Του Αλέκου Κιουρέλλη
Ο Τιμολέων Καμπούρης ήταν γόνος σημαντικής μυτιληνιάς οικογένειας που διακρίθηκε κυρίως στο εμπόριο.
Ήδη από πολύ νωρίς (1845-1873) ο Μ. Καμπούρης αναφέρεται ανάμεσα στους μεγάλους αγοραστές ελαιοκτημάτων, ενώ το 1877 και το 1878 ο Μαρίνος και ο Φ.Ν. Καμπούρης αναφέρονται σαν Μυτιληνιοί πρόκριτοι, οι οποίοι διετέλεσαν ταυτόχρονα και δημογέροντες ( από το 1863 μέχρι το 1881 ο πρώτος και από το 1903-1905 ο δεύτερος). Ο Φώτιος Π. Καμπούρης ήταν από τους πρώτους εμπόρους της διασποράς στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου (1863), ενώ οι Π.Φ. και Ν.Φ. Καμπούρης (πιθανώς αδελφοί) αναφέρονται ως έμποροι στο Μενούφ και Ασμούν της Αιγύπτου.
Ο ίδιος ο Τιμολέων Καμπούρης, εγγεγραμμένος σαν Έλληνας πολίτης, κάτοικος και δημότης Πειραιά, είχε εμπορικές επιχειρήσεις στη Βάρνα της Βουλγαρίας. Αργότερα μετανάστευσε στο Ασμούν της Αιγύπτου, όπου ασχολήθηκε με την καλλιέργεια και την εμπορία βαμβακιού. Επέστρεψε σε ώριμη ηλικία στη Μυτιλήνη και νυμφεύτηκε την Ευβουλία, κόρη του μεγαλοεπιχειρηματία Μιχ. Κούμπα. Τότε ανέγειρε αυτό το κτίριο σαν μόνιμη κατοικία.
Η κατοικία φαίνεται να εγκαταλείφτηκε σχετικά γρήγορα. Στη συνέχεια λειτούργησε εκεί η κλινική Χριστοφίδη, οπότε έγιναν και ορισμένες μετατροπές στην πίσω πλευρά της. Αργότερα αγοράστηκε από νέους ιδιοκτήτες.
Κτίστηκε στην απέναντι όχθη του ποταμού της Αλυσίδας (σημερινή οδός Βουρνάζων), που αποτελούσε το τότε όριο της πόλης της Μυτιλήνης. Ο χρόνος ανέγερσης εκτιμάτε ανάμεσα στα 1900-1910 από άγνωστο αρχιτέκτονα. Η γκριζόμαυρη πέτρα του κτιρίου αναφέρεται σαν ντόπια από την Γέρα αλλά και Φωκιανή (από τη Φώκαια της Μ. Ασίας).
Οι πληροφορίες προέρχονται από την διδακτορική διατριβή της κ. Ιωάννας Σωτηρίου-Δωροβίνη (2001): “Η αρχιτεκτονική των κατοικιών της ανώτερης αστικής τάξης της Μυτιλήνης (1850 – 1930)”.
ι.
