Θα συνθέτει και θα τραγουδά με τους αγγέλους
Ανεβαίνει τα σκαλοπάτια του ουρανού ο Αντώνης Ρεπάνης
“Έφυγε” από την ζωή και ο συγχωριανός μου, τραγουδιστής και συνθέτης, Αντώνης Ρεπάνης. (Τον είχα συναντήσει στην “Αστροφεγγιά” το 2008, με είχε καλοδεχτεί, αλλά είχε κάνει και τα παράπονά του, όταν του πρότεινα να κάνουμε κάτι με το σύλλογο)
Ο Αντώνης Ρεπάνης γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 1933 και προερχόταν από μεσοτοπίτη πατέρα. Διαθέτοντας εξαιρετικό φωνητικό χάρισμα συμμετείχε δυναμικά στις θρυλικές επανεγγραφές σε δίσκους 45 στροφών παλαιότερων κλασικών κομματιών που έγιναν για λογαριασμό της Columbia υπό την εποπτεία των Τσιτσάνη και Χιώτη και που η πληρότητα τους σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνά ακόμη και τις πρωτότυπες. Στη δεκαετία του 1960 καθιερώθηκε ως δεξιοτέχνης κιθαρίστας και ερμηνευτής, τραγουδώντας σε πρώτη εκτέλεση συνθέσεις των Τσιτσάνη, Καλδάρα, Χιώτη, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Βασιλειάδη κ.ά. που έμειναν διαχρονικές:
Γιατί γλυκιά μου κλαις, Ανεβαίνω σκαλοπάτια, Όλος ο κόσμος με μισεί, Σήκω κοπέλα μου, Στο σταυροδρόμι κ.ά.
Έως τα μισά της δεκαετίας του 1970 πέρασε παράλληλα και στο χώρο της σύνθεσης, δημιουργώντας αθάνατες επιτυχίες που όλοι αγαπήσαμε με τις φωνές των Διονυσίου, Γαβαλά:
Χτες το βράδυ στην ταβέρνα, Παλιατζής, Αγάπη μου επικίνδυνη, Τ’ αγκάθια της καρδιάς του, Που να γυρνάς-που να γυρνάς, Έτσι είναι πάντα μ’ ένα αντίο.
Επίσης, με τον ίδιο μπροστά στο μικρόφωνο:
Η διπρόσωπη, Δύο γυναίκες – δύο αγάπες, Είναι η σκέψη μου τρελή, Ανοίχτε πόρτες τ’ ουρανού.
Συνέχισε σε ανάλογους ρυθμούς και στα χρόνια του ’80, προσφέροντας σε Ρίτα Σακελλαρίου, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μαργαρίτη κ.ά. δυνατά σουξέ:
Μα τι λέω, Είσαι το κάτι άλλο, Πωλούνται όνειρα, Θυσιάστηκα.
Ανάλογη επιτυχία είχαν και οι συνεργασίες του με Μυτιληναίο, Μαράντη, Καλλογιάννη, Βελή, Κοντολάζο, Νομικό κ.ά.:
Ποια είσαι εσύ, Παράνομος δεσμός, Σ’ αγαπάει βρε κουτό.
Έχοντας περάσει απ’ όλα τα νυχτερινά μαγαζιά (Τριάνα, Φαληρικόν, Τζίμης ο Χοντρός, Περιβόλας) στο πλευρό όλων των μεγάλων (με Καζαντζίδη στην Τριάνα, με Τσιτσάνη και Παπαϊωάννου στο Φαληρικό), για 21 χρόνια, είχε μετατρέψει την “Αστροφεγγιά” στα Κάτω Πατήσια σε προσωπικό του στέκι, απ΄ όπου σταμάτησε και μόνο, λόγω ενός εγκεφαλικού επεισοδίου.
