Πηγαίνοντας σε μια από τις συνηθισμένες καθημερινές διαδρομές των απογευματινών δραστηριοτήτων της κόρης μου ,η ίδια διαπίστωσε ότι φέτος οι μυτιληνιοί μέσα στην πόλη –τουλάχιστον –έχουν στολίσει ήδη χριστουγεννιάτικα τα σπίτια τους ,τις αυλές και τις βεράντες τους.
–Ξέρεις γιατί μαμά ,μου λέει όλο αθωότητα …
-Επειδή ο κόσμος στεναχωριέται τόσο με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του και θέλει να κρατήσει την περίοδο των γιορτών όσο περισσότερο γίνεται …
Μ’αρέσει η παιδική αθωότητα .
Ίσως είναι η καλύτερη στάση σε όλα τούτα τα παράλογα που προσπαθούμε να χωνέψουμε. Το προσφυγικό ,τα τρομοκρατικά χτυπήματα ,η αστάθεια σε όλες τις εκφάνσεις της .Μέσα σε όλο αυτόν τον καταιγισμό ,η απλότητα είναι αναγκαία για να κατορθώσουμε να βιώσουμε τα όσα απλόχερα μας δίνονται ,τα οποία το σύστημα μας έχει κάνει να τα ‘χουμε δεδομένα .Τίποτα δεν είναι .Όλοι είμαστε κομμάτι της αλυσίδας που έχει ήδη σπάσει .
Αυτής τις αλυσίδας που οι εμμονές κάποιων την έχουν φέρει στο σημερινό της χάλι .
-Εσύ μαμά τι φοβάσαι περισσότερο, με ρωτάει ;
-Τη μανία της φύσης και κυρίως τη μανία της εξουσίας ,της λέω .Και για τη δεύτερη μανία δεν μπορείς να κάνεις και πολλά τη λέω ,ενώ είμαι σίγουρη ότι και τις δύο έννοιες θα τις γευθεί πολύ νωρίτερα από ότι της γεύτηκα εγώ στη διαδρομή μου .
