ένας γεννημένος πολιτικός, ένας εξαιρετικός νομικός, ένας άνθρωπος με ήθος και δικαιοσύνη. Από όποια θέση κι αν πέρασε, άφησε πίσω του κάτι ουσιαστικό — κι όχι μόνο έργο, αλλά και παράδειγμα.
Για μένα, ήταν κάτι παραπάνω από πολιτικός. Ήταν εκείνος που με καθοδήγησε στα πρώτα βήματα της δημοσιογραφικής μου πορείας. Συνεργαστήκαμε σε στιγμές απαιτητικές, και σε όλες στάθηκε δίπλα μου — με συνέπεια, σεβασμό και εμπιστοσύνη. Ήξερε να είναι δίκαιος, χωρίς ποτέ να χάνει τη γενναιοδωρία του.
Θα μου λείψει. Η παρουσία του, η φωνή του, τα πειράγματά του. Και πάνω απ’ όλα, αυτό το μικρό λουλουδάκι στο πέτο του — μια λεπτομέρεια, μα τόσο χαρακτηριστική. Μια σιωπηλή μαρτυρία της ευαισθησίας του, που δεν χάριζε εύκολα, αλλά αν σου την έδειχνε, ένιωθες ευλογημένος.
Στέλνω ολόψυχα κουράγιο στην Αντιπεριφερειάρχη Αναστασία Αντωνέλλη, που στάθηκε στο πλευρό του ως βράχος μέχρι και την τελευταία του στιγμή. Ήταν γι’ αυτήν κάτι πολύ παραπάνω από πολιτικός — ήταν ΣΑΝ πατέρας. Και εκείνη του στάθηκε με όλη τη δύναμη και την αξιοπρέπεια που έχει.
Κύριε Βουνάτσο, καλό σας ταξίδι. Εσείς που αγαπήσατε τη Λέσβο σαν παιδί σας, που δώσατε τα πάντα για τον τόπο και τους ανθρώπους του, θα ζείτε για πάντα στις μνήμες και στις καρδιές μας.
