Γράφει ο Ανέστης Χατζηδιάκος
Δεν γνωρίζω το βαθμό, στον οποίο αληθεύει, το ό,τι υπήρξε παρέμβαση Μπακογιάννη ώστε να ακυρωθεί η μεταφορά 1500 αιτούντων ασύλου από τη Λέσβο στην ενδοχώρα. Από την άλλη, ελλείψει άλλης πειστικής εξήγησης, για το ότι για μια ακόμη φορά η Κυβέρνηση δεν προχωρά ουσιαστικά σε ενέργεια «αποσυμφόρησης» της Λέσβου, τι μπορεί να υποθέσει κανείς;
Αυτό είναι, όμως, άλλη μια επιβεβαίωση πως το μεγάλο πρόβλημα στο μεταναστευτικό δεν είναι άλλο από την επίμονη άρνηση άλλων περιφερειών της χώρας να συμμετάσχουν ουσιαστικά στη διαχείρισή του. Καθοδηγούμενοι (ή και καθοδηγώντας…) από αντιδράσεις ξενοφοβικών, ο πατριωτισμός των οποίων περιορίζεται στην επανάσταση απέναντι στην «ισλαμοποίηση», γιατί… «ε έτσι λένε στο καφενείο, πως θα γίνει» και δεν αγγίζει ζητήματα, όπως η έμπρακτη και ρεαλιστική υποστήριξη των νησιών, που πλήττονται, συνεχίζουν να καταδικάζουν στην πράξη το Βόρειο Αιγαίο.
Και το «καθοδηγούμενοι» δεν αφορά μόνο αυτοδιοικητικούς ή βουλευτές, αλλά και τον «ένοικο» του Μεγάρου Μαξίμου, που δεν μπορεί να μας πείσει, πως δεν ζύγισε την διαχείριση του μεταναστευτικού με το πολιτικό του κόστος, και πως προτίμησε να υπολογίσει το δεύτερο.
Μπορεί στο επικοινωνιακό κρεσέντο της Κυβέρνησης να δίνουν το ρυθμό ο Τσιόδρας και ο Χαρδαλιάς, αλλά δεν ξεχνάμε πως η Λέσβος και το Βόρειο Αιγαίο βιώνουν μια διπλή κρίση, που αφορά τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, ντόπιων και μεταναστών.
Να μας συγχωράτε, επομένως, αλλά έτσι παρατημένοι που είμαστε εδώ ελάχιστα μας απασχολούν τα «πιο ωραία λαϊκά» της Πρωτοψάλτη στους δρόμους της Αθήνας.
